Την Παρασκευή 30 Ιουλίου έφυγε με αιφνίδιο θάνατο ο σύντροφος μας Αντρέας Ζαφείρης. Γεννημένος το 1956 στο Μαραθόκαμπο της Σάμου, δεύτερος γιός του Γιάννη Ζαφείρη που ήταν ηγετική φυσιογνωμία του διπλού αντάρτικου στο νησί, γαλουχήθηκε από μικρός με τις αφηγήσεις του πατέρα του για τους αγώνες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, για τα δίκια των εργατών και των λαών, για την υπόθεση της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Με τον πατέρα του στην εξορία, η μάνα του η κυρά Ουρανία πήρε τα δύο αγόρια της και έφυγε για την Αθήνα.
Το 1974 τον βρίσκει πρωτοετή φοιτητή στην Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης όπου συναντά το ορμητικό και μαζικό φοιτητικό κίνημα της εποχής και γρήγορα κερδίζεται από τη ΠΠΣΠ και εντάσσεται και στις γραμμές του ΚΚΕ(μ-λ). Με τη συγκρότησή του και την αγωνιστικότητά του αναδεικνύεται σε στέλεχος της οργάνωσης της Θεσσαλονίκης και πρωτοστατεί σε όλους τους μεγάλους λαϊκούς και νεολαιίστικους αγώνες της περιόδου. Ξεχωρίζει σαν ένας αγαπητός σύντροφος («Τζίτζι» τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά μέλη και στελέχη της Οργάνωσης), αλλά την ίδια συμπάθεια κέρδισε και έξω από τις γραμμές της Οργάνωσης.
Το 1980 με την αποφοίτησή του -αλλά και στο ξεκίνημα της κρίσης στο ΚΚΕ(μ-λ)- επιστρέφει και εγκαθίσταται στη Σάμο. Ζει και εργάζεται ως αρχιτέκτονας στο Καρλόβασι χωρίς -παρά την «απόσταση» και τις αρνητικές εξελίξεις εκείνων των χρόνων- να πάψει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να παρεμβαίνει πολιτικά με τις θέσεις του ΚΚΕ(μ-λ). Το ιδεολογικοπολιτικό φορτίο του Αντρέα ήταν αρκετό για να μη διστάσει ούτε στιγμή να στηρίξει την υπόθεση της ανασυγκρότησης του ΚΚΕ(μ-λ) μετά το 1982. Ο Αντρέας στάθηκε σταθερά απέναντι στον ορυμαγδό της Πασοκικής «αλλαγής», απέναντι σε όλες τις απάτες και τις αυταπάτες που καλλιεργούσαν οι «δημοκρατικές δυνάμεις» που έσπευσαν να συρθούν στην «αλλαγή» και τάχα να την εγγυηθούν ως «πραγματική». Όπως στάθηκε σταθερά απέναντι στην Γκορμπατσοφική περεστρόικα και γκλάσνοστ που υμνούνταν από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού (ορθόδοξες και ανανεωτικές), αλλά ακόμα και από αστικές δυνάμεις, ως «τομή» στην σοσιαλιστική οικοδόμηση. Ο δημόσιος λόγος του και οι συζητήσεις του ξεχώριζαν για την αμεσότητά τους, για τη δυνατότητα που είχε να εκλαϊκεύει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τα πιο σύνθετα ζητήματα. Με αυτό το λόγο του και με την υποψηφιότητά του σε μια σειρά βουλευτικές εκλογές όλα τα προηγούμενα χρόνια υποστήριζε τις κατευθύνσεις της Οργάνωσής μας και την επαναστατική προοπτική του λαού. Αλλά και την τελευταία δεκαετία, αν και δεν συμμετείχε άμεσα στην αυξημένη δραστηριότητα της Οργάνωσης στη Σάμο, συντρόφευε τις προσπάθειες των συντρόφων του με πολλούς έμμεσους αλλά ουσιαστικούς τρόπους.
Ο σύντροφος μας ο Αντρέας έχασε πριν περίπου ένα χρόνο τον αδελφό του Βαγγέλη και μόλις τον περασμένο Νοέμβριο τη συντρόφισσά του Ζαχαρούλα που έδωσε μια πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Παρόλα αυτά είχε πολλά να δώσει ακόμα και μόλις λίγες μέρες πριν δήλωνε και ήταν «ετοιμοπόλεμος» για τη ζωή. Πριν από όλα για την εικοσάχρονη κόρη του τη Μαργαρίτα που ήταν η πιο μεγάλη του αγάπη. Ο ξαφνικός θάνατος του έφερε πόνο και θλίψη σε όλους.
- Στους συντρόφους του στη Σάμο που δεν ξεχνούν το μειλίχιο Αντρίκο με το μαγικό αρχιτεκτονικό χέρι που ζωγράφιζε σε λίγα λεπτά τα πιο όμορφα και μεγάλα πανό.
- Στους παλιούς συντρόφους και συναγωνιστές της Σαλονίκης που μοιράστηκαν μαζί του μια ολόκληρη ζωή.
- Στους πολλούς, παρά πολλούς φίλους του και συνεργάτες του στη Σάμο που ζούσαν χρόνια μαζί του, χαίρονταν την παρέα του και τα χαρίσματα του και δεν μπορούν να πιστέψουν τον πρόωρο χαμό του.
Εκφράζουμε τα πιο βαθιά και ειλικρινή συλλυπητήρια μας στην Μαργαρίτα, μαζί με την πεποίθηση μας πως θα σταθεί στη ζωή που ανοίγεται μπροστά της αντάξια ακόμα και καλύτερη από τον πολυαγαπημένο πατέρα της. Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας σε όλους του συγγενείς του, σε όλους τους κοντινούς του ανθρώπους, σε όλους τους φίλους που θρηνούν για το χαμό του.
Το σύντροφο μας τον Αντρίκο, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ!
Η κηδεία του συντρόφου μας θα γίνει τη Δευτέρα 2 Αυγούστου, στις 7μμ στην Αγία Πελαγία στο Καρλόβασι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου