Γερμανία: Η εποχή Μέρκελ τελειώνει - Αναζητείται η επόμενη

Η Μέρκελ θα παραδώσει τα κλειδιά της Καγκελαρίας, αφού σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση, μετά τις βουλευτικές εκλογές τις 26ης Σεπτεμβρίου. Αυτό βέβαια μπορεί να πάρει από μικρό έως μεγάλο διάστημα.

Η βετεράνος καγκελάριος, 16 ολόκληρα χρόνια από την εκλογή της το 2005, που «συνεργάστηκε» με τέσσερις Αμερικανούς και Γάλλους προέδρους, πέντε Βρετανούς πρωθυπουργούς και οκτώ Ιταλούς, φεύγει(;). Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση, (και όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων); Οι δημοσκοπικές ανατροπές μέχρι στιγμής προϊδεάζουν για ένα πολύ «ρευστό», πολιτικό σκηνικό.

Στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση, η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) βρέθηκε πίσω από τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, οι οποίοι διαδέχθηκαν στην πρώτη θέση τους Πράσινους. Η επίσης πρόσφατη -όσο και πρόσκαιρη- δημοσκοπική πρωτιά των τελευταίων έχει πλέον εξανεμιστεί, με συνέπεια να κάθονται πάλι στην, κλασική τους, τρίτη θέση με 17% (-1). Ακολουθούν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) με 13% (+1), η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με 12% (+1) και η Αριστερά (Die Linke) με σταθερό 7%.

Η απερχόμενη καγκελάριος, Μέρκελ, κάνει ότι μπορεί για να ενισχύσει το κόμμα της και τον υποψήφιο διάδοχό της, Λάσετ, ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στους ψηφοφόρους. Αυτό επιβεβαιώνει τις ανησυχίες πολλών ηγετικών στελεχών της «Χριστιανικής Ένωσης», καθώς ενισχύονται οι φόβοι πως πόνταραν εκλογικά σε «κουτσό άλογο». Μάλιστα, κάποιοι εξακολουθούν να ζητούν ανοιχτά, από τον «μερκελιστή» Λάσετ, να παραιτηθεί από υποψήφιος καγκελάριος, υπέρ του σαφώς δημοφιλέστερου πρωθυπουργού της Βαυαρίας, Ζέντερ. Καταλύτης για την εσωκομματική γκρίνια και τη λαϊκή δυσαρέσκεια ήταν η διαχείριση της κρίσης με τις φονικές πλημμύρες του περασμένου μήνα.

Ωστόσο ο «κύβος έχει ήδη ριφθεί», ευνοώντας, από σπόντα, τον υποψήφιο του SPD και σημερινό υπουργό Οικονομικών, Σολτς, που επιμελώς χτίζει το προφίλ του ήπιου τεχνοκράτη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η δημοφιλία του, ακόμα και μεταξύ των ψηφοφόρων του φιλελεύθερου FDP, συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τη σχεδόν «σοϊμπλεϊκή», δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζει.

Η κύρια συζήτηση στη Γερμανία, που ξεκίνησε και θα συνεχιστεί και μετά τις εκλογές, αφορά το «ποιος» συνδυασμός κομμάτων θα κάνει κυβέρνηση. Το ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών

τέθηκε και στην πρώτη «τηλεμαχία» και έκρυβε μία απολύτως αναμενόμενη παγίδα για τον Σολτς: Θα συνεργαστεί το SPD με το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke), αν αυτό κριθεί απαραίτητο για τη διασφάλιση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Επί 30 χρόνια το ερώτημα αυτό παραμένει μία «καυτή πατάτα», για έναν σοσιαλδημοκράτη σε προεκλογικό αγώνα. Κάποιοι το πλήρωσαν πολιτικά παίζοντας με αυτή την εκδοχή. Βέβαια υπάρχουν και οι δοκιμασμένοι συνδυασμοί και ιδιαίτερα ο «μεγάλος συνασπισμός», που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια.

Στη Γερμανία, «παραδοσιακά», η εκλογική συμπεριφορά καθορίζεται λιγότερο από τις προσωπικότητες και περισσότερο από τα κυρίαρχα κόμματα. Και αυτά με τα η σειρά τους καθορίζονται από τις ανάγκες και τις αναγκαιότητες της γερμανικής κεφαλαιοκρατίας.

ΧΒ

Προλεταριακή Σημαία