Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας αφωνία! Η ΓΣΕΕ μας υπενθύμιζε την αστική νομοθεσία για «το δικαίωμα στις αποδοχές της ημέρας κακοκαιρίας» η οποία βέβαια περιλαμβάνει και το εξής: «στην επιχείρηση που λόγω της ασυνήθους σε ένταση χιονόπτωσης είναι κατ’ αντικειμενική κρίση αδύνατο να λειτουργήσει, τα μέρη απαλλάσσονται αμοιβαία από τις υποχρεώσεις τους σε ό,τι αφορά την παροχή εργασίας κατά την ημέρα που παρέμεινε κλειστή».
Κανείς τους δεν μπήκε στον κόπο, δεν τόλμησε ή δεν διανοήθηκε καν να θέσει το αίτημα για πλήρη διασφάλιση του μεροκάματου και του ενσήμου καθώς και να μη χρεωθεί καμία μέρα από την κανονική άδεια.
Κι όμως, η ίδια η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να παρακάμψει την αστική νομοθεσία, να... διευρύνει τις «αντοχές της ελληνικής οικονομίας» και να κηρύξει δύο μέρες γενικής αργίας, προκειμένου να ξεπλύνει τις ευθύνες της και να καταλαγιάσει τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή.
Για μια ακόμη φορά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αποδεικνύονται όχι απλά «λίγες» αλλά εντελώς απρόθυμες να καθοδηγήσουν και να στηρίξουν τα εργατικά συμφέροντα. Και αν η κυβέρνηση έκανε τέτοια κίνηση μπροστά και μόνο στο φόβο της λαϊκής οργής, ας φανταστούμε τι δυνατότητες έχει ο λαός και η εργατική τάξη όταν συνειδητά και αποφασιστικά διεκδικούν αυτά που δικαιούνται.
Ταξική Πορεία
.jpg){kind=small}
8 σχόλια:
Μην παραπονιέστε! Έστειλε υπόμνημα το Συνδικάτο Επισιτισμού στον υπουργό που ζητούσε τα αυτονόητα! Για απεργία δεν τους πέρασε από το μυαλό!
Επειδή λόγω πολιτικής ανυπαρξίας είναι εύκολο να λέγονται λογάκια σε μπλογκς όσο η πραγματική ταξική πάλη εξελίσεται εκεί έξω, να αποκατασταθεί η παραπάνω χοντράδα.
Το Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων, αυτό που μεταξύ άλλων οργάνωσε την πάλη στην Efood που έχετε σαν οργάνση και την περιφέρετε στις ανακοινώσεις σας σαν παράδειγμα που οι εργαζόμενοι πρέπει να εμπνευστούν από αυτή, "τρέχει" αυτές τις μέρες το θέμα του Χιλτον, οργανώνοντας και παλεύοντας για τους περίπου 300 εργαζόμενους σε αυτό να μην χάσουν τις δουλειές τους, να μην χασουν τις τριετίες κτλ. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα έγινε πορεία των εργαζομένων και μελών του συνδικάτου από το Χιλτον μέχρι το υπουργείο Εργασίας με παράσταση διαμαρτυρίας απ' έξω. Στην εκεί συνάντηση των συνδικαλιστών με το υπουργείο, και πριν σκάσει η κακοκαιρία ακόμα, άνοιξε και το θέμα που αναφέρθηκε. Άρα ήταν μέλος μιας αγωνιστικής κινητοποίησης και όχι απλά μια ανακοίνωση στο ίντερνετ.
Τούτων λεχθέντων, υπάρχει μια ποιοτική διαφορά, μια οντολογική κόκκινη γραμμή θα έλεγε κάποιος, μεταξύ των δυνάμεων που υπάρχουν για να ασκούν την ταξική πάλη και των δυνάμεων που υπάρχουν για να ασκούν αντιπολίτευση στις πρώτες δυνάμεις. Οι πρώτες δυνάμεις είναι αυτές που, καλή ώρα, οργανώνουν τις απεργίες. Οι δεύτερες είναι αυτές που, καλή ώρα, ασκούν "πολιτική" κάνοντας κριτική στις πρώτες για το τι δεν κάνουν καλά σύμφωνα με την ανενημέρωτη και καθόλου γειωμένη στην πραγματικότητα φαντασία τους. Κλασσικό παράδειγμα το να καλείς απεργίες όποτε σου καπνίσει, αφού ούυτως ή άλλως τσάμπα είναι, εσύ δεν πρόκειται ποτέ να χρειαστεί να το κάνεις, ούτε να σηκώσεις λχ το βάρος τους αν αυτές αποτύχουν. Δεν ξέρω αν υπήρξε σημείο στην ιστορία του μ-λ ρεύματος που αποτελούσε μέρος των δυνάμεων που περιέγραψα πρώτες, αλλά τετοια γκρουπουσκουλικά ποστ σαν το από πάνω (πόσο δε μάλλον όταν το ΚΚΕ μ-λ δεν έχει κάν παράταξη στο ΣΕΤΞΑ) δείχνουν ότι στη κόκκινη γραμμή αυτή στέκεστε από την άλλη μεριά.
Τροφή για σκέψη. Καλή συνέχεια.
Ενα μέλος του ΣΕΤΞΑ
Άρα λοιπόν στα πλαίσια ενός άλλου αγώνα και μιας και βρεθήκατε εκεί δηλαδή, είπατε να αναφέρετε και το ζήτημα καταθέτοντας υπόμνημα στον υπουργό (δεν το λέω εγώ στην ιστοσελίδα του Συνδικάτου αναφέρεται έτσι). Και γιατί δεν απευθυνθήκατε στους ίδιους τους εργαζόμενους καλώντας τους να μη δουλέψουν, καλύπτοντάς τους και με απεργιακό κάλεσμα; Από το φόβο μην αποτύχει η απεργία; (το ίδιο ερώτημα ισχύει και για τη ΣΒΕΟΔ που έβγαλε οδηγίες για το πως να αρνηθούν οι εργαζόμενοι τις διανομές απέναντι στο αφεντικό και στα δύσκολα να απευθυνθούν στο ΚΕΠΕΑ, στη ΓΣΕΕ και στην Επιθεώρηση Εργασίας μέσω τηλεφώνου ή μέιλ!).
Μάλλον λόγω της αποτελεσματικής ύπαρξής σας βγήκε η κυβέρνηση και ανακοίνωσε διήμερη αργία για όλους σχεδόν τους εργαζόμενους τρομαγμένη!
Όσο για τα υπόλοιπα φανφαρόνικα; Τι να πω; Ευτυχώς που υπάρχουν τόσες ταξικές δυνάμεις σε αυτό τον τόπο οι οποίες ενώνουν τους εργαζόμενους (πόσα σωματεία είπαμε υπάρχουν στο χώρο των διανομέων;) και εμποδίζουν την επίθεση του συστήματος να περάσει ότι του γουστάρει.
Ένας διανομέας που έβαλε το πρώτο σχόλιο που το χρεώνεις στην ανακοίνωση της Ταξικής Πορείας γιατί έτσι σε βολεύει!
Το βασικό ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα είναι η ΕΦΑΡΜΟΓΗ του νόμου Χατζηδάκη. Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός εφαρμόζει όπου μπορεί τον νόμο στις διαδικασίες των σωματείων. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το κατασταλτικό κομμάτι του νόμου, στέλνει την αστυνομία σε απεργούς και βγάζει παράνομες απεργίες και απεργιακές περιφρουρήσεις. Η κάθε παράταξη κρίνεται με βάση την στάση της και την πολιτική της τοποθέτηση.
Όσο αφορά την πολιτική τοποθέτηση: Η προμετωπίδα του ΠΑΜΕ είναι το σύνθημα: «Ο νόμος να μείνει στα χαρτιά». Πρόκειται ένα σύνθημα κοροϊδία την στιγμή που ο νόμος εφαρμόζεται. Ένα σύνθημα που αποδέχεται ότι ο νόμος είναι ψηφισμένος και αυτό δεν αλλάζει. Σύντονα η εφαρμογή του θα γενικευτεί και στο ζήτημα του ωραρίου, με τα δεκάωρα κτλ. Απαιτείται κίνημα που θα βάζει στόχο την ανατροπή του νόμου, που θα αναγκάσει την κυβέρνηση να τον αποσύρει. Όσο αφορά την στάση του ΠΑΜΕ: η ακύρωση της απεργίας της 3 Ιούνη 2020 αποτέλεσε υποταγή στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών, η «απεργιακή κλιμάκωση τον Δεκέμβρη», που δεν έγινε ποτέ αποτέλεσε επίσης δείγμα υποταγής. Τα απογευματινά συλλαλητήρια δεν αποτέλεσαν κλιμάκωση και οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Όσο αφορά το σχόλιο του 25/1/22, 5:49 μ.μ. πάνω κάτω λέει ότι η συμμετοχή του ΠΑΜΕ στους αγώνες το ξεπλένει και του δίνει άλλοθι για ότι και αν κάνει. Άλλωστε όποιος κάνει κριτική στο ΠΑΜΕ είναι με την αστική τάξη. Πολύ βολικό επιχείρημα αλλά δεν απαντά σε κάτι. Η συμμετοχή στους αγώνες, η όποια μαζικότητα δεν αποτελούν τεκμήριο ορθότητας.
Ο ρεαλισμός του να «μείνει στα χαρτιά», οι προτάσεις νόμου, οι «συμβολικές κινητοποιήσεις» και ο «εικονικός συνδικαλισμός» οδήγησαν στην σημερινή διαλυτική κατάσταση (βλέπε μαζικότητα στα σωματεία, συχνότητα λειτουργίας, δυνατότητα για απεργία). Η γραμμή υποταγής θα οδηγήσει και σε νέες ήττες, εφόσον ο ταξικός αντίπαλος γνωρίζει και τις δυνατότητες και τις αδυναμίες.
Η Ταξική Πορεία συμμετέχει σε πρωτοβουλία συνδικαλιστικών δυνάμεων με στόχο την ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη. Παραθέτω ένα κομμάτι της ανακοίνωσης: «Η συγκρότηση της «Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του 4808/21 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών» θέλει να συμβάλει στην ενίσχυση της γραμμής άρνησης εφαρμογής του νόμου και στην οργάνωση της πάλης για την ανατροπή του.
Μέσα από την πάλη κατά του συγκεκριμένου νόμου, θέλει να ενισχύσει και να γίνει μέρος των αγώνων που ξεπηδάνε ως ανάγκη επιβίωσης της εργατικής τάξης. Για την αύξηση των μισθών απέναντι στην ακρίβεια που κατασπαράζει τα λαϊκά νοικοκυριά, για την προστασία της ζωής των εργατών απέναντι στην πανδημία, για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων στην εκπαίδευση και την περίθαλψη. Για το δικαίωμα στην εργασία.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η οργάνωση της πάλης για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που αναδεικνύονται αυτή την περίοδο, πρέπει να αποτελέσει κεντρική προτεραιότητα για το κίνημα, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης και στοχεύοντας σε έναν μαζικό, πανεργατικό και απεργιακό αγώνα.» Εδώ μπορείτε να διαβάσετέ ολόκληρη την ανακοίνωση: http://taxikiporeia.blogspot.com/2022/01/480821.html
"η συμμετοχή του ΠΑΜΕ στους αγώνες το ξεπλένει και του δίνει άλλοθι για ότι και αν κάνει. Άλλωστε όποιος κάνει κριτική στο ΠΑΜΕ είναι με την αστική τάξη. Πολύ βολικό επιχείρημα αλλά δεν απαντά σε κάτι. Η συμμετοχή στους αγώνες, η όποια μαζικότητα δεν αποτελούν τεκμήριο ορθότητας."
Strawman fallacy στα καλύτερα του. Φτιάχνεις ένα ψεύτικο είδωλο στο οποίο απαντάς με πράγματα που ποτέ δεν είπε ο άλλος για να απαντήσεις όπως σε βολεύει.
1. Δεν μίλησα για "συμμετοχή", μίλησα για οργάνωση. Ότι νικηφόρα απεργία έγινε τους τελευταίους μήνες (Ν/Ζ Περάματος, Efood, Μαραγκός ΕΠΕ, COSCO) το ΠΑΜΕ δεν συμμετείχε απλά, αυτό ήταν η πρωτοπορεία του αγώνα. Η τελευταία φορά που η Ταξική Πορεία έκανε κάτι παρόμοιο, αν έχει γίνει ποτέ, ήταν σίγουρα επι δραχμής.
2. Δεν είναι κανείς υπεράνω κριτικής, όσο καλά και να τα κάνει. Άλλο πράγμα η κριτική όμως από ανθρώπους και οργανώσεις που είναι στη μάχη και άλλο από να κάθεσαι εξ αποστάσεως και να κρίνεις. Γιατί και οι κρίνοντες κρίνονται και στη προκειμένη βγαίνουν λίγοι.
3. Δεν είπα ότι όποιος δεν είναι με το ΠΑΜΕ είναι με την αστική τάξη. Είπα ότι όποιος κανει γκρουπουσκουλική κριτική του στυλ "δεν κυρήξατε απεργία" ενώ δεν είναι καν σε ένα συνδικάτο για να ξέρει τα πράγματα, είναι γκρουπούσκουλο που δεν προσφέρει τίποτα παρά μόνο αναπαράγει τον εαυτό του με κριτική σε αυτούς που πράτουν.
4. Η μαζικότητα από μόνη της δεν είναι κριτήριο, αλλά αν η όποια μαζικότητα συμπέφτει με το κομμάτι του κόσμου που θέλει να παλέψει, λέει. Το γεγονός μετά από τόσες δεκαετίες ύπαρξης και δράσης το κομμάτι του κόσμου που θέλει να παλέψει επιλέγει το ΠΑΜΕ και όχι την Ταξική Πορεία λέει πολλά σε όποιον θέλει να τα δει. Και δεν είναι τυχαίο ότι στο κύμα των πρόσφατων αρχαιρεσιών στα συνδικάτα το ΠΑΜΕ είχε αισθητή άνοδο που έφτανε μέχρι και σε τριπλασιασμό των ψήφων σε πάρα πολλά από αυτά.
Κατά τα άλλα, και μόνο που γίνεται η επίκληση στην απεργία της 3ης Ιούνη, με την μηδαμινή συμμετοχή, την άμαζη πορεία που δεν έκλεισε καν την Πανεπιστημίου και το τραγελαφικό πατατράκ στο λιμάνι που για πρώτη φορά 24ωρη απεργία κράτησε 45΄, δείχνει το πόσο μακριά είναι (πλέον;) το ΚΚΕ μ-λ από το να αποτελέσει πρωτοπόρα δύναμη για την ταξική πάλη. Αν δηλαδή πρέπει να συζητήσουμε γιατί δεν είναι αυτός ο τρόπος να κάνεις τα πράγματα, η μπάλα έχει χαθεί δια παντός ήδη, δεν έχει νόημα καν.
Αυτός από ΣΕΤΞΑ
Ο ανώνυμος φίλος του ΠΑΜΕ νιώθει άβολα να απαντήσει στο πολιτικό σκέλος της κριτικής (πχ «να μείνει στα χαρτιά»= υποταγή στην αστική νομιμότητα) και θεωρεί ότι μπορεί να ξεπλυθεί η δεξιά γραμμή μέσω της προβολής του πρωτοπόρου ρόλου και της επάρκειας (ΠΑΜΕ = νίκες εργατικών αγώνων). Γιατί άραγε το ΠΑΜΕ δεν βάζει το ζήτημα της ανατροπής του νόμου Χατζηδάκη; Γιατί αυτή η περίφημη γενική απεργία μέσα στο Δεκέμβρη δεν έγινε ποτέ; Γιατί στους εκπαιδευτικούς το ΠΑΜΕ υπερασπίστηκε τα ενιαία κείμενα της ΔΟΕ, αφού προηγουμένως τα κατήγγειλε;
Υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα. Πως προέκυψαν οι κλαδικές κινητοποιήσεις των προηγούμενων μηνών; Ο βασικός λόγος κατά την γνώμη μου είναι η πίεση που άσκησε η επίθεση του συστήματος σε τμήματα εργαζομένων που νιώθουν μια ασφυξία και αναζήτησαν αγωνιστική διέξοδο. Μέσα σε αυτή την κίνηση οι εργαζόμενοι αναζήτησαν τρόπους να κινητοποιηθούν μέσα από τα σωματεία τους. Πίεσαν τα ΔΣ των σωματείων τους για να πάρουν αποφάσεις απεργίας και έδωσαν ζωή σε κινητοποιήσεις που δεν ήταν πλέον «συμβολικές».
Σε αυτήν την κίνηση κόσμου η κάθε οργάνωση παρεμβαίνει και προσπαθεί να επηρεάσει με βάση την πολιτική της γραμμή. Αν πχ προβάλει την αναγκαιότητα ανατροπής του Νόμου Χατζηδάκη συμβάλει στο να βαθύνει η αντιπαράθεση με την αστική τάξη και την κυβέρνηση της, αν προβάλει το «να μείνει στα χαρτιά ο νόμος» καλλιεργεί αυταπάτες που με πολύ γρήγορο ρυθμό καταρρέουν. Όποιος νιώθει πρωτοπόρος οργανωτής πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα με ποια γραμμή πάλης θα απαντήσουν οι εργαζόμενοι στην εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη. Αυτό είναι και το κριτήριο που δείχνει την συμβολή της κάθε οργάνωσης στην πάλη, αν συμβάλει στην συγκρότηση της αναμέτρησης με το σύστημα ή αν αποπροσανατολίζει.
Οι εργαζόμενοι πολλές φορές παλεύουν και απεργούν χωρίς να έχουν καν «αριστερή» πλειοψηφία στο ΔΣ του σωματείου τους. Για παράδειγμα οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ στις αρχές του 2020 απέργησαν για πολλές μέρες και έδωσαν μια σοβαρή μάχη ενάντια σε απολύσεις. Άραγε αυτός ο αγώνας «ανήκει» στην πλειοψηφία της διοίκησης ΟΜΕ-ΟΤΕ; Στον επισιτισμό υπάρχουν σε κάθε πόλη πολλά και διάφορα σωματεία και επιτροπές, μπορεί κανείς να βγάλει την μεζούρα και να μοιράσει τον αγώνα στην EFOOD και να υπολογίσει τι ποσοστό κίνησης «αντιστοιχεί» στον καθένα;
Για την απεργία στις 3 Ιούνη: Το ΠΑΜΕ για άλλη μια φορά έδωσε σεμινάριο υποταγής. Όσοι απέργησαν και βρέθηκαν στο δρόμο έδωσαν την κόντρα και με την κυβέρνηση και με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το γεγονός ότι μετά το σεμινάριο υποταγής συνεχίζει να επιτίθεται στον κόσμο που απέργησε, δείχνει το που σε οδηγεί η γραμμή συμβιβασμού.
Εντάξει ρε συ, αφού το πιστεύεις, κάτι θα ξέρεις για να το λες. Είναι γνωστό ότι ήσασταν σε όλους αυτούς τους αγώνες πρώτη γραμμή, έχετε οπότε μιλάς βάση γνώσης, όχι προειλημένων προκαταλήψεων δεκαετιών σχετικά με το ΚΚΕ. Καλή συνέχεια στο επαναστατικό μπλογκινγκ.
Αυτός από ΣΕΤΞΑ
Κλασικός τρόπος απάντησης που κρατά δεκαετίες, μιας και τις αναφέρεις. Από τα συνέδρια του ΚΚΕ που αφιέρωναν θέσεις για το ΚΚΕ(μ-λ) μέχρι τα δημοσιεύματα του Οδηγητή που έγραφαν ότι είναι δημιούργημα του τότε υφυπουργείου Νέας Γενιάς και χρηματοδοτούμενο από τον Λαλιώτη υφυπουργό μέχρι και τώρα που το ΚΚΕ στα πλαίσια της επαναστατικής του αποκατάστασης αντέγραψε κάκιστα απόψεις των προβοκατόρων. Μια αποκατάσταση που τα αποτελέσματά της ελάχιστα διαφέρουν από τον πρώτερο βίο του ΚΚΕ που παρακαλούσε να συγκυβερνήσει.
Υποτίμηση, δούλεμα, εξυπνάδες, ασχετοσύνη αλλά απάντηση επί της ουσίας καμιά. Δεν έχει καμιά σημασία που η οργανωμένη εργατική τάξη είναι απειροελάχιστη, δεν έχει καμιά σημασία που η επίθεση του συστήματος που ξεκίνησε από τη δεκαετία της "αλλαγής" που τόσο στήριξε κριτικά το ΚΚΕ πλέον δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο από κατακτήσεις με αποτέλεσμα οι νέες γενιές να παραξενεύονται όταν ακούν για πενθήμερο οκτάωρο. Σημασία έχει ότι το ΚΚΕ και τα "μέτωπά" του διατηρούν μηχανισμούς και ελέγχουν σωματεία, παίρνουν περισσότερους ψήφους από τους άλλους. Έτσι αυτοδικαιώνονται χρησιμοποιώντας επιχειρήματα παρμένα από το αστικό πολιτικό οπλοστάσιο αγνοώντας ότι αυτά γυρίζουν μπούμερανγκ και στους ίδιους.
Δεν αμφισβητούμε φίλε μου την αγωνιστικότητά σου, όπως και των περισσότερων μελών του ΚΚΕ, αμφισβητούμε την πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του κόμματός σου, την πρακτική του στο κίνημα και έχουμε άποψη για το πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Αν μπορείς απάντησε σε αυτά αντί να αναμασάς "επιχειρήματα" που το μόνο που αναδεικνύουν είναι αδυναμία. Γιατί δεν υπερασπίζεσαι την άποψη που έχει όχι μόνο το ΚΚΕ αλλά και άλλοι στην Αριστερά για το νόμο που δήθεν "θα μείνει στα χαρτιά" επιχειρηματολογώντας ενάντια στην "αριστερίστικη" δική μας ότι πρέπει να γίνει αγώνας για να ανατραπεί, να καταργηθεί; Γιατί δεν απαντάς στο ερώτημα που σου τέθηκε γιατί το ΣΕΤΞΑ δεν απευθύνθηκε στους διανομείς με άποψη για απεργία αλλά προτίμησε να δώσει υπόμνημα στον υπουργό στα πλαίσια, όπως εσύ λες, ενός άλλου αγώνα;
Δημοσίευση σχολίου