Ο στρατιωτικός τομέας και η αλλοίωση του κλίματος
του Κ.Καψ.
Το ΝΑΤΟ δημοσίευσε πρόσφατα το «Σχέδιο Δράσης για την Κλιματική Αλλαγή και την Ασφάλεια»[41], το οποίο περιγράφει την ανάπτυξη μιας μεθοδολογίας για τη μέτρηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου η οποία «θα μπορούσε να συμβάλει στη διαμόρφωση εθελοντικών στόχων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τον στρατό», και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ με την παρουσία του στην διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ στη Γλασκώβη (COP26) φρόντισε να τονίσει ότι «Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συμφιλιώσουμε την ανάγκη για πράσινες και …φιλικές προς το περιβάλλον ένοπλες δυνάμεις με ισχυρό και αποτελεσματικό στρατό». «Με λίγα λόγια ο Στόλτενμπεργκ παρ’ όλίγον να μας προτείνει “πράσινες” επεμβάσεις και πολέμους με “οικολογικό αποτύπωμα” που θα δολοφονούν τους λαούς αλλά θα σέβονται το …περιβάλλον»[42].
Εστιάζοντας στην κατανάλωση καυσίμων και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου του στρατιωτικού τομέα, που ’ναι η πραγματικότητα σ’ αντιδιαστολή με την θρυλούμενη «πράσινη στροφή» του, η προσέγγισή μας θέτει υπ’ αμφισβήτηση την αληθοφάνεια της προσπάθειας του στρατιωτικού μηχανισμού να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του ως οικολογικά φιλικό παράγοντα. Η πιθανή έμφαση στα μη ορυκτά καύσιμα δεν έχει να κάνει με την περιβαλλοντική ευαισθησία του και την προσπάθεια να μειωθούν μ’ οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις απ’ τη δράση της πολεμικής μηχανής. Αντίθετα, η στάση απέναντι στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας φαίνεται να σχετίζεται, χωρίς να υποτιμάται η επίδραση προηγούμενων επιλογών/αποφάσεων που βρίσκονται ενσωματωμένες σε σημαντικές στρατηγικές δεσμεύσεις όπως π.χ. τα οπλικά συστήματα, μ’ ένα συνδυασμό παραγόντων που περιλαμβάνουν:
· τη διαθεσιμότητα εγχώριων καυσίμων ως αποτέλεσμα της έκρηξης της υδραυλικής ρωγμάτωσης,
· το ύψος και τη σταθερότητα των τιμών του πετρελαίου και
· την ύπαρξη επεμβάσεων στο εξωτερικό σε μέρη όπου η παράδοση πετρελαίου αντιπροσωπεύει σημαντικό κόστος.
Η πιο ενεργή περίοδος ανάπτυξης και συζήτησης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ήταν μεταξύ του 2008, όταν οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου κορυφώθηκαν σχεδόν στα 150 δολάρια ΗΠΑ/βαρέλι, και το 2011, όταν οι μέσες τιμές του πετρελαίου ήταν 111 δολάρια ΗΠΑ/βαρέλι, την πρώτη φορά που οι τιμές του πετρελαίου ξεπέρασαν κατά μέσο όρο τα 100 δολάρια. (Belcher et al., 2020 σ.71) Σήμερα, Φεβρουάριος 2022, με την κλιμάκωση της έντασης στα σύνορα της Ουκρανίας, η τιμή του πετρελαίου βρίσκεται μια ανάσα απ’ τα 100 δολάρια ΗΠΑ/βαρέλι [43].
Οι λογικές, τα logistics και οι γραφειοκρατικές δομές που είναι ενσωματωμένες στις γενικές μεθόδους της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την κατανάλωση ενέργειας για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων της υπερδύναμης. Οι τρόποι μάχης που επιλέγονται σε επιχειρησιακό πλαίσιο βρίσκονται σε αλληλεξάρτηση, εκτός των άλλων, και με τις επιλογές/αποφάσεις του παρελθόντος όσον αφορά τα καύσιμα – π.χ. αποφάσεις που σχετίζονται με τις υποδομές. Στο εγγύς μέλλον, καθώς οι ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει την λογική του «πόλεμος παντού» και χωρίς προσχεδιασμένο πέρας, η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα είναι απίθανο ν’ αλλάξει και δείχνει να κερδίζει έδαφος η εστίαση στην «αποτελεσματικότητα εν καιρώ πολέμου και αποδοτικότητα εν καιρώ ειρήνης» (Belcher et al., 2020 σ.71)
Ο τίτλος και μόνο ―«Περισσότερες μάχες, λιγότερα καύσιμα» (“More Fight, Less Fuel”)― μιας έκθεσης[44] του Επιστημονικού Συμβουλίου Άμυνας των ΗΠΑ από το 2008 δείχνει την πραγματική πρόθεση τέτοιων σχεδίων. Το κίνητρο είναι να διεξάγεται ο πόλεμος πιο αποτελεσματικά και η λογική αυτών των σχεδίων είναι άκρως επικίνδυνη.
Όσο οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις και οι συνέπειες απ’ την κλιματική κρίση θα συνεχίζουν να ‘ναι έντονες, παρατεταμένες και εκτεταμένες, θα παρέχουν κάλυψη γι’ ακόμη πιο εκτεταμένες στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ. Τα κοινωνικά κινήματα που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή θα πρέπει να δείξουν την ίδια ευαισθησία και να ’ναι εξίσου θορυβώδη και στην αμφισβήτηση των στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ. (Belcher et al., 2020 σ.76) Ενώ το αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτό, θα πρέπει απ’ την πλευρά του να βάλλει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην προμετωπίδα της κριτικής του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι στην πράξη θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις και η κλιματική κρίση για να υποστηριχθεί η ταχεία υιοθέτηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας απ’ τον στρατιωτικό τομέα, δηλαδή η υιοθέτηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τη διεξαγωγή πολέμων. Κάτι τέτοιο θα είναι το λιγότερο αντιφατικό και ουσιαστικά καταστροφικό. (Belcher et al., 2020 σ.76)
Εστιάζοντας στη μετάβαση του στρατιωτικού τομέα σε τεχνολογίες μη ορυκτών καυσίμων, δεν αντιμετωπίζουμε το συνολικό κόστος ζωής της στρατιωτικής τεχνολογίας και των στρατιωτικών δραστηριοτήτων και παραβλέπουμε τον ευρύτερο αντίκτυπό τους στην κοινωνία και στο περιβάλλον ειδικότερα. (Cottrell & Darbyshire, 2021)
Ο καταστροφικός αγώνας δρόμου για τα κέρδη και την παγκόσμια κυριαρχία επιβάλλει τον δρόμο του αγώνα για ζωή και για το μέλλον του πλανήτη[45]. Προκειμένου να επιτευχθούν οι μαζικοί συστημικοί και πολιτισμικοί μετασχηματισμοί που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην επικυρωμένη και θεσμοθετημένη βία που ασκούν οι ιμπεριαλιστές, βία που με τη μορφή του πολέμου ρίχνει λάδι στη φωτιά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. (Bannerman, 2018)
Στις προτεραιότητές μας θα πρέπει να εντάξουμε:
· τον αγώνα να κλείσουν οι στρατιωτικές βάσεις
· την πάλη ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς
· την εναντίωση μας στις στρατιωτικές επεμβάσεις
· την καταδίκη των στρατιωτικών ασκήσεων
· την αντίθεση μας στα πυρηνικά
· τη διεκδίκηση ασφαλούς διαχείρισης των απορριμμάτων και του παροπλισμένου στρατιωτικού εξοπλισμού.
· την έξοδο απ’ το ΝΑΤΟ
· την πολιτική, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό Κλιματική δικαιοσύνη και μιλιταρισμός είναι πράγματα ασυμβίβαστα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου