Στην προσπάθεια να δημιουργήσει ακόμα πιο ευνοϊκές συνθήκες για τους «επενδυτές» και μετά την παράκαμψη της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, η κυβέρνηση προχώρησε στην ψήφιση νέας τροπολογίας με την οποία δίνεται η δυνατότητα στον ειδικό διαχειριστή της εταιρείας να καταγγείλει όλες τις συμβάσεις εργασίας και να συνάψει μηνιαίες και διμηνιαίες συμβάσεις. Επιπλέον μετά από αυτό ο ειδικός εκκαθαριστής ενημέρωσε τους διευθυντές των εργοστασίων και εργοταξίων της εταιρείας ότι από 1η Αυγούστου σταματά η λειτουργία του εργοστασίου.
Ανοίγει ξεδιάντροπα λοιπόν ο δρόμος για τις απολύσεις των 1.080 εργαζομένων, οι οποίοι θα προσλαμβάνονται για ένα μήνα ώστε να συντηρούν το εργοστάσιο μέχρι να έρθει ο «αγοραστής» και να τα βρει όλα έτοιμα χωρίς να βάλει το χέρι στην τσέπη, αφού και οι αποζημιώσεις των απολύσεων θα επιχορηγηθούν απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό. Για τους εργαζόμενους δε άνω των 55 ετών, δεν προβλέπεται ούτε καν η εξευτελιστική επαναπρόσληψη του ενός μήνα, αλλά ειδικά προγράμματα απασχόλησης στους ΟΤΑ.
Η αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει «λύση» στο ζήτημα αυξάνει και τις πιέσεις από πλευράς ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη τροπολογία εντασσόταν στο νομοσχέδιο για την «Αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας» σε μια κατεύθυνση που μπαίνει απ’ τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές για ανάκτηση των «παράνομων» κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν στη ΛΑΡΚΟ, δικαιολογώντας παράλληλα όλα τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στην επιχείρηση.
Σε μια περίοδο όπου τα αφηγήματα περί ανάπτυξης και αναβάθμισης του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μόνο σαν ανέκδοτα μπορούν να ακουστούν, η κυβερνητική πολιτική μοιάζει ανήμπορη να προωθήσει το σχέδιο για το φαινομενικά εύκολο ξεπούλημα αυτού του πλουτοπαραγωγικού θησαυρού που είναι η ΛΑΡΚΟ. Δεν μένει άλλος δρόμος στην κυβέρνηση λοιπόν απ’ το να χτυπήσει ακόμα πιο ταξικά, πιο στοχευμένα και επιθετικά τα δικαιώματα των εργαζομένων, να τελειώνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα με τα «βαρίδια» και να προσφέρει ένα καθαρό από άποψη εργασιακών δικαιωμάτων «φιλέτο».
Τόση είναι η βιασύνη τους που μόλις 3 μέρες μετά την υπερψήφιση της τροπολογίας (τι σύμπτωση!), οι νομικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης και της ειδικής διαχείρισης αιτήθηκαν την άρση του παγώματος των ομαδικών απολύσεων. Αίτημα το οποίο απορρίφθηκε αφού το δικαστήριο έδωσε παράταση στην απαγόρευση απολύσεων ωσότου ανακοινωθεί η απόφαση για τα ασφαλιστικά μέτρα που έχουν καταθέσει τα σωματεία των εργαζομένων ενάντια στις ομαδικές απολύσεις.
Όσο μένει παγωμένη η διαδικασία ξεπουλήματος και με βάση τις επιπλέον καθυστερήσεις που ίσως προκύψουν σε σχέση με το προεκλογικό κλίμα που όλο και φουντώνει, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ πρέπει να εκμεταλλευτούν τον χρόνο που κερδίζουν απ’ την απόφαση για πάγωμα των απολύσεων. Οι συγκεντρώσεις έξω από τη Βουλή στις 14/06 και στο Πρωτοδικείο Αθηνών στις 17/06 δείχνουν πως εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα αγωνιστικές διαθέσεις και δυνατότητες παρά το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που καλλιεργείται. Για να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα και την κατάσταση ομηρίας που έχουν βρεθεί, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν στις ψεύτικες υποσχέσεις της κυβέρνησης και στις διάφορες αυταπάτες που σπέρνουν οι κάθε λογής επίδοξοι σωτήρες, οι οποίοι προτείνουν ένα διαφορετικό τρόπο διαχείρισης της επιχείρησης. Εξάλλου το ζήτημα δεν είναι αν η ΛΑΡΚΟ είναι ή μπορεί να γίνει κερδοφόρα ή το πόσους τόνους νικελίου παράγει, το ζήτημα είναι ότι η μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς όρους και μέτρα ασφαλείας αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα για την εργατική τάξη και ο μόνος τρόπος για να το κατακτήσει και να το υπερασπιστεί είναι η ανυποχώρητη συλλογική πάλη, στηριζόμενη αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου