Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα ήσουν για εμάς

Ξημερώνει. Βαριά σαν πέτρα η καρδιά και το μυαλό μας, σε όλα αυτά που ζήσαμε, που περάσαμε σε κάθε γωνιά της Αθήνας, σε κάθε συγκέντρωση, σε κάθε εργατικό λαϊκό αγώνα που ήσουν πάντα εκεί, μπροστάρης. Σε κοιτούσα με την άκρη του ματιού για να διαβάσω την κρισιμότητα της κατάστασης, να ερμηνεύσω. 

Άλλοτε χαρούμενος σαν παιδί όταν γέμιζαν οι δρόμοι με το λαό και όταν οι σημαίες μας περήφανα περνούσαν και τα συνθήματα μας, έσειαν την πόλη, κι άλλοτε σκυθρωπό όταν έπεφταν τα κουράγια μας. 

Άλλοτε θυμωμένο μέσα στην έννοια της έντασης, κι άλλοτε ψύχραιμο να μας λες, ότι εμείς πάντα εδώ θα είμαστε, όσο και να δυσκολεύουν τα πράγματα. 

Τα φοιτητικά μου χρόνια ήσουν ο καθοδηγητής, ο φάρος, η δύναμη, όταν άρχιζαν να ξεφτίζουν τα κινήματα, μπροστά στον αέρα της σοσιαλδημοκρατίας που έσπρωχνε τόνους αυταπάτης περί ευημερίας. 

Ήσουν η ισορροπία μας και το μέτρο πώς πρέπει να στέκει ένας κομμουνιστής και να μένει όρθιος. 

Ήσουν εκεί όταν αμφιταλαντευόμουν, για να μου πεις πως εκεί έξω, το σύστημα ισοπεδώνει κάθε αντίσταση και σε τραβάει στην αφασία και τον εφησυχασμό. Και σε πίστευα. 

Δεν ησύχαζες ποτέ κι ήσουνα θύελλα. Έτσι, όπως αρμόζει σε έναν κομμουνιστή. Μετρημένα τα λόγια κι οι αποφάσεις, με τόλμη όμως κι αποφασιστικότητα. Δεν στήριζες μόνο εμάς, αλλά κάθε αγωνιστή που βάλλονταν σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά. Έμπαινες μπροστά κι ήταν σαν μόνος σου να ήσουν ένα ολόκληρο τείχος. 

Μαθητές σου δάσκαλε, λένε ότι άφησες ανεξίτηλα το αποτύπωμα σου, γιατί η χημεία είναι ζωντανή κι οι αντιδράσεις ζώσες. 

Πάλεψες με θάρρος και με ειλικρίνεια μπροστά στις διαφορετικές απόψεις και δεν δίστασες να αναγνωρίσεις λάθη αν χρειαζόταν. 

Είχες πάντα και μας το έμαθες κι εμάς, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού. Δεν δίστασες ποτέ να μας βάλεις να κολυμπάμε μέσα στο λαό. Αυτό που κάνει την οργάνωση μας να ξεχωρίζει. 

Η φωνή σου είχε τη χροιά της πίστης στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού. Έμοιαζε από εκεί να αντλείς κι εκεί να μεταλαμπαδεύεις.

Όσα κι αν γράψω, δε μπορώ να καλύψω μια σχέση τεσσάρων δεκαετιών κοινής πορείας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα ήσουν για εμάς. Και μια δέσμευση, να προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε στο δρόμο σου. Με αγάπη, με σεβασμό, με πόνο! 

Ουρανία Σταυρακάκη