Το παλιό ανέκδοτο όπου ο πρωταγωνιστής του βρίσκεται ενώπιον τριλημμάτων θυμίζει η εκλογική επιχειρηματολογία των εκλογικών σχημάτων που αναφέρονται στην αριστερά μετά το πρόσφατο -πρώτο- εκλογικό αποτέλεσμα:
«Πώς θα βάλω φραγμό στην επέλαση της δεξιάς -αυτοδύναμης- κυβέρνησης; Προφανώς η ψήφος μου πρέπει να είναι χρήσιμη. Τελευταία οι συνδυασμοί της ποικιλώνυμης αριστεράς μου έθεσαν και ένα ακόμη ζήτημα: Πώς θα εμποδιστεί η συνταγματική αναθεώρηση; Έλα μου πώς… Αν μπει το ΜΕΡΑ στη Βουλή -κάθε εκλογικό τμήμα και μία ψήφος είπε ο Πρόεδρος του, κάθε κλαδί και κλέφτης- θα αυξηθούν τα κόμματα που έχουν κοινοβουλευτικές έδρες έτσι θα είναι η Βουλή μπορεί και οκτωκομματική γιατί όχι και εννιακομματική ας μπει και η Ανταρσία … Μα τι λέω; Μέσα σε αυτά τα μικρά κόμματα βρίσκονται και οι φασιστικές παραφυάδες! Πάντως η κυβερνητική αυτοδυναμία θα υπονομευτεί….» .
Κάπου εκεί η «σύνθετη σκέψη» ενός αριστερού ψηφοφόρου φτάνει στο αδιέξοδο της ακριβώς γιατί κάθε ψηφοθηρική και κοινοβουλευτική λογική που δεν παίρνει υπόψη της το πραγματικό πολιτικό βάθος των πραγμάτων οδηγείται στα συστημικά αναμασήματα. Τίποτα πρωτότυπο και πρωτόγνωρο μέχρις εδώ…
Αλήθεια, τότε γιατί να μην ενισχυθεί ο συστημικός Σύριζα που σε τελική ανάλυση καλεί σε αποδυνάμωση του Ηγεμόνα!
Μα ο Σύριζα μας «πρόδωσε» και εμείς ως απατημένοι σύζυγοι απαιτούμε τώρα να μην συμμετέχει και στις πορείες…
Γιατί όχι το ΚΚΕ που έχει έτοιμο το πρόγραμμα της 100% αντιπολίτευσης (κάθε βουλευτική έδρα που προστίθεται στο κόμμα δυναμώνει την ικανότητα του λαού να εμποδίζει την αντιλαϊκή πολιτική) και αν κληθεί από το λαό μπορεί και να κυβερνήσει αυξάνοντας τη φορολογία για το κεφάλαιο;
Μα αυτή είναι η θεωρία των σταδίων μιας υβριδικής ουτοπικής δηλαδή κατάστασης όπου… ούτε καπιταλισμός ούτε σοσιαλισμός! «Μη καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης» τον έλεγαν οι σοβαροί ρεβιζιονιστές παλιότερα. Κάτι ανάμεσα …
Μα και τα μεταβατικά προγράμματα εθνικοποίησης μετά εργατικού ελέγχου τι είναι; Και τι συνιστούν; «Κάτι ανάμεσα» και αυτά….
Βέβαια είναι αλήθεια πως με τις τελευταίες πιο ανοιχτά εκφρασμένες θέσεις του ΚΚΕ θυμηθήκαμε επιτέλους το ΚΚΕ των φοιτητικών μας χρόνων. Αυτό που πάλευε -μαζί με το δάσος των υψωμένων χεριών των «ενωμένων δημοκρατικών δυνάμεων» στα αμφιθέατρα των πρώτων χρόνων της «αλλαγής» - για να μπει στη δεύτερη κατανομή και να πιέσει τις «δημοκρατικές δυνάμεις» (λέγε με ΠΑΣΟΚ) να εφαρμόσουν το δημοκρατικό αντιμονωπωλιακό πρόγραμμα! Για την «πραγματική αλλαγή» όπως έλεγαν.
Αυτό που αργότερα ανακάλυψε την προδοσία του ΠΑΣΟΚ και καλούσε τις μάζες -τις μάλωνε κιόλας- για να ηττηθεί ο δικομματισμός! Και τώρα που ηττήθηκε και που οι καθεστωτικές δυνάμεις βγήκαν προς αναζήτηση του δεύτερου πυλώνα θα καλύψει το κενό της 100% κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης!
Αλήθεια σε πόσες σύνθετες σκέψεις καλούν τον αριστερό ψηφοφόρο οι διάφορες… σειρήνες που αναφέρονται στην αριστερά για να απαντήσει το απλοϊκό και με καθόλου βάθος πολιτικής σκέψης ερώτημα: Πώς θα εμποδιστεί κοινοβουλευτικά ο Μητσοτάκης και η ΝΔ.
Αλλά ακόμη και κοινοβουλευτικά αν θέλει κάποιος να σκεφτεί η συνταγματική αναθεώρηση θέλει 180 έδρες, απόλυτη πλειοψηφία δηλαδή συναίνεση. Μα αυτή ακριβώς οικοδομούν οι τρεις σημερινοί συστημικοί διεκδικητές της ψήφου και από κοντά τους ο τύπος, οι πρώην Υπουργοί, ο Γενικός Τραπεζίτης κρατούν το ίσο…
Υπάρχει καμία αμφιβολία πως χωρίς την ενεργό λαϊκή παρέμβαση στο πολιτικό προσκήνιο θα γίνει το παν από αυτή τη λυκοσύναξη για να οικοδομήσειτην περίφημη «συναίνεση»; Μία χώρα που έζησε το αίσχος του `89, των μνημονιακών και υπηρεσιακών κυβερνήσεων διαθέτει πρόσφατο πολιτικό παρελθόν και μπορεί να αντλήσει -πρόσφατα- ιστορικά συμπεράσματα. Αλλά δυστυχώς σπανίως η ιστορία διδάσκει…
Συνεπώς είναι ανεδαφικός ο οποιοσδήποτε εκλογικός σχεδιασμός ανατροπής της συνταγματικής αναθεώρησης και κάθε εκλογικό δίλημμα που βασίζεται σε αυτόν.
Οι «ηγεμόνες» περιορίζονται μόνο από τους αγώνες, τις αντιστάσεις και τις εξεγέρσεις.
Δεν μας ενδιαφέρει πώς αποτυπώνεται η λαϊκή δυναμική στο κοινοβούλιο; Είναι αδιάφορος ο εκλογικός και κοινοβουλευτικός συσχετισμός και πώς αυτός επηρεάζεται από τους λαϊκούς αγώνες;
Κάθε άλλο! Το 2006 οι φοιτητικές μάζες που κατέλαβαν τις σχολές και βγήκαν στους δρόμους εξανάγκασαν ένα θιασώτη της κατάργησης του άρθρου 6 όπως ο ΓΑΠ να κάνει στροφή 180 μοιρών και να καταψηφίσει την -τότε- συνταγματική αναθεώρηση στον τομέα της παιδείας…
Προφανώς όμως και δεν ζούμε στην εποχή της νικηφόρας επέλασης του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, την εποχή των λαϊκών μετώπων τότε που το κομμουνιστικό κίνημα εκφραστής γενικότερων λαϊκών συμμαχιών μπορούσε να θέσει ακόμα και τέτοια διλήμματα.
Ζούμε αντίθετα την εποχή της ήττας, την εποχή που επιβάλλεται σε κάθε αγωνιστή και οργάνωση «κατά δήλωσιν» αριστερού να βάλει το δικό του… ψηφίο για να αλλάξει και να μετασχηματίσει την καθιερωμένη πια για την αριστερά εικόνα.
Που υποτάσσει τους αγώνες στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό κάθε είδους και απόχρωσης!
Και από την απλοϊκή και ελεγχόμενη καθεστωτικά σκέψη και τους εκλογικούς υπολογισμούς που την συνοδεύουν να κάνει το μέγα-μικρό βήμα στην πραγματικά σύνθετη και βαθιά πολιτική θεώρηση και στάση.
Καμία εκλογική ενίσχυση κανενός σχήματος (και όχι μόνον της δικής μας οργάνωσης) που αυτοαναφέρεται ως αριστερά δεν πρέπει να γίνει στη βάση τέτοιων υπολογισμών. Που αναπαράγουν ουσιαστικά την καθεστωτική λογική και τον εκβιασμό που ασκεί στην λαϊκή συνείδηση.
Από αυτή την άποψη η πολιτική θέση του ΚΚΕ (μ-λ) να μην θέτει στη εκλογική του καμπάνια εκλογικά διλήμματα, η σταθερή και διάφανη θέση του ότι δεν έχει να προτείνει κάτι στο κυβερνητικό επίπεδο, η επιμονή να θέτει -χρόνια τώρα- την ανάγκη του συντονισμού και της κοινής δράσης της κινηματικής αριστεράς πρέπει να βρει την αντανάκλαση της και στην εκλογική του ενίσχυση.
Είναι μία πραγματικά χρήσιμη ψήφος… Η χρησιμοτέρα θα λέγαμε αν μιλούσαμε ακόμη την καθαρεύουσα!
ΔΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου