Η είδηση είναι, προφανώς, άκρως διασκεδαστική. Παρά τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από τα διεθνή «παπαγαλάκια» για να παρουσιαστεί η είδηση ως «συγκλονιστική». Προφανώς, για να σοκαριστούμε με την εικόνα ενός «κομμουνισμού-καρικατούρα» τύπου Βόρειας Κορέας, που διαρκώς κατασκευάζουν και αναπαράγουν τα διεθνή και εγχώρια δημοσιογραφικά «κλουβιά».
Στη Βόρεια Κορέα, λοιπόν, θα τιμωρείται έως και με θάνατο η χρήση τρυφερών λέξεων ανάμεσα σε ζευγάρια, όπως το «σ’ αγαπώ», με βάση νόμο για την πολιτιστική προστασία της γλώσσας. Γιατί το «σ’ αγαπώ» είναι λέξη… καπιταλιστική και μαρτυρά τη θέαση αμερικανικών και νοτιοκορεάτικων ταινιών και σίριαλ! Με τον ίδιο τρόπο θα τιμωρούνται και άλλες λέξεις «καπιταλιστικές», όπως «γλυκέ μου», «σύζυγος», «μόδα» και «κόμμωση».
Ξέραμε (πώς ξέραμε;) ότι στη Β. Κορέα υπήρχε συγκεκριμένος αριθμός (26) κομμώσεων, μεταξύ των οποίων επιτρεπόταν να επιλέγουν οι πολίτες. Σε αυτές τις κομμώσεις εξαιρούνταν η «κόμμωση Κιμ Γιονγκ Ουν». Τώρα, μαθαίνουμε από δημοσιογραφικές… μελέτες (και άρα ξέρουμε) ότι «κουρεύεται» και η λέξη «κόμμωση», αφήνοντας τους Βορειοκορεάτες… αχτένιστους, χωρίς κόμμωση, χωρίς κομμώτριες και κομμωτές.
Η «φοβερή» είδηση μας έρχεται από την αγγλόγλωσση εφημερίδα του Χονγκ Κόνγκ, South China Morning Post και εισχώρησε με τη βοήθεια δημοσιογραφικού αντίλαλου σε κάθε σπίτι, χωρίς καμιά περαιτέρω (αχρείαστη, άλλωστε) διασταύρωση ή επιβεβαίωση, πράγμα που σε ορισμένες περιπτώσεις ομολογείται ανοιχτά.
Από εκεί και πέρα, τα ειδησιογραφικά σαΐνια της κάθε χώρας πρόσθεσαν κι άλλες απαγορευμένες λέξεις (ακόμη και ανύπαρκτες στη βορειοκορεατική φρασεολογία), ανάλογα με τα «εθνικά γούστα», όπως: «μωρό μου», «μάτια μου», «ψυχή μου», «καρδούλα μου», «λουκουμάκι μου», «μπουμπούκο μου», «τζουτζούκα μου» κ.λπ. κ.λπ. Όλα θα απαγορεύονται στο εξής (ακόμη και το «μαμά σ’ αγαπώ ή το… «αγάπη μόνο») και θα αντικατασταθούν με μια μόνο λέξη. Τη λέξη «σύντροφος», που είναι λέξη κομμουνιστική, που χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη Βόρεια Κορέα, την Κίνα, τη Ρωσία, την Κούβα, τη Βενεζουέλα και το… Ιράν.
Επίσης, πηγές αναφέρουν ότι στη Βόρεια Κορέα «τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο αυστηρά για τις γυναίκες» (θέλουν, προφανώς, να «πιάσουν» και το γυναικείο κοινό). «Από εδώ και στο εξής, απαγορεύεται στις γυναίκες να χρησιμοποιούν την προσφώνηση "jagiya", που σημαίνει "γλυκέ μου", για να απευθύνονται στους συζύγους τους» (αφού κι ο «σύζυγος» απαγορεύεται ως λέξη). Δεν διευκρινίζεται, ωστόσο, τι γίνεται με τους άντρες. Αν, δηλαδή, εκτός από «συντρόφισσα» μπορούν να λένε τις… συντρόφισσες «γλυκιά μου». Όμως, ποιος στιβαρός κομμουνιστής θα έλεγε ποτέ «γλυκιά μου»; Τα στερεότυπα καθοδηγούν τις αντικομμουνιστικές «αναλύσεις».
Όλα αυτά τα… αντιερωτικά συμβαίνουν στην «πιο κλειστή χώρα του κόσμου, όπου ελάχιστα γνωρίζουμε για το τι ακριβώς συμβαίνει», όπως μας πληροφορούν οι ίδιες δημοσιογραφικές πηγές, που, ωστόσο, γνωρίζουν καλά τι ακριβώς συμβαίνει. Σημεία και τέρατα, δηλαδή: Για έφηβους, φίλοι από το δημοτικό, που εκτελούνται δημόσια, επειδή παρακολουθούσαν «σατανικές» νοτιοκορεατικές και αμερικανικές ταινίες. Για λιπάσματα που παράγονται από πτώματα αντιφρονούντων και από αποθανόντες φορείς του κορωνοϊού. Για το επιτρεπτό μήκος των μαλλιών σε εκατοστά. Για το ότι (παρά τον «κομμουνισμό»), πληρώνουν έξτρα από τη φορολογία τις καρέκλες και τα τραπέζια που χρησιμοποιούν στα δημόσια σχολεία ή τις καρέκλες που περιμένουν για να πληρώσουν «φως, νερό, τηλέφωνο» (που, ωστόσο, δεν έχουν!), ότι δεν υπάρχουν σνακ, πατατάκια και σοκολατάκια. Ότι το πένθος και η χαρά είναι υποχρεωτικά με απειλή εκτέλεσης. Και, φυσικά, σκοτώνουν για ένα τζιν ή μεταξωτό καλσόν (κατά το σοβιετικό «πρότυπο»).
Όποια γνώμη κι αν έχει κανείς για το καθεστώς της Πιονγκγιάνγκ, δεν υποφέρεται αυτή η απόλυτη δαιμονοποίηση μιας χώρας και ενός ολόκληρου λαού από μια Δύση που σημαδεύεται από τις λέξεις «κέρδος, εκμετάλλευση, καταπίεση, πόλεμος, κυριαρχία, εξουσία, εξαπάτηση, διακρίσεις, απανθρωπιά, αδικία, ανισότητα» κ.λπ. Που απαγορεύει και τσαλαπατά κάθε πιθανό ανθρώπινο δικαίωμα και ελευθερία μπρος στο κέρδος και την εξουσία. Που υμνολογεί το «δίκιο» του 3% του πληθυσμού σε βάρος του υπόλοιπου 97%. Δαιμονοποίηση ενός λαού και μιας χώρας που πολέμησε με θάρρος για ανεξαρτησία απέναντι σε αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές που διψούσαν για εδάφη και ανθρώπινο αίμα. Είναι, πρώτα από όλα, αρμοδιότητα του βορειοκορεάτικου λαού να αποφασίζει το πώς θέλει να ζήσει, να λέει «σ΄ αγαπώ», να πενθεί ή να πανηγυρίζει.
Όμως, δεν μπορεί, η λέξη «σ’ αγαπώ» είναι, οπωσδήποτε, απαγορευμένη στη Βόρεια Κορέα γιατί, είναι, πράγματι, μια… κατεξοχήν καπιταλιστική λέξη. Χρησιμοποιείται στις διαφημίσεις για να αγοράσεις το προϊόν, υπάρχει σε τραπεζικά συμβόλαια πριν σου αρπάξουνε το σπίτι, την τραγουδάνε για χαλάρωση οι αστυνομικοί, οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και άλλων «αγαπησιάρικων» στρατών στις αστυνομικές και ιμπεριαλιστικές δολοφονικές εξορμήσεις. Τη φωνάζουν στους μετανάστες που πνίγουν στη Μεσόγειο. Η λέξη «σ’ αγαπώ» πουλιέται και αγοράζεται από όλες τις αξιοσέβαστες εταιρίες και οίκους ανοχής.
Πάντως, απαγορευμένες λέξεις και το παράπτωμα της «κακόβουλης κριτικής» στον «απόλυτο ηγέτη», που επιφέρει διώξεις και ποινές, έχουμε και στη Δύση, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα.
Από τη στήλη "Προσεγγίσεις" της Προλεταριακής Σημαίας που κυκλοφορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου