Οι αστυνομικοί, ή θα σκοτώνουν, ή θα αφήνουν άλλους να σκοτώνουν, μπρος στα μάτια τους, χωρίς να κάνουν τίποτα;

Αυτά τα δύο "ακραία" ενδεχόμενα φαίνεται να είναι τα μοναδικά, για δύο κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης: Τον πρώην Υπουργό Μηταράκη, που είπε ότι αν ο αστυνομικός πυροβολούσε το δράστη, πριν σκοτώσει το θύμα θα πήγαινε άδικα στη φυλακή νέος άνθρωπος. Και τον Α. Γεωργιάδη, ο οποίος μας κατηγόρησε ότι, είτε δρούσε, είτε δε δρούσε η αστυνομία, εμείς θα την κατηγορούμε. Κι αν θέλουμε περισσότερη ασφάλεια θα πρέπει να δεχτούμε και περισσότερες κάμερες... Περίπτωση λοιπόν να προστατέψουν το θύμα και να αφοπλίσουν το δράστη, κυνικά παραδέχονται, ότι δεν υπάρχει... Δεν είναι αυτός ο ρόλος της αστυνομίας, όπως πιστεύουν, αφελώς, μερικοί. Τρίτο στέλεχος, ο Μαντούβαλος (πρώην βουλευτής), μας ζητά να μην βασανίζουμε τον πρωθυπουργό, που χίλια καλά μας έχει κάνει, κάθε φορά που κάτι πάει στραβά...

Όσο για πολλούς δημοσιογράφους, σχεδόν μας είπαν ότι αφού την είχε βάλει στο μάτι και τη συγκεκριμένη φορά να τη γλίτωνε, κάποια στιγμή δε θα το απέφευγε το μοιραίο.
Τέλος, δεν έλειψαν και οι συμβουλές από "ειδικούς" που πρότειναν στις γυναίκες που έχουν πρόβλημα, να μην δείχνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι περνάνε καλά γιατί αυτό προκαλεί το θύτη. Ατομική ευθύνη του θύματος σαν να λέμε...

Καμιά κουβέντα, στις τόσες ώρες τηλεοπτικών εκπομπών, για το που μπορεί να βρει την κάθε είδους στήριξη που χρειάζεται, η γυναίκα που κακοποιείται, για να φύγει από το κακοποιητικό περιβάλλον και να συνεχίσει τη ζωή της με ασφάλεια.. Πολύ απλά, γιατί παρόλο που οι γυναικοκτονίες αυξάνονται δραματικά, χρόνο με το χρόνο, οι αρμόδιοι δε νοιάζονται να σώσουν ζωές. Αφήνουν τα υποψήφια θύματα στην ατυχία τους και κατηγορούν την οικογένεια, το σχολείο, τις κακές παρέες, την κακιά την ώρα...

Όμως η κυρία ευθύνη ανήκει στο απάνθρωπο σύστημα που ζούμε, για το οποίο οι εργάτες, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι Ρομά, τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας κ.α., είμαστε αναλώσιμοι. Η ζωή μας δε μετράει. Όταν το καταλάβουμε και αρχίσουμε να διεκδικούμε, μαζικά κι οργανωμένα, καλύτερες συνθήκες ζωής και δουλειάς κάτι θα αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο.

Α.Λ.