Την Τετάρτη 31/7 ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση του Υπέρταμείου. Αναδημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο απο την Προλεταριακή Σημαία φ.966 με τίτλο "Με το "Μοντέλο ΔΕΗ" το προχώρημα των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπούλημα τις και της ισοπέδωσης δικαιωμάτων"
Σε διαβούλευση μέχρι τις 23/7 αναρτήθηκε το νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών σχετικά με την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, (το γνωστό «Υπερταμείο» που ιδρύθηκε το 2016) και 8 απ’ τις 16 θυγατρικές της. Στόχος η ένταση των ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία των πρώην ΔΕΚΟ, το προχώρημα της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και το ξεπούλημα (συγγνώμη, «αξιοποίηση») της σημαντικής κρατικής περιουσίας που διαθέτει ή ελέγχει το Υπερταμείο (συνολικά πάνω από 5,5 δισ. € και 25.000 εργαζόμενους). Παράλληλα, απορροφόνται σ’ αυτό ΤΑΙΠΕΔ και ΤΧΣ.
Οι 8 θυγατρικές στις οποίες φέρνει αλλαγές το νομοσχέδιο είναι ο ΟΑΣΑ (λεωφορεία, μετρό και τραμ της Αθήνας), τα ΕΛΤΑ, η ΔΕΘ-Helexpo, η ΓΑΙΑΟΣΕ, ο Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, οι Ελληνικές Αλυκές κι η Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου. Πρόκειται για επιχειρήσεις που επηρεάζουν την καθημερινότητα του λαού, απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους, διαθέτουν σημαντική περιουσία (πχ. η ΓΑΙΑΟΣΕ όλη τη σιδηροδρομική ακίνητη περιουσία και το τροχαίο υλικό), ενώ διαχειρίζονται και τεράστια ποσά για προμήθειες, επενδύσεις κτλ. Στο πλαίσιο του νομοσχεδίου άλλωστε, εκτός απ’ την «ευελιξία» στους κανονισμούς προμηθειών, προβλέπεται κι η συγκρότηση Εθνικού Επενδυτικού Ταμείου με αρχική προίκα 300 εκ. €, το μισό δηλαδή του ποσού που θα πάρει το Υπερταμείο απ’ την επαναμεταβίβαση των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο δημόσιο. Τα σχετικά δημοσιεύματα υπενθυμίζουν και τις διαδικασίες που τρέχουν για ξεπούλημα των 22 περιφερειακών αεροδρομίων, των μετοχών του «Ελ. Βενιζέλος» και της «Εγνατίας Οδού», των 36.000 κρατικών ακινήτων της ΕΤΑΔ κ.ά. Πρόκειται για έναν ολόκληρο πλούτο, που -όπως όλος ο πλούτος της κοινωνίας- έχει παραχτεί απ’ τη δουλειά του λαού, αλλά αντιμετωπίζεται σαν λεία προς ξεκοκάλισμα απ’ το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
Σημαντική πλευρά αποτελεί το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων σ’ αυτές τις επιχειρήσεις. Αν, απ’ τη μια, το υπουργείο «διαφημίζει» τη δυνατότητα πρόσληψης στελεχών (διευθυντών και γενικών διευθυντών) με απλή απόφαση του Διευθύνοντα Συμβούλου για 4+4 χρόνια χωρίς τους περιορισμούς στις αποδοχές που ισχύουν για τα στελέχη του δημοσίου και χωρίς τις «περιπλοκές» που σχετίζονται με την ανάδειξη των στελεχών μέσα απ’ τις ίδιες τις εταιρίες μετά από χρόνια προϋπηρεσίας, για τη μεγάλη μάζα των απλών εργαζόμενων τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ρητά ξεκαθαρίζεται ότι οι μισθοί είναι δημοσίου, χωρίς δώρα κι επιδόματα (όπου το δημόσιο κατέχει την απόλυτη πλειοψηφία των μετοχών), παρότι οι συμβάσεις είναι ιδιωτικού δικαίου και το ΑΣΕΠ βασικά δεν μπλέκεται. Η όποια «πρόσθετη» αμοιβή προβλέπεται μόνο με τη μορφή ετήσιου μπόνους συνδεδεμένου με στόχους και υπό την προϋπόθεση σημαντικής κερδοφορίας της εταιρίας.
Το ίδιο υπουργείο άλλωστε πρόσφατα αρνήθηκε (για ακόμα μια φορά) την υπογραφή επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων σε μια σειρά εποπτευόμενους οργανισμούς που -θεωρητικά- είχαν συμφωνηθεί μεταξύ σωματείου και διοίκησης κάθε οργανισμού.
Καμία μονιμότητα δεν προβλέπεται για τους χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ αυτό που προωθείται είναι οι ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας. Έτσι κι αλλιώς, εδώ και πολλά χρόνια οι πλέον μαζικοί απ’ αυτούς τους χώρους βρίθουν από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, εργολαβικούς και εργαζόμενους μέσω προγραμμάτων ΟΑΕΔ (πλέον ΔΥΠΑ). Οι μισθοί είναι τόσο πενιχροί που αποθαρρύνουν τους εργαζόμενους ακόμα κι όταν γίνονται προκηρύξεις, διατηρώντας την τεράστια έλλειψη προσωπικού και τη μεγάλη εντατικοποίηση. Αποκαλυπτικό είναι το παράδειγμα των λεωφορείων, στα οποία εκατοντάδες οδηγοί τα τελευταία 2-3 χρόνια ήρθαν (προσλήφθηκαν), είδαν (πόσο λίγα παίρνουν και σε τι συνθήκες) και απήλθαν (παραιτήθηκαν για να βρουν αλλού δουλειά με δεδομένο το επαγγελματικό δίπλωμα που διαθέτουν).
Επιπλέον, το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα μετακίνησης εργαζόμενων απ’ τη μια θυγατρική στην άλλη χωρίς περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των έμμεσων θυγατρικών πέρα απ’ τις 8 παραπάνω. Η δε διάταξη για αφαίρεση των εκπροσώπων των εργαζόμενων απ’ τα πειθαρχικά συμβούλια αναδεικνύει τόσο τον περιορισμό του πεδίου συνεννόησης που για χρόνια στηρίζει την κυριαρχία των αστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων σ’ αυτούς τους χώρους, όσο και την κατεύθυνση σκλήρυνσης της εφαρμογής του «διευθυντικού δικαιώματος».
Ο υπουργός Χατζηδάκης αναφέρθηκε σε «μοντέλο ΔΕΗ» όταν πριν μερικές βδομάδες παρουσίασε το νομοσχέδιο.
Έκανε μάλιστα λόγο για «καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών». Οι μόνοι που εξυπηρετούνται απ’ την κυβερνητική πρωτοβουλία είναι η κυρίαρχη πολιτική και το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
Αυτοί είναι που καίγονται να «αξιοποιήσουν» -για λογαριασμό τους- την κρατική περιουσία και τη λειτουργία των πρώην ΔΕΚΟ. Η ίδια η επιδίωξη κερδοφορίας, το βασικό στοιχείο που χρησιμοποιεί η κυβερνητική προπαγάνδα για να εμφανίσει σαν επιτυχία την εξέλιξη της ΔΕΗ, είναι το ακριβώς αντίθετο της «κοινής ωφέλειας» που υποτίθεται πως είναι ο σκοπός αυτών των επιχειρήσεων. Τόσο οι εργαζόμενοι σ’ αυτές όσο κι ο λαός που «απολαμβάνει» τις υπηρεσίες τους γνωρίζουν καλά ότι το «μοντέλο ΔΕΗ» μεταφράζεται σε χειροτέρευση των όρων δουλειάς και βαθύτερα το χέρι στην τσέπη για βασικές καθημερινές ανάγκες. Το «μοντέλο ΔΕΗ» συνοδεύτηκε από τεράστιες αυξήσεις στους λογαριασμούς, αλλά και μείωση προσωπικού κατά χιλιάδες, ρήμαγμα τεράστιων εγκαταστάσεων με εξοπλισμό αξίας δισεκατομμυρίων και ολόκληρων περιοχών που δραστηριοποιούνταν γύρω τους.
Το κέρδος που κυβέρνηση και κεφάλαιο προσδοκούν με την προώθηση αυτού του αντιδραστικού νομοσχεδίου προκύπτει απ’ την εκμετάλλευση των εργαζόμενων και του λαού. Γι’ αυτό κι οι χιλιάδες εργαζόμενοι των επιχειρήσεων που πλήττονται άμεσα πρέπει και μπορούν να πρωτοστατήσουν στον αγώνα εναντίον του, με τον λαό στο πλευρό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου