Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών | Η δολοφονία Τεμπονέρα και τα διδάγματα των αγώνων

  

Τη νύχτα της 8^ης Γενάρη 1991, στο υπό κατάληψη Σχολικό Συγκρότημα του 3^ου & 7^ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας στην πλατεία Βουδ, ο Γιάννης Καλαμπόκας χτυπάει με σιδηρολοστό  στο κεφάλι τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα, ο οποίος μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός. Είχε πάει μετά από κάλεσμα της τοπικής ΕΛΜΕ να συμπαρασταθεί στους μαθητές, που από τα μέσα Νοέμβρη του 1990 είχαν καταλάβει το σχολείο τους, όπως και όλοι οι μαθητές στην Ελλάδα, απαιτώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου Κοντογιανόπουλου. Ο Καλαμπόκας, δημοτικός σύμβουλος της ΝΔ και γραμματέας της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, μαζί με άλλους είχαν πάει ως «αγανακτισμένοι πολίτες» για να σπάσουν την κατάληψη, ακολουθώντας την προτροπή της κυβέρνησης.

Η είδηση μεταδίνεται από στόμα σε στόμα στην πόλη (διαδίκτυο δεν υπήρχε ούτε κινητά) και το ίδιο βράδυ γίνεται διαδήλωση. Την επόμενη μέρα χιλιάδες λαού στην Πάτρα και στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις διαδηλώνουν με πρωτοφανή μαζικότητα και οργή. Η αστυνομία χτυπάει βάναυσα. Στις 10 Γενάρη παραιτείται ο Κοντογιανόπουλος και υπουργός Παιδείας αναλαμβάνει ο Σουφλιάς που ζητάει διάλογο από μηδενική βάση Οι φοιτητές που είχαν καταλάβει τις σχολές καλούν να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις. Το βράδυ οι συγκρούσεις επεκτείνονται σε όλο το κέντρο της Αθήνας και καίγεται το κατάστημα «Κ. Μαρούσης» από δακρυγόνο της αστυνομίας, όπου χάνουν τη ζωή τους 4 άνθρωποι. Την επόμενη, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αποσύρει όλα τα προεδρικά διατάγματα και το επίμαχο νομοσχέδιο.

Τα μέτρα του έφεραν τον ξεσηκωμό μαθητών και φοιτητών αφορούσαν ήταν:

Επαναφορά βαθμολογίας στο δημοτικό και γραπτών εξετάσεων στις τελευταίες δύο τάξεις του δημοτικού και του γυμνασίου, περιορισμός διακοπών και αργιών και αύξηση κατά 10-12 μέρες του διδακτικού έτους, κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, καθιέρωση νέου συστήματος ελέγχου της διαγωγής, παιδαγωγικές μονάδες ελέγχου ή όπως επικράτησε να λέγεται «point-system», προβλέπονταν ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός, η τελετή έπαρσης και υποστολής της σημαίας, η ευπρεπής εμφάνιση(επαναφορά της ποδιάς), η παράταση της σχολικής χρονιάς αν τα σχολεία δεν λειτουργούσαν για οποιοδήποτε λόγο περισσότερο από μία εργάσιμη εβδομάδα το χρόνο και άλλα ανάλογα, κατάργηση των σχολικών περιπάτων και εκδρομών, θέσπιση γραπτών εισαγωγικών εξετάσεων από το γυμνάσιο στο λύκειο χωρίς τη δυνατότητα επανεξέτασης, περιορισμός της δράσης των δεκαπενταμελών. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση  κατάργηση της παροχής δωρεάν πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και περικοπές κοινωνικών παροχών, όπως στη δωρεάν σίτιση και στέγαση, εντατικοποίηση σπουδών, περιορισμό των ετών φοίτησης στις σχολές για να ελεγχθούν οι λεγόμενοι «αιώνιοι» φοιτητές, κατάργηση του ασύλου.

Σήμερα, πολλά από αυτά τα μέτρα έχουν περάσει και κάποια προσπαθούν να επιβληθούν. Οι μαθητές και οι φοιτητές τρομοκρατούνται καθημερινά και έρχονται αντιμέτωποι με ποινές, την αστυνομία και τους εισαγγελείς, Μ βιομηχανία διώξεων προσπαθεί η κυβέρνηση να υποτάξει τους εκπαιδευτικούς. Μέτρα που ανατινάζουν τα δικαιώματα των παιδιών του λαού στη εκπαίδευση προαναγγέλλονται αυτές τις μέρες.

Οι καταλήψεις του 1990-91 και η θυσία του Τεμπονέρα:

• Θυμίζουν πως απέναντι στους αγώνες που απειλούν την πολιτική του, το σύστημα χρησιμοποιεί όλα του τα όπλα.

• Τονίζουν πως δεν υπάρχουν πανίσχυρες κυβερνήσεις.

• Φωτίζουν τα χαρακτηριστικά του αγώνα που νικά. Σκληρός, ασυμβίβαστος, ανυποχώρητος, επίμονος και μαζικός.

• Επισημαίνουν πως οι νόμοι καταργούνται με μαζικό ξεσηκωμό, με καταλήψεις και απεργίες.

• Διδάσκουν πως οι εκπαιδευτικοί καθοδηγούν με το αγωνιστικό τους παράδειγμα, στηρίζουν και στηρίζονται από τους αγώνες των μαθητών και των φοιτητών.

• Εμπνέουν τους αγώνες της νεολαίας και του λαού. Μέσα σε αυτούς Ζει ο Τεμπονέρας, ο Πέτρουλας κι ο Λαμπράκης.

Οι καταλήψεις των σχολείων και των σχολών μετατράπηκαν σε ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΕ!

Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας!