Είναι να αναρωτιέται κανείς. Το τελευταίο διάστημα εδώ και πάνω από ένα χρόνο, μπορεί και παραπάνω, έχει ανοίξει μια "βιομηχανία" διώξεων ενάντια σε εκπαιδευτικούς επειδή αγωνίζονται και απεργούν ενάντια στην αξιολόγηση. Πρόκειται για εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, που παραπέμπονται στα πειθαρχικά. Αν μάλιστα είναι νεοδιόριστοι απειλούνται και με τη μη μονιμοποίησή τους.
Πλέον φτάνουμε, εν έτει 2025 που θα λέγανε και κάποιοι λες και το 2025 ήρθε μετά από μια πορεία προόδου και κατακτήσεων, να απειλούνται, πολύ σοβαρά μάλιστα, δύο αγωνιστές εκπαιδευτικοί με απόλυση (η Χρύσα Χοτζόγλου και ο Δημήτρης Χαρτζουλάκης της ΕΛΜΕ Πειραιά) και να τους σέρνουν και στα δικαστήρια σα να είναι τίποτα ποινικοί γιατί συμμετείχαν και στήριξαν κινητοποιήσεις μαζί με μαθητές τους. Τις πολιτικές διώξεις θέλουν να παρουσιάσουν ως διώξεις για ποινικά αδικήματα!
Θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε όλες οι δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα να το κάνουν πρώτο θέμα; Να ξεσηκώσουν τον κόσμο, να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε τουλάχιστον τα εκπαιδευτικά σωματεία και οι ομοσπονδίες, στη μια μάλιστα αν θυμάμαι καλά σχετικά πρόσφατα πανηγυρίζαμε για τη νίκη των ταξικών δυνάμεων, να δημιουργήσουν σημαντικά κινηματικά γεγονότα, να πραγματοποιηθούν απεργίες και συνεχείς κινητοποιήσεις ώστε να γίνει πράξη αυτό που λέγεται ότι ο λαός με τη δύναμή του μπορεί να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές.
Έχουν ορισμένοι συνειδητοποιήσει τι πόρτα ανοίγει στην περίπτωση που αυτοί οι δύο αγωνιστές απολυθούν; Ότι το σύστημα θα πάρει αμπάριζα κάθε αγωνιστή σε όλο το δημόσιο; Και όχι μόνο; Ή μήπως ακόμα θεωρούν ότι δεν θα γίνουν οι απολύσεις όπως έλεγαν κάμποσοι ως τώρα; Ότι η κυβέρνηση απλά απειλεί και δεν θα τολμήσει να προχωρήσει; Μήπως νομίζουν ότι τις απειλές θα τις αφήσει στα λόγια και στα χαρτιά όπως άφησε και τους αντεργατικούς νόμους που πέρασε ως τώρα εφαρμόζοντάς τους μια χαρά; Και τι θα την εμποδίσει; Τι θα την εμποδίσει να περάσει, τελικά, την αξιολόγηση που θα απολύει αγωνιστές και θα επαναπροσλαμβάνει μπάτσους μαστροπούς;
Είναι πραγματικά να απορεί κανείς (αν όχι να εξοργίζεται) για το πως αντιμετωπίζονται αυτού του είδους οι καταστάσεις. Έτσι ενώ από μια ο γραμματέας του ΚΚΕ στη Βουλή, στη συζήτηση για την πρόταση μομφής, συνέδεσε με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, έστω και με το δικό του περιτύλιγμα περί αξιολόγησης, κάνοντας αναφορά στη δίωξη της Χρύσας Χοτζόγλου, απ' έξω, εκεί που οι εργαζόμενοι διαδήλωναν, στο κίνημα δηλαδή, δεν επετράπη να μιλήσει γιατί λέει ήταν εκτός θέματος, δεν υπήρχε χρόνο και άλλα φαιδρά! Αντίφαση; Καμιά!
Αλλά αλλού είναι το ζητούμενο. Να αποδείξει ο καθένας μας και η κάθε δύναμη αυτά που λέει για τη δύναμη των εργαζόμενων και ότι τα εννοεί. Για να μη φτάσουμε να κλαιγόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα παραθέτοντας ρητά του Μπρεχτ και ποιος ξέρει ποιου άλλου περί διώξεων και αδικίας! Για να μη φτάσουμε να βλέπουμε ακόμη και φυλακίσεις αγωνιστών! Υπερβολή; Τόσο όσο ήταν υπερβολή ότι κάποιοι λέγαμε ότι η κυβέρνηση, αν δεν βρει σοβαρά εμπόδια, θα το φτάσει μέχρι τέλους.
Δ.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου