Αποχαιρετήσαμε τον Μανώλη Σταθόπουλο

Το Σάββατο 5 Απρίλη αποχαιρετίσαμε τον αγωνιστή Μανώλη Σταθόπουλο που έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 4 Απρίλη, μετά από μια μακρόχρονη πάλη με τον καρκίνο. 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956 σε μια πολύτεκνη οικογένεια και τελείωσε το εξατάξιο Οικονομικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης. Σε ηλικία 21 χρονών, παντρεύτηκε με την αγαπημένη του Καίτη την συντρόφισσα της ζωής του και των αγώνων.

Πάλεψε τη ζωή του και ατσαλώθηκε μέσα στο καμίνι της εργασιακής ζούγκλας και της ταξικής πάλης. Αγωνιστής της ζωής, αγωνιστής απέναντι στην αδικία και την εκμετάλλευση, αλληλέγγυος σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού και των αγώνων. Αγωνιζόταν για μια κοινωνία στο μπόι των ανθρώπων, χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους. 

Έγινε πανελλήνια γνωστός ο Μανώλης ο σχολικός φύλακας από τους πολύμορφους και αποφασιστικούς αγώνες ενάντια στη διαθεσιμότητα των σχολικών φυλάκων, την συμμετοχή στον αγώνα των εργαζόμενων της ΕΡΤ3, στους αγώνες των εκπαιδευτικών ενάντια στη διαθεσιμότητα, στον αγώνα των καθαριστριών, δίπλα στους απολυμένους απεργούς της COCA COLA, στον ξεσηκωμό του λαού ενάντια στα μνημόνια, στους φοιτητικούς αγώνες,  στους αγώνες ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, στην αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους απεργούς της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, στις αντιπολεμικές και αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις. 

Ο Μανώλης πίστευε ότι οι αγώνες δυναμώνουν όταν είναι καλά οργανωμένοι. Ήξερε ότι το σωματείο είναι ανάγκη για τους αγώνες των εργαζόμενων. Μόλις άρχισε να εργάζεται σαν σχολικός φύλακας με ΕΣΠΑ, η πρώτη του έννοια ήταν να συγκροτήσουν σωματείο και έγινε το σωματείο των σχολικών φυλάκων και άρχισαν οι διεκδικήσεις με πρώτη αυτήν της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Με το ΠΔ164/2004 μετατράπηκαν οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου και εντάχθηκαν στους δήμους που ανήκαν τα σχολεία. Οι σχολικοί φύλακες έγιναν μέλη του συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ και δημοτικών επιχειρήσεων νομού Θεσσαλονίκης. Με τον Μανώλη και άλλους συναγωνιστές συμπορευτήκαμε στο σωματείο και την Αγωνιστική Πρωτοβουλία ΟΤΑ. Στις συνελεύσεις, στους χώρους δουλειάς, στις μεγάλες απεργίες των εργαζόμενων στους δήμους και στα συνέδρια της ΠΟΕ ΟΤΑ.  

Το αγαπημένο σύνθημα του Μανώλη ήταν «Λαέ στον δρόμο μπορείς να τους νικήσεις, δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις», και σ’ αυτό προσπαθούσε να βάλει το λιθαράκι του. Με την στάση του άφησε παρακαταθήκες και ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους που βρέθηκαν  πρώτη φορά στον δρόμο του αγώνα. 

Όταν η Πρωτοβουλία Αντίστασης Ευόσμου και η Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών προτείναμε στο Κέντρο Αγώνα  να βγουν οι αγώνες των απολυμένων και των διαθέσιμων στις γειτονιές ήταν ο πρώτος που το στήριξε και δούλεψε για να γίνει και πέτυχαν και τα δυο. 

(Από την εκδήλωση με τους απεργούς της ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ και τους διαθέσιμους εργαζόμενους, στους Αμπελόκηπους)

(Φωτογραφίες από την συγκέντρωση με τους αγωνιζόμενους στους Αμπλόκηπους)

Αυτός ήταν ο Μανώλης. Ένας σεμνός αγωνιστής, ένας συνοδοιπόρος για πολλούς ανθρώπους, ήταν όμως ο υπέροχος σύντροφος της Καίτης, ο ξεχωριστός μπαμπάς των παιδιών του, ο λατρεμένος παππούς των εγγονών του.

Η πολιτική κηδεία του Μανώλη ήταν όπως η ζωή του. Τον αποχαιρετήσαμε αυτοί που συμπορευτήκαμε, που αγωνιστήκαμε μαζί, σε μια σεμνή τελετή με σύντομους χαιρετισμούς και τραγουδώντας το αγαπημένο του τραγούδι «Τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μα ζωή» αλλά έλειπε η κιθάρα του.  

Θερμά συλλυπητήρια στην Καίτη του, τα παιδιά και τα εγγόνια του!

Θα τον θυμόμαστε πάντα!

Θεσσαλονίκη 6-4-2025 

Τασούλα Γκενίδου