Το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου , μετά την λήξη στις 02/07/2025 του δεύτερου γύρου των συνομιλιών ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία στην Κωνσταντινούπολη, ο Ντμίτρι Τρένιν, Διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Στρατιωτικής Οικονομίας και Στρατηγικής στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών, έγραψε ένα άρθρο για την Kommersant, με τίτλο «Ο Πόλεμος θα είναι Μακρύς», υποστηρίζοντας λίγο πολύ ότι με βάση τα στρατηγικά διακυβεύματα του πολέμου, οι ΗΠΑ δεν μπορούν και δεν πρόκειται να υποχωρήσουν ή να αποχωρήσουν από την Ουκρανία! Ο Τρένιν έχει ένα «βαρύ» βιογραφικό στον τομέα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής , θεωρούμενος από τους αυθεντικούς εκφραστές και συμβούλους της. Δίχως την ανάγκη να κρατά διπλωματικούς τύπους και προσχήματα, με το κείμενο που παραθέτουμε δείχνει τον ρεαλισμό με τον οποίο η ρώσικη πλευρά αντιμετωπίζει και την νέα αμερικάνικη προεδρία Τραμπ, αντίθετα με πολλούς στην Δύση ( και στην Ελλάδα) που πίστεψαν πως η αλλαγή στον Λευκό Οίκο θα προκαλέσει μια ριζική αναθεώρηση της αμερικάνικης πολιτικής έναντι της Ρωσίας στο ουκρανικό πεδίο και ….θα φέρει την ειρήνη ! Δείχνει ακριβώς το εύρος και την σημασία της αμερικανό-ρώσικης αντιπαράθεσης και την σημασία της για τους διεθνείς συσχετισμούς και την πορεία για μια γενική αναμέτρηση. Τη μετάφραση από τα αγγλικά, για λογαριασμό των Αντιγειτονιών, έκανε ο Κ.Καψ. Η αναδημοσίευση δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση συμφωνία με τις απόψεις που διατυπώνονται σχετικά τα χαρακτηριστικά της ρώσικης πολιτικής και γίνεται για την ενημέρωση των αναγνωστών μας για τον τρόπο που βασικοί παράγοντες της αντιλαμβάνονται τις εξελίξεις.
Ο πόλεμος θα είναι μακρύς* του Ντμίτρι Τρένιν, 09 Ιουλίου 2025
Σχετικά με τα ενδιάμεσα αποτελέσματα της «ειδικής διπλωματικής επιχείρησης»
Ο τρόπος ομιλίας του νυν Αμερικανού προέδρου, τρόπος ομιλίας που μπορεί να χαρακτηρίζεται από ασάφεια, αμφισημία ή χρήση διφορούμενων φράσεων είναι το χαρακτηριστικό ύφος του Ντόναλντ Τραμπ. Είναι απαραίτητο να παρακολουθείται αλλά όχι να υπερεκτιμάται: ούτε προς μια περισσότερο ευνοϊκή ούτε προς μια λιγότερο ευνοϊκή για εμάς κατεύθυνση. Θα πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι ο Τραμπ δεν είναι ο «βασιλιάς» της Αμερικής και ότι η «επανάσταση Τραμπ», για την οποία γινόταν λόγος στις αρχές του έτους, φαίνεται να έχει αντικατασταθεί από την εξέλιξη του ίδιου του Τραμπ προς την κατεύθυνση της προσέγγισης με το αμερικανικό κατεστημένο.
Από αυτή τη θέση, είναι λογικό να εξετάσουμε τα ενδιάμεσα αποτελέσματα της «ειδικής διπλωματικής μας επιχείρησης» —έξι τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ των προέδρων, διαπραγματεύσεις μεταξύ υπουργών Εξωτερικών και βοηθών εξωτερικής πολιτικής των αρχηγών κρατών, καθώς και επικοινωνία σε άλλα υψηλά επίπεδα.
Το θετικό μέρος περιλαμβάνει, καταρχάς, την αποκατάσταση του διαλόγου μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, διάλογος ο οποίος διακόπηκε από την κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν.
Είναι επίσης σημαντικό αυτός ο διάλογος να μην περιοριστεί στη συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Διαγράφονται πιθανές ευκαιρίες συνεργασίας σε διάφορους τομείς —από τη γεωπολιτική έως τις μεταφορές και τον αθλητισμό. Μέχρι στιγμής, αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμο στο μέλλον. Άλλωστε, η επανάληψη του διαλόγου, πιθανότατα, δεν θα διακοπεί υπό τον Τραμπ, αν και η ένταση και ο τόνος του [διαλόγου] θα αλλάξουν .
Ο διάλογος με τις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησε στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με την ουκρανική πλευρά στην Κωνσταντινούπολη. Οι ίδιες οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν τώρα πολιτικό νόημα και οι ανταλλαγές αιχμαλώτων πολέμου πραγματοποιήθηκαν χωρίς αυτές. Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι το γεγονός της άμεσης επαφής με το Κίεβο ενίσχυσε τη βασική θέση της διπλωματίας μας σχετικά με την ετοιμότητα της Ρωσίας για μια πολιτική λύση στη σύγκρουση.
Αυτά τα αποκτήματα είναι, φυσικά, τεχνικής και τακτικής φύσης.
Από την αρχή κιόλας, ήταν προφανές ότι δεν θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί συμφωνία με τον Τραμπ για την Ουκρανία με όρους που θα ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις ασφαλείας της Ρωσίας.
Και φυσικά, κανείς δεν θα διαπραγματευόταν με τον Τραμπ σε βάρος της ασφάλειας της Ρωσίας. Θα ήταν επίσης αφελές να υποθέσουμε ότι ο Τραμπ θα «παραδώσει»/ «παραιτηθεί» εντελώς από την Ουκρανία, θα ενωθεί με το Κρεμλίνο εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα πάει σε μια «νέα Γιάλτα» με τη μορφή μιας ανανεωμένης Μεγάλης Τριάδας, που ήδη αποτελείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία και την Κίνα.
Έτσι, η σελίδα έχει γυρίσει. Τι ακολουθεί; Ο Τραμπ είναι πιθανό να υπογράψει το νέο νομοσχέδιο για τις κυρώσεις, αλλά ταυτόχρονα θα δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να το εφαρμόσει κατά την κρίση του. Τα νέα μέτρα θα προσθέσουν αστάθεια στο παγκόσμιο εμπόριο, αλλά δεν θα έχουν αντίκτυπο στην πολιτική της Ρωσίας. Ο Τραμπ θα μεταφέρει στην Ουκρανία το υπόλοιπο των όπλων από τα «πακέτα Μπάιντεν» και, ενδεχομένως, θα αναγκαστεί να προσθέσει κάτι «δικό του», αλλά στο μέλλον, το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο θα προέρχεται από την Ευρώπη ή μέσω Ευρώπης (το Βερολίνο και άλλοι θα αγοράζουν αμερικανικά συστήματα και θα τα μεταβιβάζουν στους Ουκρανούς). Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να μεταδίδουν στην Ουκρανία πληροφορίες που είναι κρίσιμες για την πραγματοποίηση επιθέσεων, ειδικά βαθιά μέσα στο έδαφος της Ρωσίας.
Ο πόλεμος δεν θα τελειώσει το 2025. Δεν θα τελειώσει μετά το τέλος των εχθροπραξιών στην Ουκρανία.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η τρέχουσα σύγκρουση δεν αφορά την Ουκρανία αυτή καθαυτή.
Αυτός είναι (μέχρι στιγμής) ένας πόλεμος δι' αντιπροσώπων της Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Και αυτή η αντιπαράθεση από μόνη της αποτελεί μέρος του παγκόσμιου πολέμου που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, στον οποίο η Δύση αγωνίζεται για να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτός ο πόλεμος θα είναι μακρύς και οι Ηνωμένες Πολιτείες —με ή χωρίς τον Τραμπ— θα παραμείνουν αντίπαλός μας. Αυτό που διακυβεύεται για εμάς σε αυτή τη μάχη δεν είναι το καθεστώς της Ουκρανίας, αλλά η ύπαρξη της Ρωσίας.
Σημειώσεις
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 09/07/2025 στον ιστότοπο Kommersant με τίτλο «Война будет долгой» στη διεύθυνση … https://www.kommersant.ru/doc/7872458.
Εμείς το πήραμε από το … https://karlof1.substack.com/p/whos-unhappy-putin-or-trump
Ακαδημαϊκός Επόπτης του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Στρατιωτικής Οικονομίας και Στρατηγικής στο Εθνικό Ερευνητικό Πανεπιστήμιο – Ανώτατη Σχολή Οικονομικών Επιστημών.
Μέλος της ρωσικής δεξαμενής σκέψης Ρωσικό Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων (RIAC, Russian International Affairs Council).
Διετέλεσε Επικεφαλής του επιστημονικού συμβουλίου, επικεφαλής ερευνητής και πρόεδρος του προγράμματος Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας του Κέντρου Carnegie Μόσχας (Carnegie Moscow Center), μιας ρωσικής δεξαμενής σκέψης.
Απόφοιτος του Στρατιωτικού Ινστιτούτου (νυν Στρατιωτικό Πανεπιστήμιο) στη Μόσχα. Κατέχει διδακτορικό στην Ιστορία.
Ανώτερος Λέκτορας στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο. Μέλος της αντιπροσωπείας στις συνομιλίες της Γενεύης για τα πυρηνικά και διαστημικά όπλα. Ανώτερος ερευνητής στο Κολλέγιο Άμυνας του ΝΑΤΟ και συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ευρώπης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Πρώην συνταγματάρχης της ρωσικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών υπηρέτησε στις σοβιετικές και ρωσικές ένοπλες δυνάμεις από το 1972 έως το 1993.
Τη μετάφραση από τα αγγλικά, για λογαριασμό των Αντιγειτονιών, έκανε ο Κ.Καψ.
Η δημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και συμφωνία με όλες τις απόψεις που διατυπώνονται.
%20902.gr.png){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου