Έδωσαν και πήραν οι συζητήσεις και τα άρθρα στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο, στις εφημερίδες για το πώς και γιατί βρέθηκε ο άνθρωπος εκεί, για τις αντιδράσεις του ιδιοκτήτη του καταστήματος και των φίλων ή υποστηρικτών του, για το αν έχει δικαίωμα κανείς να υπερασπίζεται την περιουσία του ή όχι, για τα χαρακτηριστικά του δολοφονημένου (ομοφυλόφιλος, λούμπεν), όπως και γι' αυτά των μικροαστών ("νοικοκυραίων"), για το ποιον και γιατί υπερασπίζεται η Αριστερά κ.λπ., κ.λπ.
Πολλά από αυτά τα ζητήματα απασχολούν την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα από την ύπαρξή τους και απ’ ότι φαίνεται ακόμη δεν έχουν βρει το δρόμο της οριστικής απάντησής τους. Δικαιολογημένα, θα λέγαμε, αν σκεφτούμε την κινηματική φάση στην οποία βρισκόμαστε και τι μας οδήγησε σε αυτή.
Αυτό που μπήκε και εξακολουθεί να μπαίνει όσο περνάνε οι μέρες σε δεύτερη μοίρα είναι ότι είχαμε το λιντσάρισμα, μέχρι θανάτου, ενός ανθρώπου ολοφάνερα αδύναμου να αντιδράσει, από ανθρώπους που κατά τα άλλα παρουσιάζονται ως άνθρωποι του μόχθου αλλά και από τους αστυνομικούς που ήταν στο σημείο κατά πάσα πιθανότητα αμέσως μιας και η περιοχή, παρά τα λεγόμενα των ΜΜΕ, δεν στερείται αστυνόμευσης. Κάθε άλλο! Σημαντική πλευρά της κατάστασης είναι ότι το λιντσάρισμα το παρακολουθούσαν αρκετοί οι οποίοι μπορεί μεν να …μην συμφωνούσαν αλλά δεν αντέδρασαν και επιπλέον τράβαγαν βίντεο και φωτογραφίες με τα κινητά τους. Το ότι χάρη σε αυτά αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα, δεν αναιρεί το προβληματικό του πράγματος.
Αυτή είναι συνοπτικά η περιγραφή της κατάστασης. Αυτή εξηγείται στη βάση της επίθεσης του συστήματος στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, της συνακόλουθης -αναγκαίας για το σύστημα- φασιστικοποίησης και της παράλληλης έλλειψης συλλογικής -κινηματικής απάντησης από την πλευρά του λαού και των δυνάμεων που υποτίθεται ότι αποτελούν την πρωτοπορία του. Πρόκειται για μια κατάσταση που οδηγεί ανθρώπους είτε στο περιθώριο και σε λύσεις απελπισίας είτε στο να στρέφουν την οργή τους στους πιο αδύναμους, στην αγκαλιά του φασισμού και του ρατσισμού. Με αυτά δεν θέλουμε να δικαιολογήσουμε καταστάσεις και συμπεριφορές. Το αντίθετο. Η γνώση και συνειδητοποίηση όμως για το ποιος τις διαμορφώνει και θέτει τα πλαίσια είναι που μας οδηγεί στη στόχευση του πραγματικού υπεύθυνου!
Με το που μαθεύτηκε η δολοφονία του Ζ.Κ. υπήρξαν άμεσες και λιγότερο άμεσες αντιδράσεις, από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, από την Αναρχία, από την Αριστερά. Δεν μας παίρνει ο χώρος να αναφερθούμε αναλυτικά. Περιοριζόμαστε να πούμε ότι οι αντιδράσεις των δύο πρώτων χώρων για άλλη μια φορά συνέβαλαν στον αποπροσανατολισμό του ζητήματος από τις ουσιαστικές του πλευρές, είτε με την ανάδειξη των «νοικοκυραίων» ως κύριου και μοναδικού εχθρού είτε με την αποκλειστική ανάδειξη του ρατσισμού απέναντι στους ομοφυλόφιλους με ιδιαίτερα όμως απολίτικο τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ανάλογες διαδηλώσεις, μαζικές κάποιες, ακόμη και η κλασική στοχοποίηση των μπάτσων έλειπε εκκωφαντικά πόσο μάλλον της κυβέρνησης και του ίδιου του συστήματος! Στόχος ήταν ο φασισμός που έχουμε λίγο ως πολύ όλοι μέσα μας και που δεν μας επιτρέπει να δούμε πέρα από τα εγωιστικά μας συμφέροντα! Για ορισμένους δε βρέθηκε η ευκαιρία για να εκτονώσουν το ..."μέσα τους" στις βιτρίνες και στα ΑΤΜ!
Προβληματικές και καθυστερημένες ήταν οι αντιδράσεις της Αριστεράς. Ενώ θα έπρεπε να βγει άμεσα στους δρόμους, να καλέσει το λαό και τους εργαζόμενους ακόμη και μέσα από τα συλλογικά τους όργανα να αντιδράσουν, επέδειξε χαρακτηριστική καθυστέρηση. Ακόμη και από οργανώσεις που υποτίθεται ότι έχουν λύσει τους λογαριασμούς τους με αρνητικές καταστάσεις του παρελθόντος, που έχουν την πατέντα και είναι πρωτοπορία σε ζητήματα που αφορούν την «διαφορετικότητα», υπήρξε δισταγμός απάντησης στην άμεση πρόταση του ΚΚΕ(μ-λ) για διαδήλωση από την Κυριακή 23/9 που πλέον είχαν μαθευτεί τα πάντα. Αυτός ο δισταγμός εκφράστηκε με προβληματισμούς σαν και αυτούς που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου, για το πώς και γιατί έγινε ότι έγινε, για το αν ήταν λιντσάρισμα ή όχι, για τα χαρακτηριστικά των εμπλεκόμενων και λοιπά. Δισταγμοί που οδήγησαν στο να γίνει η διαδήλωση την Παρασκευή 28/9 αντί για την Τρίτη 25/9 όπως προτάθηκε αρχικά. Άλλοι αρνήθηκαν ξεκάθαρα -κοιτάζοντας το δέντρο και όχι το δάσος- ενώ άλλοι κρύφτηκαν πίσω από αυτή την καθυστέρηση κι ας είχαν ευθύνες και οι ίδιοι γι’ αυτό!! Το ΚΚΕ(μ-λ) ήταν αποφασισμένο να προχωρήσει έστω και μόνο του αν η υπόθεση καθυστερούσε κι άλλο. Τελικά η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε με κοινό κάλεσμα, που δημοσιοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 17/9 των ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ(μ-λ), ΑΡΚ, Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Κόκκινο Νήμα και Ξεκίνημα. Συμμετείχαν η ΛΑΕ και η ΟΚΔΕ.
Οι αδυναμίες και τα προβλήματα πολιτικών κατευθύνσεων και προτεραιοτήτων εκφράστηκαν επιπλέον με την μικρή ανταπόκριση ακόμη και οργανωμένου κόσμου, την συνθηματολογία αλλά και με την μοναδική «κινηματικού» τύπου συλλογή υπογραφών υγειονομικών -κατά το πρότυπο της συλλογής υπογραφών από …προσωπικότητες που γνωρίζουν σε αντίθεση με τους άλλους- κάτω από ένα κείμενο το οποίο για άλλη μια φορά στοχοποιεί τους μηχανισμούς του κράτους και απαιτεί από αυτούς και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Καμιά νύξη δεν υπήρχε για τις κυβερνητικές πολιτικές ευθύνες, για τους λόγους που επέβαλαν αυτό το κλίμα και πόσο μάλλον για ανάληψη πρωτοβουλίας για μια πιο μαζική και πολιτική απάντηση από την πλευρά του λαού και των εργαζόμενων.
Ουσιαστικά η Αριστερά και σε αυτή την περίπτωση ανέθεσε ουσιαστικά την αναγκαιότητα των αντιδράσεων στους κάθε φορά «καθ’ ύλην αρμόδιους», στην περίπτωση μας στους ΛΟΑΤΚΙ, αδυνατώντας και αρνούμενη να παίξει τον ρόλο που υποτίθεται ότι έχει. Στάθηκε έρμαιο των αντιλήψεων των δήθεν «από τα κάτω» που στην πράξη εκφράζουν την επίδραση των αντιοργανωτικών και αντικομματικών αντιλήψεων στα πλαίσιά της σε συνδυασμό με τις λογικές της ανάθεσης, η οποία όμως δεν αναλαμβάνεται ούτε αυτή όταν τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ζόρικα!
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου