Από μαθητής όταν μου έλεγαν «μην αγχώνεσαι» ήταν σαν πυροδοτούσαν -ακριβώς τότε- περισσότερο το άγχος μου! Κάτι σαν αυτό που συναντάμε συχνά στις κοινωνικές-προσωπικές μας σχέσεις όταν κάποιος αναφερόμενος σε κάτι επίδικο έλεγε τη φράση «δεν έχω πρόβλημα». Μαθηματικά επιβεβαιωμένο ότι όποιος το έλεγε είχε το… μεγαλύτερο!
Τέτοιες σκηνές ζωντάνεψαν συναισθηματικά μέσα μου από την τελευταία ημερίδα για τις «υποστηρικτικές δομές» και τις «παιδαγωγικές εκθέσεις» που πραγματοποιήθηκε για τους/τις νηπιαγωγούς στην Καλαμαριά από το ΚΕΣΥ και τους συντονιστές («ειδικής» και «τυπικής» εκπαίδευσης).
Παρατήρησα μάλιστα ότι σε σχέση με τις συναντήσεις των ομάδων σχολείων το άγχος των συντονιστών να μας πείσουν να μην… αγχωνόμαστε ήταν μεγαλύτερο. Και η γλώσσα –λανθάνουσα ή μη- της ξέφυγε και είπε μία αλήθεια όσον αφορά τον περίφημο «προγραμματισμό έργου» : «Τουλάχιστο μέχρι τον Σεπτέμβριο» … Να το πάρω και σαν… είδηση για το πότε θα γίνουν εκλογές;
Όσο για τις «ομάδες υποστήριξης» μας καθησύχασαν ότι δεν θα συγκροτηθούν παρά μόνο στα «μεγάλα νηπιαγωγεία», και ύστερα από σχετική ερώτηση ξεκαθάρισαν «σε αυτά που έχουν δηλαδή πάνω από δύο νηπιαγωγούς». Δηλαδή τα περισσότερα. Τα ελάχιστα υπόλοιπα; Δεν θα μείνουν και πολλά με βάση τον ελάχιστο αριθμό νηπίων που έχει θεσπιστεί από το 2016!
Φιλότιμη προσπάθεια όλων των εισηγητών να μην πουν την «κακή λέξη », την αξιολόγηση, φτου κακά ! Όμως μόλις λίγο χαλάρωναν νάτη πάλι αυτή εμφιλοχωρούσε στα λεγόμενα τους εκτοπίζοντας την «παιδαγωγική έκθεση».
Ώσπου ειπώθηκε η λέξη κλειδί: «αποτελεσματικότητα».
Δηλαδή ανάλογα με την «αποτελεσματικότητα» ή καλύτερα τη «μη αποτελεσματικότητα» του βραχύχρονου προγράμματος παρέμβασης που -σημειωτέον θα αυτοχαρακτηριστεί έτσι από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό που το εκπονεί!- θα γίνεται η παραπομπή στο ΚΕΣΥ. Οπωσδήποτε δεν θα τιμωρηθεί ο εκπαιδευτικός που δεν ήταν «αποτελεσματικός» αλλά μην περιμένει και να… επιβραβευτεί!
Όσο για μετά τις 20 Οκτώβρη που θα προσπαθεί το πρόγραμμα παρέμβασης να έχει αποτελέσματα, μην την είδατε την παράλληλη στήριξη…
Παρόλα αυτά δεν ανησυχώ, όχι δεν ανησυχώ, γιατί ξέρω ότι δεν θα μας αφήσουν στην… ησυχία μας έτσι η αλλιώς. Η επίθεση στα ζωτικά μας δικαιώματα που βιώνουμε τόσο χρόνια όχι μόνο δεν θα σταματήσει αλλά θα ενταθεί. Μέσα και έξω από τα σχολεία.
Δεν ανησυχώ γιατί πιστεύω πως η πλειοψηφία των νηπιαγωγών και εκπαιδευτικών βλέπουν που «πάει το πράγμα».
Πιο πολύ ανησυχώ από τη σιγή νεκροταφείου του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Τόσο των ομοσπονδιών (που απαγόρευσαν στα σωματεία να κηρύξουν αποχή και να καλύψουν τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες από αυτές τις διαδικασίες αξιολόγησης - πειθάρχησης) όσο και από τους συλλόγους, τα σωματεία μας…
Και αναρωτιέμαι. Υπάρχει ΔΣ σε αυτό το Σύλλογο Πρωτοβάθμιας; «Υπάρχει» σύλλογος; Και αν δεν υπάρχει εμείς (να θυμίσω το «ηρωικό» 2013 ειδικά στους νηπιαγωγούς του συλλόγου μας) τι κάνουμε;
Απορίες ενός νηπιαγωγού. Και για την αντιγραφή:
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών,
Μάρτης 2019
Προκήρυξη που κυκλοφόρησαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις στο σύλλογο πρωτοβάθμιας Καλαμαριάς "Προμηθέας"
.jpg){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου