Αντίσταση και αγώνας ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης, της καταστροφής και της εξαθλίωσης!
Σάββατο 12 Οκτώβρη 2019
Με διευκολύνσεις για το κεφάλαιο (με πρόσχημα τα «οικονομικά προβλήματα» επιχειρήσεων) και με κατεύθυνση απαγόρευσης των απεργιών, εισάγει η κυβέρνηση της ΝΔ το λεγόμενο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο στη βουλή. Είναι κι αυτό ενδεικτικό τού πόσο «ανάπτυξη» προβλέπεται από τα επιτελεία του συστήματος, εντός κι εκτός της χώρας, κι ας συνοδεύεται με κατά παραγγελία μελέτες-παραμύθια της Τράπεζας της Ελλάδος. Η πραγματική «πρόβλεψη»-στόχευση είναι η εγκαθίδρυση ενός ακόμα πιο βάρβαρου καθεστώτος εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, στον οποίο οι εργαζόμενοι και ο λαός όχι μόνο θα είναι εξαθλιωμένοι και με τη ζωή, την υγεία και το περιβάλλον τους διαλυμένα, αλλά και κάθε αντίσταση θα χαρακτηρίζεται «παράνομη» και θα αντιμετωπίζεται με σκληρή καταστολή.
Στο τερατώδες πολυνομοσχέδιο που αφορά 16 υπουργεία, περιλαμβάνονται πλήθος παραχωρήσεων προς το κεφάλαιο, και ειδικά το μεγάλο. Ανάμεσά τους, το πετσόκομμα της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ώστε οι καταστροφικές δραστηριότητες να αδειοδοτούνται ακόμα πιο εύκολα, χωρίς περιορισμούς και κόστος σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής των κατοίκων και των εργαζόμενων. Η κατάταξη σε χαμηλότερη κατηγορία περιβαλλοντικής αδειοδότησης (και σχετικών υποχρεώσεων) των εγκαταστάσεων μέσα σε βιομηχανικά ή «επιχειρηματικά πάρκα». Ο αυξημένος συντελεστής δόμησης για περισσότερες κατηγορίες βιομηχανιών. Η δυνατότητα εγκατάστασης νέων ρυπογόνων βιομηχανιών στην Αττική και άλλες πυκνοκατοικημένες περιοχές. Η ανάλογη διαμόρφωση του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, με έμφαση στην επιτάχυνση των Ειδικών Χωρικών Σχεδίων που παρακάμπτουν τη νομοθεσία σε περιπτώσεις «στρατηγικών επενδύσεων».
Παράλληλα, με το πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση επιχειρεί ένα νέο, μεγάλο χτύπημα στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, αποδεικνύοντας ότι οι μνημονιακές διατάξεις παραμένουν και αποτελούν το έδαφος για τη συνέχιση της επίθεσης. Νομοθετεί την υπερίσχυση των τοπικών έναντι των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και εξουσιοδοτεί τον υπουργό εργασίας να ορίζει εξαιρέσεις από κλαδικές συμβάσεις, είτε κατά το δοκούν είτε μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων με χειρότερους όρους. Απαγορεύει -πρακτικά- τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία, δυσκολεύοντας έτσι την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων.
Το κυριότερο: προβλέπει την πλήρη καταγραφή των στοιχείων των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζόμενων, με σκοπό τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης στα στενά όρια που θα επιτρέπει το κράτος. Τον ίδιο σκοπό, της άμεσης κρατικής παρέμβασης στη συλλογική οργάνωση, του ορισμού από τους κρατικούς μηχανισμούς των όρων λειτουργίας των οργάνων των εργαζόμενων και την απαξίωση των ζωντανών διαδικασιών τους, εξυπηρετεί η πρόβλεψη για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα σωματεία. Διάταξη που στοχεύει ειδικά στο δικαίωμα στην απεργία, σε συνέχεια του νόμου της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Επιδιώκει δηλαδή ένα ακόμα εργαλείο για να βγάζει «παράνομη» κάθε εργατική κινητοποίηση, για να καταστέλλει κάθε διεκδίκηση, με δηλωμένη την κατεύθυνση πλήρους απαγόρευσης των απεργιών.
Ακόμα και οι διατάξεις που τα κυβερνητικά στελέχη προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν «φιλεργατικές», στην πραγματικότητα ανοίγουν επικίνδυνες δυνατότητες για την εργοδοσία. Η προσαύξηση για τη μερική απασχόληση απελευθερώνει την ελαστικότητα στο ωράριο, στο δόγμα που θέλει κάθε εργαζόμενο διαθέσιμο όσο και όπως απαιτείται, χωρίς την παραμικρή διασφάλιση ενός εισοδήματος ικανού να θρέφει τον ίδιο και την οικογένειά του κάθε μήνα. Η «αυτόματη» απόλυση μετά από δύο μήνες απλήρωτων μισθών από τη μια δεν βελτιώνει καθόλου την κατάσταση ομηρίας των εργαζόμενων (με την ανεργία και τους μισθούς πείνας να χαρακτηρίζουν τη λεγόμενη αγορά εργασίας), ενώ από την άλλη αφήνει ανοιχτή τη δυνατότητα μαζικών απολύσεων δίχως τους περιορισμούς για τις ομαδικές απολύσεις. Οι εκπτώσεις στα πρόστιμα για την αδήλωτη εργασία σβήνουν και επίσημα τα ένσημα και τα χρήματα που έχουν παρακρατηθεί από τους εργαζόμενους, με άλλοθι την πρόσληψη από κει και πέρα. Η «διασφάλιση των θέσεων εργασίας», που προστέθηκε στις εξαιρέσεις από τις κλαδικές συμβάσεις, είναι λόγια του αέρα και αναπαράγουν τον κλασσικό εκβιασμό για να αποδέχονται οι εργαζόμενοι τη διαρκή χειροτέρευση της θέσης τους. Η επέκταση της ΕΓΣΣΕ μέχρι το τέλος του χρόνου κλείνει το μάτι στη ΓΣΕΕ για την υπονομευτική στάση της στους αγώνες των εργαζόμενων, με το πλέον βασικό περιεχόμενο μιας ΕΓΣΣΕ, τον κατώτατο μισθό, να παραμένει στα χέρια της κυβέρνησης.
Οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία πρέπει να αντισταθούν στη νέα επίθεση που φέρνει το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο. Να αγνοήσουν τα κυβερνητικά αφηγήματα περί «στρατηγικών επενδυτών» και «ανάπτυξης». Το σύστημα δεν θέλει να καταπολεμήσει την ανεργία, θέλει να την εκμεταλλευτεί προς όφελός τους. Δεν πρέπει να αποδεχτούμε καμία νέα θυσία στο βωμό της «ανάπτυξης», δεν πρέπει να παραιτηθούμε από τα δικαιώματά μας προκειμένου να διατεθεί η χώρα, ο λαός και η προοπτική του στη διάθεση των ιμπεριαλιστών.
Αντίθετα, οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία πρέπει να συγκροτήσουν τις δικές τους δυνάμεις. Να προσπεράσουν τα εμπόδια που βάζει η υπονομευτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών και των άσφαιρων μικροπολιτικών διαγκωνισμών στο συνδικαλισμό και το εργατικό κίνημα. Να ζωντανέψουν ξανά το συνδικαλιστικό κίνημα, με τη μαζική τους παρουσία και συλλογική τους δράση. Για να ανατραπεί η πολιτική της εξάρτησης, της καταστροφής και της εξαθλίωσης, που προωθείται μέσα και από το πολυνομοσχέδιο-τερατούργημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου