Ένα σχόλιο για τους εργαζόμενους στα σουπερ μαρκετ

Τις τελευταίες μέρες το μόνο που ακούμε από τις τηλεοράσεις μας είναι αριθμοί. Όλα πια μεταφράζονται σε αριθμούς…. Από τα κρούσματα ,τους θανάτους, το πόσοι εργαζόμενοι δουλεύουν, το πόσοι εργαζόμενοι θα δικαιούνται τα ψίχουλα που θα δώσουν .Γι΄ αυτούς ήμασταν και θα είμαστε πάντα αριθμοί, καμιά αξία δεν έχει η ανθρώπινη ζωή ,καμιά αξία δεν έχει  γι΄ αυτούς ο κάθε εργαζόμενος .Οι συνθήκες που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρες και αυτοί που την πληρώνουν για άλλη μια φορά είναι οι εργαζόμενοι και ο λαός .

Όλοι τις τελευταίες μέρες έχουμε πάει σε κάποιο super market και σίγουρα έχουμε αντικρίσει τις ίδιες εικόνες. Οι εργαζόμενοι ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, ξεθεωμένοι ,εργαζόμενοι που δέχονται την πίεση για να εξυπηρετήσουν τις ουρές του κόσμου που συρρέει στα  super market.  

Όταν πρώτο ξεκίνησαν τα κρούσματα αρκετοί χιλιάδες εργαζόμενοι πανελλαδικά πήραν την άδεια ειδικού σκοπού ,αυτό είχε ως αποτέλεσμα  να υπάρχει λιγότερο προσωπικό για να εξυπηρετεί πολύ περισσότερο κόσμο. Ούτε κουβέντα βέβαια,  από τις εταιρείες και τους εργοδότες για πρόσληψη νέου προσωπικού .Ίσα ίσα αυτές οι μεγάλες εταιρείες προσπαθούν να κρύψουν αυτή  την έλλειψη προσωπικού  με καθημερινές  υπερωρίες των εργαζομένων ,μη δίνοντας τις άδειες που δικαιούνται  και αλλάζοντας πόστα των εργαζομένων καθημερινά ώστε να καλύψουν τις τρύπες τους.

Μέσα σε όλη την αντεργατική επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και αυτού του κλάδου ήρθε να προστεθεί και η επέκταση του ωραρίου  λειτουργίας των super market   κατά δύο ώρες καθημερινά ,ακόμη και τις Κυριακές. Για το καλό του λαού όπως μας λένε και για να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Όλοι όμως θυμόμαστε πως αυτό είναι ένα μέτρο που προσπαθούν να περάσουν και η προηγούμενη και η τωρινή κυβέρνηση  εδώ και πολύ καιρό. Πριν η αιτιολογία ήταν  ¨για το καλό του τουρισμού ¨ , τώρα  ¨για το καλό το δικό μας και της υγεία μας ¨ .

Αφού κόπτονται τόσο πολύ για την υγεία του λαού γιατί όπως καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ , τα μέτρα προστασίας στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δική τους ευθύνη;;; Αρκετοί εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως τα γάντια, τα αντισηπτικά, οι μάσκες  δεν δίνονται από τους εργοδότες αλλά είναι ατομική υπόθεση του καθενός. Ακόμη ,δεν υπάρχει απολύμανση σε ράφια, καρότσια, ταμεία, ούτε καν στις τουαλέτες που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι. Ενώ στις αποθήκες που είναι λίγα μόλις τετραγωνικά στριμώχνονται πολλοί εργαζόμενοι προσπαθώντας να κάνουν την δουλειά τους (αυτοί όμως είναι στα υπόγεια δεν φαίνονται!!!).

Σε λίγο θα μας καλέσουν να βγούμε στα μπαλκόνια να χειροκροτήσουμε  και αυτούς τους εργαζόμενους. Αυτό όμως δεν αρκεί. Δεν θα πρέπει να παγιωθεί μια κατάσταση που θα είναι αρνητική για το μέλλων όλων των εργαζομένων. Αν για παράδειγμα οι εταιρείες αυτές αφού περάσει  όλο αυτό με τον ιό βγάλουν ως  συμπέρασμα πως μια χαρά έγινε  η δουλειά τους σε δύσκολες συνθήκες  ,με λιγότερο προσωπικό και με μεγαλύτερο φόρτο εργασίας  μπορεί να οδηγηθούν  στο αποτέλεσμα που θα τους συμφέρει ,να προχωρήσουν σε απολύσεις και να χειροτερέψουν τους όρους εργασίας.

Πρέπει σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες οι εργαζόμενοι να σηκώσουν το ανάστημα τους και να διεκδικήσουν, μέτρα προστασίας  για την διασφάλιση της υγείας τους, να διεκδικήσουν τα ρεπό τους ώστε να μην καταρρέουν καθημερινά πάνω στα ράφια και στις ταμειακές μηχανές,  να διεκδικήσουμε νέες προσλήψεις  που είναι αναγκαίες  ,γιατί ένα χειροκρότημα και σε αυτή την περίπτωση θα είναι χάδι στα αυτιά αυτών που δημιούργησαν και δημιουργούν  αυτή την βάρβαρη  κατάσταση.

Δ.Β