ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.....

Στην περίοδο της καραντίνας, αν δε δουλεύεις ή δουλεύεις απ’ το σπίτι ο χρόνος είναι αρκετός και για περισσότερο σερφάρισμα και για περισσότερη τηλεόραση. Στην τηλεόραση, δυσκολεύεσαι να κρατήσεις τα νεύρα σου από το κλίμα πανικού που σερβίρεται σε κάθε λεπτό τηλεοπτικής παρακολούθησης και σε κάθε εκπομπή άσχετα με το περιεχόμενο της.

Και όλα έχουν μια κοινή συνισταμένη του «μένουμε σπίτι».

Παντού κυριαρχεί το μάνιουαλ του ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες του κράτους και της κυβέρνησης που βεβαίως έχουν την νομιμοποίηση των εισηγήσεων των ειδικών, δηλαδή, των γιατρών.

«Πάμε καλά», έτσι, ισχυρίζονται όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναμασώντας την αυταρέσκεια και το ναρκισσισμό του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, ότι όλα είναι υπό έλεγχο και ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας στην Ελλάδα αποτελεί πρότυπο αντιμετώπισης για όλες τις χώρες του κόσμου και ειδικά για τις μεγάλες χώρες της Δύσης που έχουν πολλαπλάσια κρούσματα και πολλαπλάσιους θανάτους από τον κορονοϊό.

Περισσεύει η βεβαιότητα ενώ δεν υπάρχει πλήρης εικόνα της κατάστασης μιας και δεν γίνονται μαζικά τεστ, και ξορκίζεται η επιδείνωση της κατάστασης που κανένας βέβαια δεν εύχεται, το αντίθετο. Και ξορκίζεται γιατί καμιά υγειονομική προετοιμασία για κάτι τέτοιο δεν είναι σε εξέλιξη.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση τελευταία στην τηλεόραση είναι ένα τηλεοπτικό σποτ που σχολιάζει το πόσο καλά τα έχουμε πάει.

Με ένα λιτό και συγκινητικό κείμενο και δυνατές εικόνες μιλάει στην καρδιά του απλού κόσμου και επιχειρεί να τον κάνει να νιώσει περήφανος για την στάση του, την σοβαρή του στάση απέναντι στα μέτρα ατομικής προφυλάξεις και τα περιοριστικά μέτρα μη εξάπλωσης της πανδημίας. Την ίδια στιγμή που εξυμνεί το μεγαλείο του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, των ανθρώπων που εργάζονται στα σουπερμάρκετ αλλά και στα ντελίβερι, στην καθαριότητα χωρίς να απουσιάζει η αναφορά στους φρουρούς του λαού την αστυνομία, την πυροσβεστική και το στρατό.

Δυνατή εικόνα και μεστός λόγος. Και τι μ’ αυτό;

Τώρα θυμηθήκατε ότι πρέπει να ‘στε περήφανοι γι’ αυτό το λαό;

Τώρα θυμηθήκατε ότι οφείλεται σεβασμό στους εργάτες και τους εργαζόμενους αυτής της χώρας;

Τώρα θυμηθήκατε ότι δεν πρέπει να μείνει πίσω η νεολαία σε σχέση με την μόρφωση της;

Τώρα λέτε το ευχαριστώ σας στους εργάτες της καθαριότητας, τους γιατρούς και κυρίως το νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία που έχουν απομείνει; Τώρα σας πήρε ο πόνος για την τρίτη ηλικία και πως πρέπει να προσέχει και να την προσέχουμε για να μην πληρώσει με τη ζωή της την πανδημία;

Τώρα αντιληφθήκατε την σοβαρότητα και την αποφασιστικότητα των «υπηκόων» σας να αυτοπεριορίζονται μπροστά στον κίνδυνο να μετατραπούν σε φορείς της αρρώστιας;

Κύριοι του συστήματος, της κυβέρνησης, εμείς ο λαός, το ξέρουμε ότι είμαστε εντάξει.

Ότι ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε περήφανοι γιατί είμαστε απλοί άνθρωποι που με χίλιους κόπους προσπαθούμε να επιβιώσουμε εμείς και οι οικογένειες μας και έχουμε το μέτωπο καθαρό.

Δεν είμαστε εμείς που μειώνουμε τους μισθούς αλλά εμείς που ζούμε με μειωμένους μισθούς.

Δεν φτιάξαμε εμείς την ανεργία αλλά είμαστε άνεργοι και υποφέρουμε.

Δεν πετσοκόψαμε εμείς τις συντάξεις αλλά είμαστε οι γέροι που με τα ψίχουλα της σύνταξης πρέπει να πληρώσουμε και τα φάρμακά μας.

Δεν διαλύσαμε εμείς τα νοσοκομεία αλλά είμαστε εμείς που στεκόμαστε στις ουρές των νοσοκομείων όταν αρρωστήσουμε με κίνδυνο να πεθάνουμε στα ράντζα στους διαδρόμους.

Δεν είμαστε εμείς που σταματήσαμε τις προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού αλλά είμαστε εμείς που δεν τυγχάνουμε ποτές αξιοπρεπούς και πραγματικά δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης παρόλο που την έχουμε πληρώσει τόσα χρόνια από τις κρατήσεις μας.

Δεν είναι τα παιδιά μας που βαριούνται και δεν θέλουν να μορφωθούν αλλά είμαστε εμείς οι γονείς τους που πρέπει να πληρώσουμε χοντρά για να τα δούμε να σπουδάζουν με αβέβαιη προοπτική.

Δεν είμαστε εμείς που σε αυτή τη φάση θέλουμε να απολυθούμε ή να δουλεύουμε με λιγότερα λεφτά μαύρα και ανασφάλιστα. Αλλά είμαστε εμείς που αναγκαζόμαστε με εκβιασμό να το κάνουμε για να επιβιώσουμε.

Και τέλος είμαστε εμείς που αν ω μή γένοιτο αρρωστήσουμε έχουμε τις λιγότερες επιλογές. Να μείνουμε σπίτι περιμένοντας καρτερικά την τύχη μας ή να πάμε σε κάποιο νοσοκομείο με το φόβο να μη βρεθεί κρεβάτι και αναπνευστήρας για να σωθεί ζωή μας.

Και είμαστε εμείς που παρά τα όσα μας μεταδίδει το σάπιο σύστημά σας θα εξακολουθούμε να είμαστε εδώ. Πάντα παρόντες. Πάντα λαός.

Μην μας χαϊδεύετε την πλάτη. Μη μας λέτε ωραία λόγια και μη μας μπλέκεται το εγκώμιο. Δεν θα γίνουμε ποτέ φιλαράκια.

Γιατί εμείς κάνουμε αυτό που πρέπει και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Γιατί εμείς είμαστε ο λαός, ο κόσμος της δουλειάς, η νεολαία, το μέλλον για έναν καλύτερο κόσμο.

Εσείς απλά μας χτυπάτε στην πλάτη για να μας υπενθυμίσετε ότι θα μας λέτε όμορφα λόγια την ίδια στιγμή που δεν θα κάνετε τίποτα για να βελτιώσετε την ζωή μας.

Εμείς δεν μιλάμε με σποτάκια.Εμείς θα υψώσουμε φωνή ότι δεν είμαστε καθόλου περήφανοι για εσάς.

Ντρεπόμαστε για το σύστημα και το πολιτικό προσωπικό του.

Γιατί δεν έκαναν και δεν θα κάνουν τίποτα για όλους εμάς, το φτωχό λαό παρά μόνο ότι χρειάζεται για να διασώσουν τον καπιταλισμό τους σε βάρος και πάνω στις πλάτες του λαού, των εργατών, της νεολαίας.

Εσείς δηλώνετε ότι είστε περήφανοι για μας κι εμείς δηλώνουμε ότι ανυπομονούμε να έρθει η ώρα να σας στείλουμε στο διάολο.

Δ. ΜΠ.