Τα σχολεία έκλεισαν και… κλείστηκες στο σπίτι. Είναι δύσκολα. Το ξέρω. Κι εγώ δεν περνάω καλύτερα. Είμαι αναγκασμένη να βλέπω τα νέα σου και όχι να τα ακούω. Είσαι αναγκασμένος να βλέπεις και όχι να ακούς.
Τώρα, μάλλον, καταλαβαίνεις τι είναι «μάθημα». Μάθημα δεν είναι μόνο οι λέξεις, οι αριθμοί, οι προτάσεις, οι γραμμές. Μάθημα είναι το βλέμμα, το χαμόγελο, οι κινήσεις που συνοδεύουν τις λέξεις, τους αριθμούς, τις προτάσεις, τις γραμμές. Είναι τα γέλια μέσα στην τάξη. Τα πειράγματά μας. Οι καλημέρες και οι αγκαλιές στην αυλή. Οι τσακωμοί μας, τα νεύρα μας, τα πείσματά μας.
Τι ξέρουν απ’ αυτά οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία; Γι’ αυτούς μάθημα είναι η ύλη. Τα προγράμματα. Οι θεματικές εβδομάδες. Οι διαγωνισμοί. Οι βαθμοί. Δεν τους νοιάζει αν είμαστε λυπημένοι. Αν στο σπίτι δεν έχουμε ρεύμα. Αν ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά. Αν είμαστε άρρωστοι. Αν αυτά που διαβάζουμε μας φαίνονται …κινέζικα.
Τώρα όμως; Τι ωραία! Το υπουργείο μας λέει να μπούμε σε εικονικές τάξεις. Να κάνουμε μάθημα εξ αποστάσεως…. «Εικονική τάξη»! Τι λέξη! Σαν τα παιχνίδια που όταν χάνεις την παρτίδα, μπορείς να την ξαναρχίσεις… Έτσι θα είμαστε όλοι «ίσοι»! Όλοι θα μπορούμε να απαντάμε. Μα «μαθαίνουμε»; Γιατί τα θρανία σύρθηκαν πιο πίσω; Πού πήγε το τελευταίο;
Μόνο που δεν είναι πραγματική τάξη…
Δεν έχει βλέμματα, χαμόγελα, κινήσεις. Δεν έχει γέλια, πειράγματα, καλημέρες και αγκαλιές. Ούτε τσακωμούς, ούτε νεύρα, ούτε πείσματα. Ένα πράγμα μένει ίδιο. Η αδιαφορία όσων διαταγές δίνουν. Τι τους νοιάζει αν είμαστε λυπημένοι, αν στο σπίτι δεν έχουμε ρεύμα. Αν ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά. Αν είμαστε άρρωστοι. Αν αυτά που διαβάζουμε μας φαίνονται …κινέζικα.
Αυτές τις μέρες τις δύσκολες δε θα χαθούμε. Είμαι σίγουρη, πως όταν όλο αυτό τελειώσει, εσύ κι εγώ, πρέπει να είμαστε μαζί και να παλεύουμε για να έχουμε ένα σχολείο για όλους τους μαθητές. Χωρίς «τελευταίο θρανίο»… Όλα θα είναι μπροστά!
X.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου