ΜΟΝΑΧΟ | 8η Μαΐου, ημέρα της νίκης των λαών (βίντεο και φωτογραφίες)

Παρά τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις "λόγω κορονοϊού" (άδεια για μέχρι 50 άτομα) πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή, 8 Μαΐου, συγκεντρώσεις με αφορμή την επέτειο της απελεύθερωσης από τον φασισμό - ναζισμό και την ήττα του στο Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Στην κεντρική πλατεία του Μονάχου, τη Marienplatz, συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από 300 διαδηλωτές οι οποίοι και μέσα από τις ομιλίες τους κατήγγειλαν τον φασισμό - ναζισμό, τον πόλεμο και την καταστροφή που φέρνει στους λαούς. Ιδιαίτερα τονίστηκε ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και του Σοβιετικού (κόκκινου) στρατού στην αντιφασιστική νίκη των λαών.

Παράλληλα και λίγο αργότερα πραγματοποιήθηκε ακόμα μια συγκέντρωση αντιφασιστών σε άλλο κεντρικό σημείο του Μονάχου, στο Karlsplatz(Stachus). Εκεί 20-25 νεοναζί πραγματοποίησαν την καθιερωμένη "παρέμβασή" τους. Στημένοι διαρκώς ακίνητοι, έχοντας τις αποστάσεις των 1,5 μ. μεταξύ τους, με την προστασία της αστυνομίας και μέσα από τα προστατευτικά κάγκελα που εκείνη τοποθέτησε, τόνισαν με το πανό τους ότι στη συγκεκριμένη επέτειο (της ήττας φασισμού) δεν έχουν κανένα λόγω να γιορτάζουν...  Απέναντι και ενάντιά τους συγκεντρώθηκαν αρκετές εκατοντάδες, κατά κύριο λόγο νεολαίοι Γερμανοί αντιφασίστες, οι οποίοι τονίζανε ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα βήμα, καμιά δυνατότητα προβολής στους φασίστες. Γι' αυτό προφανώς "τυλίξανε" τον περιφραγμένο χώρο των νεοναζί με τα πανό τους, με αποτέλεσμα εκείνοι να φαίνονται πολύ δύσκολα από τους περαστικούς (δείτε το βίντεο). Αξίζει να αναφερθεί ότι και εδώ, πέρα από τα αντιφασιστικά συνθήματα, ακούστηκαν και συνθήματα με αναφορές στο ρόλο του κόκκινου, Σοβιετικού Στρατού ενάντια στο ναζισμό.

Η συγκέντρωση αυτή μαζικοποιήθηκε στην εξέλιξή της και από αντιφασίστες που ήρθαν από τη συγκέντρωση της Marienplatz. Είναι σημαντικό ότι και φέτος καταγράφηκε, κόντρα στους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις (όπως και την Πρωτομαγιά), ότι μεγάλο μέρος του γερμανικού λαού δεν ξέχνα τι σημαίνει ναζισμός και φασισμός και ότι έχει τη διάθεση και τη θέληση να σταθεί απέναντί του.

Μπορεί να μην ήταν- λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών- χιλιάδες όπως άλλα χρόνια, αλλά ήταν πολύ σημαντική η παρουσία τους, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων.

Επίσης είναι σημαντικό, για εμάς στην Ελλάδα, να μην ξεχνάμε ότι αυτή η χώρα δεν είναι μόνο η πατρίδα του Χίτλερ και του ναζισμού, αλλά και ο τόπος της Λούξεμπουργκ, του Μπρεχτ, του Μαρξ και τόσων άλλων...

Και ότι το ίδιο το Μόναχο είναι ένας τόπος όπου μπορεί π.χ. στα 1918, στην κεντρική πλατεία Marienplatz να ήταν μεν παραταγμένος ο κυβερνητικός στρατός, 500 μ. όμως πιο πέρα, στην Karlsplatz(Stachus), ήταν τα οδοφράγματα των ένοπλων επαναστατημένων εργατών...

Τα κοινά οράματα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι κοινοί αγώνες είναι ο κοινός δρόμος των λαών, ο οποίος μπορεί σήμερα να φαντάζει(και να είναι) στενός, κακοτράχαλος και ανηφορικός δε θα παραμείνει όμως για πάντα έτσι!

Σ.Τ. (εργαζόμενος στο Μόναχο)