(Αν)ελεύθερο camping

Ενώ διανύουμε τα μέσα του καλοκαιριού, όλοι λίγο πολύ προγραμματίζουν τις διακοπές τους. Όλοι; Όχι. Μεγάλο μέρος του λαού δεν προβλέπεται φέτος να επισκεφθεί κάποιον τουριστικό προορισμό ελλείψει χρημάτων, ενώ αρκετοί θα επιλέξουν το κάμπινγκ, οργανωμένο ή ελεύθερο, σαν μια λύση πιο οικονομική. Δήμοι, διοικήσεις και κοινοτάρχες με τις ευλογίες της κυβέρνησης έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία εναντίωσης στο ελεύθερο κάμπινγκ με σύνθημα “τέλος της ανοχής”. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση τροποποίησε το νόμο 4055/12 με τον 4276/14 αρθ. 7 παρ. 18, σύμφωνα με τον οποίο οι παραβάτες τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι τρεις (3) μήνες ή με επιβολή προστίμου ύψους τριακοσίων (300) ευρώ ανά άτομο ή ανά κατασκηνωτικό ή ανά μεταφορικό μέσο. Αν αγνοήσουμε για λίγο τις ‘’καλές” προθέσεις της κυβέρνησης, θα δούμε ότι το όλο ζήτημα συνοψίζεται σε τρεις βασικούς άξονες.

1) Διαχρονικά, υπήρχε σφοδρή επίθεση στο θεσμό του ελεύθερου κάμπινγκ όσον αφορά τα δήθεν χτυπήματα στις τοπικές οικονομίες. Ανέκαθεν η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από την “αναβάθμιση” των περιοχών αυτών και την εκδίωξη των κατασκηνωτών. Ποια είναι όμως αυτή η πολυπόθητη ανάπτυξη; Αρκεί κάποιος να κάνει μια βόλτα σε νησιά όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Πάρος κ.ά. για να καταλάβει τι θα ακολουθήσει. Ξενοδοχειακές μονάδες (resorts) φαραονικές, που δεσμεύουν στρέμματα γης και παραλίας προς ιδιωτική χρήση με σκοπό το κέρδος και με τις ευλογίες των τοπικών αρχόντων. Και η πλειοψηφία του λαού πετιέται απ’ έξω αφού με τα ψίχουλα που λαμβάνει για μισθό ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να μπει σε αυτά τα ‘’παλάτια”. Επί της ουσίας, αυτό που τίθεται σε ιδεολογικό επίπεδο είναι το χτύπημα οποιασδήποτε μορφής ‘’φθηνών” διακοπών, ειδικά αυτήν την περίοδο που το σύστημα επιλέγει να στηρίξει τη “βαριά βιομηχανία” του.

2) Προκειμένου να εφαρμοστούν τα παραπάνω, είναι απαραίτητη η συμβολή των δυνάμενων καταστολής. Πέρα από το όργιο καταστολής των διαδηλώσεων και τα πογκρόμ στις γειτονιές ενάντια σε ντόπιους και μετανάστες, η αστυνομία αναλαμβάνει να ‘’συμμορφώσει” όσους τολμούν ή θα τολμήσουν να αμφισβητήσουν τον εν λόγω νόμο. Γίνεται προσπάθεια να εμπεδωθεί η σταθερή παρουσία της αστυνομίας σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, ακόμα και την περίοδο των διακοπών. Από την άλλη, η ποινικοποίηση των ‘’φθηνών” διακοπών έρχεται σαν επιστέγασμα αυτής της καταστολής, με το αστικό σύστημα να δείχνει αποφασισμένο να τσακίσει όλους αυτούς οι οποίοι είτε από επιλογή είτε από ανάγκη προτιμούν εναλλακτικές μορφές ξεκούρασης, πέρα από την κυρίαρχη νόρμα.

3) Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την πανδημία σαν τροχοπέδη, έτσι ώστε να περάσει μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα και διατάξεις. Έτσι, και σε αυτή την περίπτωση επικαλείται την προστασία της δημόσιας υγείας προκειμένου να δικαιολογηθεί. Η υφιστάμενη κατάσταση στα νησιά όμως δεν είναι διαφορετική από την κατάσταση που επικρατεί και στην ηπειρωτική χώρα. Ένα σύστημα υγείας διαλυμένο, χωρίς προσωπικό, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς να έχει να δώσει καμία ασφάλεια στο λαό. Και αν τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας (Ευαγγελισμός, Αττικό κ.ά.) ψυχορραγούν, ας σκεφτεί κάποιος την “ετοιμότητα” των κατά τόπους κέντρων υγείας των νησιών. Είναι έκδηλη η υποκρισία της κυβέρνησης σε σχέση με την προστασία του λαού. Οι υγειονομικές ‘’βόμβες” των κατασκηνωτών ωχριούν μπροστά στις υγειονομικές βόμβες που δημιουργεί το σύστημα με στοιβαγμένους εργάτες στα εργοστάσια, με υπερπλήρη νοσοκομεία και ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Για εμάς το ζήτημα των διακοπών ήταν και είναι πολιτικό. Το δικαίωμα του λαού να έχει μια περίοδο ανάπαυσης από την εργασία του με τρόπο που αυτός επιλέγει είχε κατακτηθεί ένα προηγούμενο διάστημα και σήμερα χτυπιέται ευθέως. Και όταν λέμε δικαίωμα στις διακοπές δεν εννοούμε τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού ή τα voucher, που περισσότερο θυμίζουν κληρωτίδα μεσημεριανής εκπομπής. Μιλάμε για τη δυνατότητα που έχει ένας εργαζόμενος να πάρει άδεια και να την αξιοποιήσει όπως επιθυμεί. Η τροποποίηση του συγκεκριμένου νόμου αποτελεί αντιδραστική εξέλιξη σε βάρος μεγάλου μέρους του λαού και πρέπει να συναντήσει αντιστάσεις από πλευράς του. Κόντρα στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής και την ποινικοποίηση του ελεύθερου κάμπινγκ.

Σ.Σ. - δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία 875, στη στήλη Αντιλήψεις.