Για τους πρόσφατους σεισμούς στη Θεσσαλία, μια πρώτη αποτίμηση

 

Δύο μεγάλοι σεισμοί και δεκάδες μετασεισμοί έπληξαν την Θεσσαλία στις 4 και 5 Μαρτίου και ιδιαίτερα τις περιοχές κοντά στο επίκεντρο. Δαμάσι, Μεσοχώρι, Ποταμιά, Ζάρκο, Γριζάνο και άλλα χωριά των νομών Τρικάλων και Λάρισας είχαν πολλές ζημιές και σπίτια που κρίθηκαν ακατάλληλα για κατοίκηση. Παράλληλα δημιουργήθηκαν προβλήματα σε υποδομές και φάνηκαν κακοτεχνίες σε γέφυρες, σχολεία και δρόμους. Από καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα.

Κάναμε μια πρώτη περιοδεία στην περιοχή, χωρίς φυσικά να καλέσουμε τους δημοσιογράφους για να μας… φωτογραφήσουν, όπως πράττουν διάφοροι αξιωματούχοι και πολιτευτές της περιοχής.

Ένα από τα πρώτα παράπονα των κατοίκων ήταν η τουλάχιστον χλιαρή κάλυψη του γεγονότος από τα κεντρικά ΜΜΕ. «Αν ο σεισμός γινόταν κοντά στην Αθήνα, δεν θα ήταν πρώτη είδηση, και μάλιστα με διαρκείς συνδέσεις;» αναρωτήθηκε ένας κάτοικος-και είχε δίκιο.

Επίσης χαλαρή ήταν και η αντίδραση του κρατικού μηχανισμού. Δεν στάλθηκαν ποτέ μηνύματα από το περίφημο 112, προκειμένου να δοθούν οδηγίες ή για ενημέρωση κατά την διάρκεια των διήμερων σεισμικών δονήσεων, στήθηκαν σκηνές από τον στρατό, αλλά χωρίς θέρμανση, ενώ περισσότερα είδη πρώτης ανάγκης έδωσαν εθελοντές παρά ο κρατικός μηχανισμός. Μερικά ξενοδοχεία χρησιμοποιήθηκαν κι αυτό ανακούφισε προσωρινά κάπως την κατάσταση.

Φανερή επίσης ήταν η έλλειψη κέντρου αναφοράς, ενός «στρατηγείου» από το οποίο οι κάτοικοι θα έχουν σαφείς πληροφορίες και οδηγίες, αλλά και θα μπορούν να απευθύνονται σε αυτό. Χαρακτηριστικός ήταν ένας διάλογος στο Ζάρκο, όπου κάτοικοι σπιτιού που είχε χαρακτηριστεί ακατάλληλο φόρτωναν τα υπάρχοντα τους σε αυτοκίνητο: «-Γιατί φορτώνετε πράγματα;-Είπαν ότι θα φέρουν κοντέινερ.-Πότε θα έρθουν;-Δεν γνωρίζουμε-Που θα στηθούν;-Δεν μας είπαν. Θα δούμε.».

Φυσικά υπήρξαν οι γνωστές εξαγγελίες και τα συνήθη πακέτα στήριξης που υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Όμως αυτά μάλλον ως σταγόνα στον ωκεανό κρίνονται από τους κατοίκους, οι οποίοι έχουν συνηθίσει εδώ και χρόνια τα παχιά λόγια, αλλά και την εγκατάλειψη της Πολιτείας.

Ένα σημαντικό στοιχείο ήταν οι καταστροφές σε γέφυρες και σχολεία. Και αν οι πρώτες δείχνουν τις κακοτεχνίες και το φαγοπότι πολλών δεκαετιών, οι ζημιές στα σχολεία δείχνουν ότι δεν έχει γίνει καμιά πρόβλεψη για την στατικότητα και την αντισεισμική προστασία των σχολικών κτιρίων και την προστασία μικρών παιδιών. Και δεν μιλάμε μόνο για το Δαμάσι, αλλά και για όλα τα σχολεία των νομών Τρικάλων και Λάρισας. Δεν μπορούμε κάθε φορά να βασιζόμαστε στην τύχη ή την Θεία Πρόνοια, όπως ακόμα και υπουργοί δήλωσαν…

Αυτή τη στιγμή είναι αναγκαίο οι ίδιοι οι κάτοικοι να απαιτήσουν όλα τα απαραίτητα για να ξαναφτιάξουν την ζωή τους. Το ζήτημα όμως είναι αρκετά μεγάλο, έχει πολλές πτυχές και η αποκατάσταση θα πάρει καιρό, οπότε είναι αναγκαίο να επανέλθουμε σύντομα.

Κώστας Μιχαλάκης, εκπαιδευτικός