16 Ιουνίου 2021

Αθήνα: Απογευματινή συγκέντρωση ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο.

Με μικρότερη μαζικότητα από τις πρωινές συγκεντρώσεις έγιναν τα απογευματινά συλλαλητήρια. Εκατοντάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν από διάφορες συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα ενάντια στην ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου που χτυπάει το 8ωρο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Με 2 εξέδρες στο Σύνταγμα μια του ΠΑΜΕ και μια του ΕΚΑ έγινε η συγκέντρωση και δεκάδες πανό εργατικών σχημάτων οργανώσεων και συλλογικοτήτων. Αναντίστοιχη η μαζικότητα της απογευματινής συγκέντρωσης σε σχέση με την περίοδο και το βάθος της επίθεσης.


Πώς να μην είναι άλλωστε όταν και η πρωινή και η απογευματινή κινητοποίηση έχουν υπονομευτεί από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ. Με αρκετές ευθύνες και το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ με την απεργοσπαστική στάση του στις 3 του μήνα  αλλά και στις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ (βλέπε τοποθέτηση Παφίλη στη βουλή για πανελλαδικές). Η μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο συνεχίζεται και δεν πρέπει να μείνει εδω. Κόντρα στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και τις ρεφορμιστικές αυταπάτες. Μέσα στα σωματεία και τους χώρους εργασίας.
Το ΚΚΕ(μ-λ) και η Ταξική Πορεία έκαναν συγκέντρωση στη Σταδίου στις 5 το απόγευμα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη  μαζί με άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του α/α χώρου. Πραγματοποιήθηκε πορεία προς το Σύνταγμα, ενώ μετά από κάποια ώρα συνέχισε με διαδήλωση προς  τα Προπύλαια.

 


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Στη γνωστή ιδιοκτησιακή λογική το ΠΑΜΕ φρόντισε να αποκλείσει κάθε άλλη πολιτική και
συνδικαλιστική δύναμη από τη δυνατότητα να παρευρεθεί στο Σύνταγμα. Ή, για να είμαστε πιο
"δίκαιοι", όποιος ήθελε να βρεθεί μπροστά από τη Βουλή έπρεπε να υπομείνει ως ακροατής τις
ατελείωτες τοποθετήσεις των ομιλητών του ΠΑΜΕ, αλλά και να ανεχτεί τις αλυσίδες των μελών του
που απέκλειαν τις υπόλοιπες δυνάμεις.
Βλέπετε, για να καλυφτει η ντροπή από τη συνολική του στάση στο ζήτημα του νομοσχεδίου (από το
σύρσιμό του πίσω από τους σχεδιασμούς του Παναγόπουλου και την ακύρωση της απεργίας στις 3/6,
μέχρι τη νομιμοποίηση της απεργοσπασίας της ΟΛΜΕ), απαιτείται μπόλικη... φασαρία.
Τσαμπουκάδες και αυτοκρατοριλίκια προς τις άλλες δυνάμεις του κινήματος, υποταγή και
συμμόρφωση προς τις δυνάμεις του συστήματος.