ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Πριν λίγες μέρες, το Δικαστήριο της Γαλλίας επέβαλε τέτοια ποινή στη Βαλερί Μπακό, που ουσιαστικά την αθώωνε. Είχε συλληφθεί και φυλακισθεί ως στυγνή δολοφόνος. Σκότωσε τον άντρα της πυροβολώντας τον πισώπλατα με μια σφαίρα στον λαιμό και τον έθαψε στο κοντινό δάσος με τη βοήθεια δύο παιδιών της. Όλοι ήξεραν! Ήταν κοινό μυστικό πως ο πατριός της τη βίαζε από 12 χρονών, όταν την άφησε έγκυο στα 17, αναγκάσθηκε να τον παντρευτεί. Την χτυπούσε και την εξέδιδε. Αποφάσισε να τον σκοτώσει γιατί φοβήθηκε πως η 14χρονη κόρης της μπορεί να έχει τη δική της μοίρα. Το κύμα συμπαράστασης που σηκώθηκε, ανάγκασε το δικαστήριο να παρακάμψει το γράμμα των νόμων. Η Βαλερί είναι πια ελεύθερη και δίπλα στα παιδιά της. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν ανατρέπουν το σύστημα, αλλά τα ισχυρά κινήματα μπορούν να ανατρέψουν και να επιβάλουν δικαστικές αποφάσεις.

Ποιος θα αποδώσει δίκιο, ποιος θα τιμωρήσει τον εγκληματία όπως του αξίζει; Μέχρι τον Μεσαίωνα η θέληση ενός ισχυρού ατόμου ήταν ο νόμος, ο κριτής κι ο τιμωρός.

Ο καπιταλισμός έφτιαξε τα δικαστήρια, δημιούργησε το σώμα των δικαστών, έχτισε φυλακές, οργάνωσε την αστυνομία. Η αστική τάξη επιβάλει της θέλησής της, που γίνεται νόμος και Δίκαιο, με «πολιτισμένη» μορφή και έτσι φαίνεται να εκφράζει την κοινωνία στο σύνολό της. «Υπηρέτες του καταμερισμού εργασίας», ονομάζουν τους δικαστές ο Μαρξ και ο Ένγκελς για να υπενθυμίσουν πως είναι απλά μια ομάδα, που στα πλαίσια του καταμερισμού εργασίας τής ανατέθηκε να κρίνει κα να διευθετεί συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα βάσει των νόμων, δηλαδή των συμφερόντων και των αξιών της τάξης που υπηρετεί.

Εδώ και μήνες αναλύουν το έγκλημα στα Γλυκά Νερά και διασπείρουν τη μπόχα του συστήματος. Τα αποτρόπαια εγκλήματα προσφέρονται για πολλαπλή εκμετάλλευση. Κάθε εποχή έχει τα εγκλήματά της.

Τα εγκλήματα κάθε είδους, που αυξήθηκαν, βρίσκονται σε στενότατη σχέση με τις κοινωνικές συνθήκες. Όσο πιο δυσμενείς είναι οι συνθήκες για την πλειοψηφία, τόσο περισσότερα και σοβαρότερα είναι τα εγκλήματα. Ο αγώνας για την ύπαρξη, όταν δεν γίνεται μαζικός αγώνας διεκδίκησης, παίρνει την πιο βίαιη και πιο σκληρή μορφή και ρίχνει τον άνθρωπο σε μια κατάσταση, όπου ο ένας αντικρίζει τον άλλον σαν θανάσιμο εχθρό.

Στο πέρασμα των χρόνων αλλάζουν πολλά, αλλά ένα είναι σταθερό. Η ταξική κοινωνία. Αυτό το έγκλημα παράγει τα εγκλήματα, πάνω σε αυτήν την αδικία θεμελιώνεται το Δίκαιο. Η κυριαρχία των λίγων πάνω στους πολλούς ως δεδομένο που δεν αλλάζει, η λογική πως ο ισχυρός επιβιώνει, η παρουσίαση της ανισότητας ως φυσικής κατάστασης είναι η βάση της κυρίαρχης ιδεολογίας που γεννά και διαπαιδαγωγεί κάθε είδους εγκληματία.

Οι ίδιες αιτίες που γεννούν όλα τα εγκλήματα γεννούν και τα εγκλήματα κατά των γυναικών. Όσο αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης και καταπίεσης της γυναίκας, αυξάνεται κάθε είδους βία σε βάρος της. Δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για να επανεκδοθούν οι πιο αντιδραστικές ιδέες, οι προαιώνιες προκαταλήψεις για την κατωτερότητά της. Η ανεργία επιτρέπει σε αντιδραστικές απόψεις να προπαγανδίσουν την επιστροφή της στο νοικοκυριό της. Ο ιδεολογικός αναχρονισμός ακολουθεί τον εργασιακό μεσαίωνα.

Καθημερινά διαπράττονται εγκλήματα. Δεν τα κρίνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Οι εν ψυχρώ μαφιόζικες εκτελέσεις ντάλα μεσημέρι μέσα στον κόσμο, προκάλεσαν ανατριχίλα αλλά οι παράγοντες του συστήματος και της κυβέρνησης δεν έδειξαν να ανησυχούν ιδιαίτερα για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών του οργανωμένου εγκλήματος. «Μεταξύ τους σκοτώνονται… Δεν κινδυνεύουμε από τους μαφιόζους γιατί ξέρουν καλό σημάδι» λέγανε κυνικά, γιατί δεν θα καταδικάσουν ούτε θα εξοντώσουν κάτι που τους είναι χρήσιμο.

Ακούμε για παιδεραστίες, δολοφονίες και βιασμούς, συμβόλαια θανάτου και φονικά για ασήμαντους λόγους. Κάποια εγκλήματα είναι τόσο στυγερά, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι, αν έχουν συναισθήματα αυτοί που τα διαπράττουν. Όσοι διαπράττουν στυγερά εγκλήματα, πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά, ακούγεται από παντού. Σημαίνει πως η τιμωρία πρέπει να είναι τόσο σκληρή που να τρομάζει και να αποτρέπει όσους σκέφτονται να εγκληματήσουν. Έτσι, όταν μαθεύτηκε η φρικτή δολοφονία της Καρολάιν, στην αρχή, τότε που έριχναν την ευθύνη σε μετανάστες, η κυβέρνηση επικήρυξε τους δολοφόνους κι έκανε λόγο για αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για ειδεχθή εγκλήματα. Ταΐζουν τα άγρια ένστικτα για να φάει ο ένας τον άλλον.

Στην αυστηροποίηση των ποινών καταλήγουν πολλοί. Χημικό ευνουχισμό αποφάσισε η Ουκρανία το 2019 για τους παιδεραστές. Ο Βελόπουλος πρότεινε επαναφορά της θανατικής ποινής για να ξεβρωμίσει ο τόπος από παιδεραστές, βιαστές, διαταραγμένους δολοφόνους, αμετανόητους λωποδύτες! Το αίτημα για νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία συνοδεύεται συχνά με το σύνθημα, να βρεθούν κάποιοι δυο μέτρα κάτω από τη γη! Η ποινή είναι ένα ακόμα έγκλημα.

Σκληρές παραδειγματικές τιμωρίες χρησιμοποιούσε πάντα η εξουσία. Στην αρχαία Ρώμη, ο Σπάρτακος μαζί με 6.000 δούλους σταυρώθηκαν κατά μήκος της Αππίας Οδού. Τιμωρήθηκαν παραδειγματικά όσοι εξεγέρθηκαν. Οι σταυροί με τα αποσυντιθέμενα πτώματα παρέμειναν επί χρόνια ως δημόσιο θέαμα.

Οι εκτελέσεις και τα ξερονήσια για τους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές ήταν η παραδειγματική τους τιμωρία για τη δράση τους.

Οι εξεγέρσεις και η ανυπακοή, είναι βαριά εγκλήματα για κάθε εξουσία και τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών.

Η σκληρή τιμωρία τρομάζει μα τα εγκλήματα δεν μειώνονται, αντίθετα αυξάνονται. Τα θρέφει η σαπίλα του συστήματος που απλώνεται και βαθαίνει.

Όσοι μιλούν για αυστηροποίηση των ποινών, φωτογραφίζουν τον λαό και τους αγώνες του.

Β.Δ.