Τα Χριστούγεννα γιορτάστηκαν με κατάνυξη. Οι πιστοί κατέκλεισαν τους ναούς, παρά την πανδημία. Μόνη παραφωνία η ανάρτηση του Μόσιαλου που αφήνει υπονοούμενα για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, για την «άσπιλο σύλληψη» του Χριστού με τη μυρωδιά του κρίνου. Η παρθενογένεση δεν καταπίνεται εύκολα από έναν άνθρωπο που έχει μάθει να αξιοποιεί τη λογική του.
Οι πολλοί και διάφοροι «θεματοφύλακες της θρησκείας», που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω, ανέλαβαν δράση. Ανάμεσά τους οι γνωστοί τηλεπαρουσιαστές, ο Μπογδάνος και τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης. Η ενασχόληση των πρώτων είναι αναμενόμενη αφού αυτή είναι η δουλειά τους, του δεύτερου γιατί δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει και των τελευταίων γιατί απλά μας δουλεύουν. Υποτίθεται πως η κυβέρνηση είναι στοχοπροσανατολισμένη στον έλεγχο της πανδημίας που σκοτώνει τον λαό. Μα απ’ ότι φαίνεται, η προσοχή της αποσπάται πολύ εύκολα κάθε φορά που διαταράσσεται «η τάξη και η ηθική» που πρεσβεύει, που μας γυρίζουν σε άλλες εποχές. Δεν χαρίζει κάστανα. Την επιστήμη τη χρησιμοποιεί για να τεκμηριώνει τις αποφάσεις της και όχι για να είναι μέτρο των αποφάσεών της. Έτσι, η Γιαμαρέλου αποφάνθηκε πως με τη Θεία Μετάληψη δεν μεταδίδεται ο κορονοϊός, ενώ η Αρβελέρ εμφανίστηκε στις αρχές της πανδημίας και να πει πως η μαζική εξόντωση των γερόντων ανανεώνει τις γενιές. Ο Μόσιαλος, όπως και κάθε επιστήμονας, είναι αναλώσιμος.
Λογικό και αναμενόμενο ήταν που η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας τον εγκάλεσε για «προσβλητική επίθεση κατά του Χριστιανισμού και χλευασμό της θρησκευτικής πίστης εκατομμυρίων ορθοδόξων».
Ο Μόσιαλος προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Εξήγησε πως η πρόθεσή του ήταν να υπερασπιστεί την ανθρώπινη ζωή που απειλείται κι έκανε λόγο για τις «θεμελιώδεις αξίες της χριστιανικής πίστης». Η αμφισβήτηση της θρησκείας φτάνει μέχρι εκεί που δεν θίγεται το κύρος της απέναντι στον λαό.
Η κριτική που ασκείται κατά καιρούς στην Εκκλησία από προοδευτικές φωνές είναι σε επίπεδο διαχείρισης. Κανείς δεν αμφισβητεί στα σοβαρά την εξουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ευλόγησε όλες τις κυβερνήσεις της χώρας, τους βασιλιάδες, τους δικτάτορες, τους δωσίλογους και τους κατακτητές και είχε πάντα τον λαό υπό έλεγχο με τον φόβο του Θεού.
Από τον άμβωνα, Μητροπολίτες και παπάδες βγάζουν πύρινους λόγους υπέρ πίστεως και πατρίδας και καταδιώκουν μετανάστες και πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους και κομμουνιστές. Δικαιολογούν και συνδράμουν τη φασιστικοποίηση του συστήματος. Ό,τι πιο συντηρητικό αναδύεται μέσα από τη θρησκεία. Καλλιεργεί το έδαφος για κάθε είδους σκοταδισμό.
Οι ευχές συνεχίζονται όσο διαρκούν οι γιορτές. Οι περισσότεροι αναζητούν το πραγματικό και αμόλυντο μήνυμα της θρησκείας. Ο Χριστιανισμός από εκεί που εξέφραζε τις φτωχές μάζες, πήγε από την πλευρά των κυρίαρχων, από την κομμουνιστική οργάνωση των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων έγινε εργαλείο εκμετάλλευσης όλων των τάξεων. Ξεχάστηκαν οι «αγάπες» και η παραίνεση «ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν» κι επικράτησε ο παυλιανισμός που πρέσβευε το «ελεήστε τους φτωχούς» που προϋποθέτει την ύπαρξη πλουσίων.
Πάντοτε η ιδέα του Θεού συνέδεε τις καταπιεζόμενες τάξεις με την πίστη στη θεϊκότητα των καταπιεστών. Πίστη στον Θεό σημαίνει υποταγή στην κοσμική εξουσία. Στην επιστολή του Παύλου προς Ρωμαίους διαβάζουμε: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσεται εις τας ημετέρας εξουσίας… ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν, εναντιούται εις την διαταγήν του Θεού…».
Οι κομμουνιστές παλεύουν ενάντια στο «όπιο του λαού» χωρίς συμβιβασμούς. Η αθεϊστική προπαγάνδα και η κριτική στη θρησκεία βγάζει τον άνθρωπο απ’ τις αυταπάτες, ώστε να μπορεί να σκέφτεται και να δρα. Πρέπει να πριονίζει τα θεμέλια του σάπιου συστήματος. Ο αγώνας κατά της θρησκείας είναι ο αγώνας εναντίον του κόσμου που το πνευματικό του άρωμα είναι η θρησκεία.
Β.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου