Η Χρυσή Αυγή μπορεί να καταδικάστηκε και να διαλύθηκε από το επίσημο πολιτικό σύστημα (αλλά και κάτω από την πίεση του αντιφασιστικού κινήματος) για τους δικούς του λόγους αλλά αυτό που δεν καταδικάστηκε πραγματικά είναι ο φασισμός και η χρησιμότητά του κι ας μην αποτελεί κεντρική επιλογή του συστήματος. Νέα μορφώματα βγήκαν από τα κομμάτια της, νέες συνεργασίες και ενώσεις ετοιμάζονται και έπεται συνέχεια και για την τύχη των υπόλοιπων καταδικασθέντων.
Είναι ολοφάνερη άλλωστε η ανάγκη ύπαρξης τέτοιων μορφωμάτων και τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας. Χρησιμοποιούνται στο λεγόμενο "αντιεμβολιαστικό κίνημα" όπου κυριαρχούν εκμεταλλευόμενοι τους φόβους του λαού, αυτοπαρουσιαζόμενοι για άλλη μια φορά ως αντισυστημικοί αρνούμενοι ακόμη και την ύπαρξη της πανδημίας, καλύπτονται πίσω από την "υπεράσπιση" της πατρίδας και της καθαρότητας του έθνους εκμεταλλευόμενοι τους φόβους του λαού για να τον οδηγήσουν σε μονοπάτια "αντίδρασης" όχι μόνο ανώδυνα για το σύστημα αλλά και βολικά μιας και χρησιμοποιούνται για να ταυτιστεί μαζί τους προπαγανδιστικά από τη μια το "άλλο άκρο" που κινητοποιείται πραγματικά ενάντια στη κυβερνητική πολιτική που χρησιμοποιεί την πανδημία ως πρόσχημα γενικευμένης επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα εντείνοντας τη φασιστικοποίηση. Ενώ από την άλλη με την άρνηση της πανδημίας φροντίζουν στις συνειδήσεις αρκετών να απαξιώνουν τις διεκδικήσεις για μέτρα προστασίας του λαού βγάζοντας έτσι λάδι την κυβέρνηση, το σύστημα και την πολιτική τους. Είναι απαραίτητη η παρουσία και δράση τους στην ενίσχυση του διαχωρισμού του λαού σε "εμβολιασμένους" και "ανεμβολίαστους". Χρήσιμοι φάνηκαν και με τις επιθέσεις τους στα σχολεία πριν μερικούς μήνες μπροστά στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου και της 6η Δεκέμβρη, μπροστά στο φόβο του ξεσηκωμού της νεολαίας. Χρήσιμοι και ελεύθεροι αρκεί να μην υπερβαίνουν τα όρια που τους θέτει το ίδιο το σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου