Το ΚΚΕ(μ-λ) συμμετείχε την Τετάρτη 30/3 στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε μετά από κάλεσμα του ΝΑΡ, με θέμα τη συνυπογραφή μιας κοινής δήλωσης σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και πάρσιμο σειράς πρωτοβουλιών, συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων. Παρευρέθηκαν επίσης η ΟΚΔΕ, η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, η Αναμέτρηση, το ΕΚΚΕ, η ΔΕΑ και η νΚΑ.
Οι σύντροφοι του ΝΑΡ προτείναν ένα κείμενο κοινής αντιπολεμικής δήλωσης για συνυπογραφή, το οποίο θα συνοδευόταν από συνέντευξη τύπου, κείμενο υπογραφών από προσωπικότητες, αλλά και κινητοποιήσεις οι οποίες θα αποφασίζονταν στη συνέχεια. Με βάση το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή στην Αριστερά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις για την κατάσταση στην Ουκρανία και μεγάλο κομμάτι της κρατάει αποστάσεις από την καταγγελία της εισβολής και του ρώσικου ιμπεριαλισμού, εστιάζοντας μόνο στο ζήτημα της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ, η όποια κοινή τοποθέτηση προκύπτει κατά τη γνώμη μας πρέπει να έχει ένα επίπεδο συμφωνίας, το οποίο θα επιτρέπει να δημιουργούνται κινήσεις που δεν θα εκθέτουν τους συνυπογράφοντες. Με άλλα λόγια ακόμα και αν οι δυνάμεις οι οποίες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΝΑΡ για κοινή αντιπολεμική ανακοίνωση δεν επιλέγουν να κλείνουν ολοκληρωτικά τα μάτια στην ρωσική εισβολή, υπάρχει ακόμα κατά τη γνώμη μας αρκετό χάσμα στις τοποθετήσεις των οργανώσεων που παρευρέθηκαν για να σταθούν από κοινού σε μία δήλωση που θα μπορεί να καταγγέλλει αυτούς που έχουν ευθύνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία, άλλα και να βάζει κοινούς στόχους πάλης για το λαό και το κίνημα.
Θεωρούμε ότι όσο προχωρούσε η συζήτηση στη σύσκεψη αυτό το χάσμα επιβεβαιωνόταν. Υπήρξαν τοποθετήσεις με τις οποίες, άσχετα εάν θα καταγραφούν ή θα ενσωματωθούν στην κοινή δήλωση, δείχνουν ότι το πραγματικό επίπεδο συμφωνίας που μπορεί να επιτευχθεί είναι το λιγότερο δυσδιάκριτο. Για παράδειγμα το ζήτημα της αυτοδιάθεσης που τέθηκε στην κουβέντα, μας προβληματίζει ιδιαίτερα. Όχι γιατί δεν υποστηρίζουμε το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, αν οι ίδιοι το επιθυμούν και το παλέψουν, αλλά γιατί στη συγκεκριμένη περίοδο το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Ντονμπάς έχει κυρίως εργαλειοποιηθεί από τη Ρωσία για να επέμβει στην Ουκρανία. Να θυμίσουμε μάλιστα ότι η «αφορμή» δόθηκε από τον Γενάρη, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απευθύνθηκε στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και στο ρωσικό κοινοβούλιο (Δούμα) και ζήτησε να αναγνωριστούν από τη Ρωσία οι δύο αυτοανακηρυγμένες και μη αναγνωρισμένες, Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Άρα λοιπόν σήμερα το δικαίωμα αυτό στην κύρια του πλευρά δεν διεκδικείται από τους λαούς, άλλα από τους «προστάτες» τους και όποιος δεν μπορεί να το δει αυτό βάζει τον εαυτό του κάτω από ξένες σημαίες. Παρόμοια ζητήματα νομίζουμε προκύπτουν και από το πώς θα μπει στο κείμενο το ζήτημα του ιμπεριαλισμού, της εξάρτησης, των στόχων για το ελληνικό κίνημα κλπ.
Το γεγονός ότι οι πρώτες πολύ θετικές αντιπολεμικές συγκεντρώσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και σ’ όλη την Ελλάδα δεν συνεχίστηκαν, με την ίδια μαζικότητα και συχνότητα, δημιουργεί πολιτικό κενό και ζήτημα για την Αριστερά στο σύνολό της. Όπως επίσης είναι ζήτημα προς συζήτηση η πολυδιάσπαση και η έλλειψη συντονισμού, από ένα σημείο και μετά, των κινητοποιήσεων. Προφανώς αυτό αντανακλά την κατάσταση του κινήματος αλλά και την όποια συμφωνία μπορεί να υπάρξει σε επίπεδο ανάλυσης της κατάστασης αλλά και στόχων πάλης για το αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Θυμίζουμε τις προηγούμενες συσκέψεις για τις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις, όπου δεν μπορούσε να υπάρξει ουσιαστική συμφωνία για το που θα κατευθυνθεί η πορεία και υπήρχαν δυνάμεις οι οποίες δεν ήθελαν να ακούσουν για πορεία σε αμερικάνικη και ρώσικη πρεσβεία. Μάλιστα ενώ μαίνεται η ρωσική εισβολή και οι κινήσεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από την άλλη ανεβάζουν την ένταση, με αποτέλεσμα η τραγωδία του Ουκρανικού λαού να συνεχίζεται, οι κοινές διαδηλώσεις που με κόπο καταλήχθηκαν, με πρόσχημα την απόσταση, αλλά και το δρομολόγιο της πορείας, έκαναν κύκλο από τα Προπύλαια στη βουλή. Ενισχύοντας έτσι την λαθεμένη κατά εμάς τοποθέτηση που υποτιμάει την εξάρτηση και τις ευθύνες που έχουν οι ιμπεριαλιστές στις εξελίξεις. Ενώ ένα άλλο κομμάτι της Αριστεράς ήθελε να πορευτεί μόνο ως τα γραφεία της ΕΕ. Κατάσταση που αποδεικνύει την στρεβλή αντίληψη που υπάρχει σε πολλούς χώρους για το χαρακτήρα του ρώσικου ιμπεριαλισμού και της υποτίμησης της εισβολής. Η έλλειψη αυτή συντονισμού αλλά κατά βάθος πολιτικής συμφωνίας σε βασικά ζητήματα έχει δώσει χώρο σε μικροαστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις να βγαίνουν μπροστά, με το γενικό αίτημα της Ειρήνης και να το απογυμνώνουν από την όποια ταξική του διάσταση. Για την κομμουνιστική Αριστερά η πάλη ενάντια στον πόλεμο πρέπει να συνδέεται με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, αλλά και στην πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που εφαρμόζει στη χώρα η αστική τάξη καθώς και την πάλη ενάντια στην εξάρτηση, για την μη εμπλοκή του λαού και της νεολαίας στους πολεμικούς σχεδιασμούς.
Ένα από τα βασικά ζητήματα που θα πρέπει, κατά την γνώμη μας, να τίθεται σε αυτή τη φάση της επέμβασης είναι το ζήτημα του ΚΟΙΝΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΛΗΣ των λαών της Ρωσίας και της Ουκρανίας, αλλά και του λαού μας ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό. ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ενάντια σε όλους τους αντιδραστικούς που θέλουν να τους διχάσουν. Ενάντια Στον ρώσικο ιμπεριαλισμό, τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ, τις αστικές τάξεις στην περιοχή και τους πολιτικούς εκφραστές τους, που λειτουργούν σαν υποχείρια τους, όπως ο Ζελένσκι. Όλους αυτούς που για τα δικά τους συμφέροντα και όχι των λαών, διχάζουν, σπέρνουν ψεύτικες έχθρες, μίσος, σωβινισμό και φασισμό και τους στέλνουν να πολεμήσουν για ξένα συμφέροντα. Γιατί οι λαοί δεν θέλουν τον πόλεμο και την εκμετάλλευση και έχουν κοινούς δεσμούς φιλίας, αδελφοσύνης και αλληλεγγύης, που όλοι οι παραπάνω προσπαθούν να διαλύσουν.
Με βάση τις παραπάνω σκέψεις αυτό που προτείναμε από μέρους μας στην σύσκεψη ήταν να προχωρήσουμε σε μια ανοιχτή εκδήλωση σε δημόσιο χώρο (μετά την απεργία της 6ης Απρίλη και πριν το Πάσχα), χωρίς αποκλεισμούς, με συνδιοργάνωση όσων δυνάμεων το επιθυμούν, και τη διερεύνηση της δυνατότητας η εκδήλωση αυτή να καταλήξει σε κάποιο κοινό κείμενο ή σε κινητοποίηση. Θέσαμε ως αρνητικό το γεγονός πως ένα μήνα μετά τη ρωσική εισβολή, οι κινητοποιήσεις δεν έχουν συνεχιστεί, ενώ οι συσκέψεις θα πρέπει να είναι ανοικτές, δημοκρατικές, δια ζώσης και οι οποίες συμφωνίες καταλήγουν να έχουν την ευρύτερη δυνατή συμφωνία. Θεωρούμε ότι στη δεδομένη περίοδο και με βάση τη σοβαρότητα και τον καταιγισμό των εξελίξεων η ίδια η πραγματικότητα ασκεί πιέσεις σε όλους τους χώρους, αλλά ενδέχεται να δημιουργήσει και μετατοπίσεις. Με αυτή την έννοια η ανταλλαγή απόψεων και η ζύμωση στο επίπεδο της Αριστεράς πρέπει να επιδιώκεται.
Επιπλέον είναι αναγκαίο η όποια συμφωνία σε επίπεδο κοινής δράσης υπάρχει, να μας διαχωρίζει από την αστική αντίληψη, αλλά και την όποια λαθεμένη τοποθέτηση για την προοπτική της πάλης του λαού μας. Για να το πούμε ξεκάθαρα, η κοινή δράση στο ζήτημα του πολέμου δεν μπορεί να δημιουργεί αυταπάτες για το εάν οι λαοί έχουν ανάγκη από τους ιμπεριαλιστές προστάτες τους, είτε αυτοί είναι ρώσοι, είτε είναι ΝΑΤΟϊκοι και αμερικάνοι (το παράδειγμα της Συρίας είναι αρκετά εύγλωττο) ή από την άλλη να εθελοτυφλεί μπροστά στην εξάρτηση, μην αναγνωρίζοντας ότι ο αγώνας που έχουμε να δώσουμε δεν είναι μόνο απέναντι στο ντόπιο αντιδραστικό κεφάλαιο, αλλά πιο απαιτητικός και πιο διευρυμένος, γιατί έχουμε και τους ιμπεριαλιστές που λυμαίνονται τον λαό και τον τόπο μας. Για την Οργάνωσή μας αυτό είναι κομβικό ζήτημα για το πώς θα προχωρήσει το αντιπολεμικό κίνημα και για το αν θα δυναμώσει.
Από τις υπόλοιπες δυνάμεις, αν και αντιμετωπίστηκε θετικά η πρόταση μας για κοινή εκδήλωση, δεν υπήρξε κάποια καταληκτική συμφωνία. Αυτό που συμφωνήθηκε ήταν να προχωρήσουν σε παρατηρήσεις επί του κειμένου και να υπάρξει ανταλλαγή απόψεων για τις δράσεις που προτάθηκαν.
Με βάση όλα τα παραπάνω δημοσιεύουμε αυτή την τοποθέτηση για να ξεκαθαρίσουμε την δικιά μας άποψη και οπτική, αλλά και να δηλώσουμε ότι οι προσπάθειες που κάνουμε πάνω στο ζήτημα του αντιπολεμικού συντονισμού και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης συνεχίζονται και θα συνεχιστούν και στο άμεσο διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου