Άμστερνταμ και «αντισημιτικά πογκρόμ»

 

Οι ισχυρισμοί των μέσων ενημέρωσης για «αντισημιτικά πογκρόμ» εναντίον Ισραηλινών οπαδών στο Άμστερνταμ είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα σε ένα μοτίβο ψευδών αφηγημάτων που τροφοδοτούν την αντιμουσουλμανική βία και δικαιολογούν τη γενοκτονία στη Γάζα.

Της Σάνα Σαΐντ 9 Νοεμβρίου 2024

Από τη διαδήλωση στην Ουτρέχτη

Στις 5 Νοεμβρίου, εκατοντάδες οπαδοί της Μακάμπι Τελ Αβίβ –φέρεται να συνοδεύονταν από πράκτορες της Μοσάντ[1]– έφθασαν στο Άμστερνταμ για έναν αγώνα ποδοσφαίρου εναντίον του Άγιαξ. Τις δύο ημέρες πριν από τον αγώνα, εκδηλώθηκαν πολλά περιστατικά βίας και εκφοβισμού από τους Ισραηλινούς οπαδούς –μεταξύ των οποίων προκλητικά συνθήματα κατά των Αράβων, επιθέσεις σε οδηγούς ταξί, σκίσιμο παλαιστινιακών σημαιών και επιθέσεις σε σπίτια με παλαιστινιακά σύμβολα. Στις 7 Νοεμβρίου είχαμε συγκρούσεις μεταξύ των Ισραηλινών οπαδών και φιλοπαλαιστίνιων κατοίκων της πόλης που αντέδρασαν στον εκφοβισμό. Οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ηγέτες αλλά και τα ΜΜΕ, βεβαίως-βεβαίως, βγήκαν αμέσως να καταδικάσουν τις «αντισημιτικές» επιθέσεις μέσω μιας αριστοτεχνικής αφηγηματικής χειραγώγησης. Ο λαός όμως, σε Άμστερνταμ και Ουτρέχτη, συμμετείχε μετά τα επεισόδια σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης[2] για την υποστήριξη του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού.

«Η κάλυψη από τα ΜΜΕ των γεγονότων στο Άμστερνταμ αποκαλύπτει ένα ανησυχητικό, αλλά ξεκάθαρο και τετριμμένο μοτίβο: χρησιμεύει ως επιδεικτικό εργαλείο για να δικαιολογήσει τη βία κατά των Αράβων και των Μουσουλμάνων, είτε στη Γάζα είτε στους δρόμους της Ευρώπης. Κάθε αφήγημα, είτε επικεντρώνεται στις 7 Οκτωβρίου είτε στις 7 Νοεμβρίου, τοποθετεί πάντα τον εβραϊκό πόνο και το ιστορικό τραύμα στον πυρήνα του, ενισχύοντας έτσι την έννοια του εβραϊκού δικαιώματος στη βία. Οποιοδήποτε περιεχόμενο που απεικονίζει τους Ισραηλινούς ή τους Εβραίους Σιωνιστές ως επιτιθέμενους απειλεί να διαταράξει αυτό το προσεκτικά επιμελημένο μονοπώλιο στον πόνο και τα δεινά.

Στην περίπτωση του Άμστερνταμ, η παρουσίαση και οι εντυπωσιακοί τίτλοι των μέσων ενημέρωσης ενισχύουν την εικόνα του ισραηλινού όχλου ως θύματος, που πολιορκείται από έναν εξαγριωμένο αραβικό όχλο που «κυνηγάει Εβραίους» στους δρόμους. Η χρονική συγκυρία –ακριβώς λίγο πριν την επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων– προσέδωσε βαθύτερο νόημα που επέτρεψε στην αφήγηση της εβραϊκής δίωξης να τεθεί στο επίκεντρο της κάλυψης και της καταδίκης.

Αυτό το πλαίσιο, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, απηχεί την ισραηλινή και σιωνιστική προπαγάνδα που βασίζεται στον κατασκευασμένο αντισημιτισμό και τα μακροχρόνια ρατσιστικά τροπάρια για τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους· διαιωνίζει την αφήγηση της αιώνιας θυματοποίησης που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη εξόντωση 2,2 εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα μέσα ενημέρωσής μας επιτρέπουν την βία –αμερικανική, ευρωπαϊκή και ισραηλινή– εναντίον των Αράβων και των Μουσουλμάνων. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εξολόθρευση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ επειδή μας λένε, ξανά και ξανά, ότι οι Εβραίοι δεν είναι ασφαλείς πουθενά.

Αυτό το πλαίσιο έχει οδηγήσει σε κατασκευασμένες ιστορίες –για αποκεφαλισμένα μωρά, μωρά σε φούρνους, μαζικούς βιασμούς Ισραηλινών γυναικών, κέντρα διοίκησης κάτω από νοσοκομεία, εμπλοκή της UNRWA στην 7η Οκτωβρίου, δημοσιογράφους «τρομοκράτες», απεριόριστο αντισημιτισμό σε πανεπιστημιουπόλεις και πογκρόμ κατά των Εβραίων στο Άμστερνταμ– που καθορίζουν την αμερικανική, καναδική και ευρωπαϊκή κάλυψη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Οι ισχυρισμοί και οι εμπειρίες των Ισραηλινών και των φιλοϊσραηλινών Εβραίων παρουσιάζονται ως ιερές, η αμφισβήτησή τους είναι πράξη αντισημιτική· είναι σαν να αρνείσαι και να υποστηρίζεις το είδος της απανθρωποποίησης και της βίας που οδήγησε στο εβραϊκό Ολοκαύτωμα.

Οι ισχυρισμοί και οι εμπειρίες των Παλαιστινίων, των Αράβων και των Μουσουλμάνων μπορεί να είναι τραγικές, αλλά πάντα πρώτα και κύρια πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα εβραϊκά βάσανα και τα τραύματα– αυτό είναι που πρέπει πάντα να διασφαλίζεται, πάντα να καθοδηγεί την οργή μας.

Η κάλυψη των αντιρατσιστικών αντεπιθέσεων στο Άμστερνταμ ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα: την ίδια μέρα που οι δυτικοί ηγέτες συνέρρεαν για να καταδικάσουν ένα ανύπαρκτο πογκρόμ κατά των Εβραίων, το Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ δημοσίευσε μια έκθεση[3] που αναφέρει ότι το 70% των νεκρών στη Γάζα είναι γυναίκες και παιδιά –κυρίως παιδιά, ηλικίας 5 έως 9 ετών. Η έλλειψη καταδίκης, οργής –ακόμη και αναγνώρισης– αυτού του γεγονότος από τους δυτικούς ηγέτες και τα δημοσιογραφικά γραφεία, που είναι υπαίτιοι για αυτό το 70%, είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε καταδίκη ενός πογκρόμ που δεν συνέβη ποτέ.»



Σημειώσεις

*Το κείμενο αποτελεί τμήμα άρθρου που δημοσιεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου 2024 στον ιστότοπο Mondoweiss με τίτλο «No, there were no ‘antisemitic pogroms’ in Amsterdam. Here’s what really happened». Βρίσκεται στη διεύθυνση … https://mondoweiss.net/2024/11/no-there-were-no-antisemitic-pogroms-in-amsterdam-heres-what-really-happened/

Συγγραφέας του άρθρου είναι η Σάνα Σαΐντ (Sana Saeed) η οποία είναι κριτικός μέσων ενημέρωσης με έδρα την Ουάσιγκτον. Στο παρελθόν εργάστηκε στην AJ+, φιλοξενώντας το Backspace και το The Israeli Occupation Style Guide. Μπορείτε να την ακολουθήσετε στο X (@SanaSaeed), στο Instagram (@sanaface) και στο Substack στο sanasaeed.substack.com.

Τη μετάφραση από τα αγγλικά, για λογαριασμό των Αντιγειτονιών, έκανε ο Κ.Καψ.

Η δημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και συμφωνία με όλες τις απόψεις που διατυπώνονται.



Παραπομπές


[1]https://www.jpost.com/israel-news/sports/article-827683

[2]https://reporter.com.cy/article/2024/11/9/805126/binteo-diadeloseis-uper-tes-palaistines-se-amsterntam-kai-outrekhte-meta-ta-epeisodia/

[3]https://www.cnn.com/2024/11/09/middleeast/un-warnings-gaza-humanitarian-conditions-intl/index.html