Η περιφορά αυτή σε μια εποχή που οι κυβερνώντες προσπαθούν να μας πείσουν να αντιμετωπίσουμε τη βαρβαρότητα που ζούμε ως «ανθρωπιστική κρίση» και να αυτοπεριορίσουμε τις απαιτήσεις μας για να στηρίξουμε την «διαπραγμάτευση», αποκτά μια άλλη διάσταση. Προκαλεί μία μεγάλη «διατάραξη», μια αναγκαία τομή. Τι εξάλλου είναι τα θαύματα παρά διαρρήξεις της καθημερινότητας και της συνηθισμένης συμμετρίας; Μας νουθετεί λοιπόν για το πώς πρέπει να διατυπώνουμε τα αιτήματα μας από εδώ και πέρα:
Έτσι το σωστό αίτημα για τους εργαζόμενους του έτερου αντικαρκινικού νοσοκομείου της Αθήνας, του Μεταξά, δεν θα ήταν πχ η αύξηση του προσωπικού, η στήριξη των εφημεριών προκειμένου να μην καταρρεύσει αλλά να γίνει επειγόντως η περιφορά της εικόνας της Αγίας Βαρβάρας και σε αυτό το δημόσιο νοσοκομείο!
Παρομοίως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε -οι δημόσιοι υπάλληλοι- εν όψει του νέου μισθολόγιου: Να πάρουμε διακόσια ευρώ από τους… υψηλόμισθους των 1450 ευρώ -ακούστηκε και αυτό στη Συνέλευση μας- και να τα μοιράσουμε σε ισόποσα ογδοντάρια στις χαμηλότερες βαθμίδες. Ίσως όχι έτσι. Αλλά πως; Οι «ενδιάμεσοι» θα υποστούν τη διατήρηση του παγώματος των μισθών. Έτσι θα μοιραστεί η φτώχεια. Και τα ρέστα; Παγωτό…
Ομοίως πρέπει να αντιμετωπίζουμε –πάντοτε συναινετικά- και το νέο σύστημα αξιολόγησης έξη βαθμίδων που από ότι λένε τα δημοσιεύματα «ξεπατικώνει» η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας από την Γαλλία των μεγάλων δημοκρατικών παραδόσεων. Πολύ περισσότερο τώρα που θα εκλέγουμε εμείς αυτούς που θα μας αξιολογούν αλλά και θα ανοίξει ο δρόμος –επιτέλους και ζήλεια ο Σαμαράς..- στο να μας κρίνουν όλους οι πολίτες. Ας μην ανησυχούμε όμως στα πειθαρχικά θα πηγαίνει «μόνο η χαρακτηριστικά ανάρμοστη συμπεριφορά». Το σωστό αίτημα σε αυτή την περίπτωση είναι να εκπονηθεί κατάλογος χαρακτηριστικών ανάρμοστων συμπεριφορών. Να αυξηθεί ο αριθμός των βαθμίδων αξιολόγησης και να θεσπιστούν τοπικά δημοψηφίσματα όπου οι πολίτες να αποφασίζουν τα όρια της κινητικότητας των δημόσιων λειτουργών.
Αν υπήρχαν τέτοια δημοψηφίσματα και ψήφιζαν δημοκρατικά πχ οι πολίτες καταστηματάρχες της Ικτίνου υπέρ της πρόσφατης «σκούπας» των ΜΑΤ σε νεολαίους που κάθονταν στα παγκάκια (εβδομήντα προσαγωγές παρακαλώ γιατί κάθεσαι σε δημόσιο χώρο και δεν καταναλώνεις !), οι αστυνομικοί εντελώς νόμιμα θα μπορούσαν και να τους μπαγλαρώσουν κανονικά. Και δεν θα εκτίθετο και ο Μπουτάρης…
Στην ίδια λογική της αντιμετώπισης της «ανθρωπιστικής κρίσης» θα έπρεπε το αίτημα για μισθούς μιας ζωής με αξιοπρέπεια να αντικατασταθεί με αιτήματα σε είδος που θα πρόσφεραν γνωστοί ευαίσθητοι έμποροι τύπου Σκλαβενίτη ή Μασούτη. Πχ πόσα πακέτα ρύζι ή ζάχαρη αναλογούν σε εκπαιδευτικό εισαγωγικού βαθμού δύο, τρία και με πόσα παιδιά; Οι σύλλογοι έτσι θα μπορούσαν να μετατραπούν, σε διαμοιραστές φτώχειας σε «δομές αλληλεγγύης» και να αφήσουν αυτά τα ξύλινα για «μισθούς στο κόστος της ζωής». Που ζουν; Εδώ έχουμε ΚΡΙΣΗ!
Αλλά και οι κάτοικοι των νήσων θα έπρεπε να συμμετάσχουν σε έναν πανελλαδικό διαγωνισμό για το ποιο νησί κατέχει την πιο στρατηγική θέση για να φιλοξενήσει τη νέα βάση του ΝΑΤΟ-όπως πρότεινε ο Υπουργός Άμυνας- που θα ελέγχει τους «απέναντι». Και τι ενδεχομένως υλικές προϋποθέσεις σκοπεύουν να παρέχουν (ξέρετε οι ναύτες έχουν «ανάγκες»). Θα παραχωρούνταν έτσι στο ΝΑΤΟ η βύθιση των μεταναστών και θα εξαφανίζονταν και οι γκρίζες ζώνες αφού όλο το Αιγαίο θα ήταν μία και μοναδική ζώνη.
Νατοϊκή…
Αυτά και άλλα πολλά προκάλεσε στις συνειδήσεις η περιφορά της Αγίας Βαρβάρας σε καιρούς άγριας βαρβαρότητας -που επιμένουμε θα έπρεπε πιο πολύ απ` όλους να ενοχλεί αυτούς που πιστεύουν πραγματικά- στα δημόσια νοσοκομεία κατά βάση. Εκεί που ο κόσμος, δηλαδή εμείς, υποφέρει πραγματικά.
Και ως γνωστό μια ελάχιστη μετακίνηση στις συνειδήσεις του «κοσμάκη» έχει τεράστια πολλαπλασιαστική δύναμη. Γιατί οι ιδέες έχουν υλική δύναμη όταν εφαρμόζονται.
Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε –μόνον- το θαύμα που περιγράφεται εδώ σε… αντίθετη κατεύθυνση!
Δημήτρης Μάνος
Κουτσουπάγος Θόδωρος
Υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιο των Αγωνιστικών Κινήσεων εκπαιδευτικών στον σύλλογο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» (Καλαμαριά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου