Το «Harry S. Truman» είναι το δεύτερο πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και μετά από οκτώ μήνες παραμονή θα δώσει τη θέση του στο «USS Dwight D. Eisenhower». Η πύκνωση της στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή τον τελευταίο καιρό έρχεται ν’ απαντήσει την επίσης έντονη παρουσία της Ρωσίας, που βρίσκεται επί το έργο στη Συρία. Το πλαίσιο της παρουσίας του ΝΑΤΟϊκού στόλου, που πρόσφατα ο Καμμένος ζήτησε την παράτασή της από τη σύνοδο υπουργών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, είναι ό,τι καλύτερο και αξιοποιείται όλο και πιο συστηματικά από τις ΗΠΑ για να διαφεντεύουν τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο που αγκαλιάζει τις εύφλεκτες ή και φλεγόμενες ζώνες Λιβύης - Αιγύπτου - Λιβάνου - Συρίας - Τουρκίας και επικοινωνεί με τη Μαύρη Θάλασσα. Η ψυχροπολεμική συγκέντρωση σιδερικών στην περιοχή που ήδη φλέγεται είναι ανάλογη και στο ίδιο κλίμα (παρά την προσπάθεια διευθέτησης στη Συρία) με τις πολεμικού τύπου κινήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σε Ρουμανία - Πολωνία - Βαλτικές, που αφορούν ασκήσεις κλίμακας, εγκατάσταση δυνάμεων και κυρίως την αντιπυραυλική ασπίδα σε Πολωνία-Ρουμανία.
Οι εξελίξεις στο παγκόσμιο ταμπλό και σε μια σειρά μέτωπα στο πλαίσιο πάντα της αθεράπευτης κρίσης του συστήματος θα δείξουν το επόμενο διάστημα κατά πόσο η εξαιρετικά επικίνδυνη σύγκρουση Δύσης-Ανατολής θα κλιμακωθεί ή αν θα υπάρξουν καθυστερήσεις στη συνεχή ωστόσο συσσώρευση όρων της πιο επικίνδυνης σύγκρουσης.
Αν τίθενται όμως έτσι τέτοια ζητήματα, είναι ανάγκη έστω από την πλευρά μας να σταθούμε σε κάποιες πλευρές των εξελίξεων σ’ ό,τι αφορά τη χώρα μας, που είναι δεδομένες και δεδομένα επικίνδυνες. Μιλάμε για την πρωτόγνωρη για πολλά χρόνια διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης να υπηρετήσει με τον πιο βρόμικο, δουλικό, τυχοδιωκτικό και επικίνδυνο τρόπο τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή. Πέρα από τις εξηγήσεις που μπορεί να δώσει ο καθένας σε κάτι τέτοιο που από την πλευρά μας έχουμε επισημάνει καιρό τώρα, έχει αξία να δούμε πιο συγκεκριμένα για τι ακριβώς μιλάμε και ποια απάντηση απαιτείται να δοθεί από την πλευρά του λαού και του κινήματος.
Στις 21 Μάρτη ο υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος μίλησε στο Καπιτώλιο της Ουάσινγκτον στην εκδήλωση του Lexington Institute με θέμα «Ο κόλπος της Σούδας, το στολίδι του ΝΑΤΟ». Στη σχετική πρόσκληση του Lexington Institute αναφέρεται: «Ο Κόλπος της Σούδας στο νησί της Κρήτης είναι η νοτιότερη πολεμική βάση του ΝΑΤΟ με έναν διάδρομο προσγείωσης στη Βάση της 115 Πτέρυγας Μάχης, 31 ενισχυμένα καταφύγια αεροσκαφών καθώς και αποθήκες πυρομαχικών. Η Βάση της NSA στη Σούδα έχει καθορισθεί ως μια προκεχωρημένη Επιχειρησιακή Βάση, που παρέχει υποστήριξη σε αναπτυγμένες αεροπορικές και ναυτικές επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, των συμμάχων και εταίρων. Η Βάση της Σούδας είναι μία από τις ελάχιστες τοποθεσίες που δύνανται να φιλοξενήσουν μονίμως αεροπλανοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο μαζί με αντιτορπιλικά και αμφίβια πλοία ώστε να είναι εφικτές και πλέον αποτελεσματικές οι απαντήσεις στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και στον Περσικό Κόλπο. Η Αθήνα, η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ θα πρέπει να βρουν περισσότερες συνέργειες για να εργασθούν από κοινού και να προστατεύσουν την ειρήνη και το εμπόριο στη Μεσόγειο.»
Σε άλλη φάση, η κυβέρνηση μέσω του λαλίστατου υπουργού πλασιέ των ιμπεριαλιστικών απαιτήσεων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ έχει δηλώσει πως όχι μόνο το Αιγαίο είναι διαθέσιμο στο ΝΑΤΟϊκό στόλο, μα ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι και συνέργειες τόσο στα βόρεια σύνορα με Βουλγαρία και Ρουμανία όσο και νότια με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, πάντα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Στην κρίσιμη, για την προετοιμασία της ετήσιας συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία στις 8-9 του Ιούλη, σύνοδο των υπουργών Άμυνας, ο Καμμένος επίμονα θέτει ζήτημα συνεργασίας Ε.Ε. -ΝΑΤΟ στις επιχειρήσεις Sophia και Endeavor, ζητά συνέργειες για δράση νότια της Κρήτης και στη Λιβύη και, όπως αναφέραμε, ζητά παράταση αλλά και επέκταση της ΝΑΤΟϊκής παρουσίας στο Αιγαίο. Όταν ήδη σε επίπεδο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ συζητιέται χερσαία επέμβαση στη Λιβύη και ζυγίζεται το μέγεθος της αποσταθεροποίησης έως και ανάφλεξης και στην Αίγυπτο από μια τέτοια επέμβαση, καταλαβαίνει κανείς σε τι κινδύνους για το λαό μιας και τις σχέσεις φιλίας του με τους γύρω λαούς εμπλέκει τη χώρα η κυβέρνηση για λογαριασμό μιας πνιγμένης στ’ αδιέξοδα αστικής τάξης που λειτουργεί όλο και πιο τυχοδιωκτικά και επικίνδυνα. Και επειδή ο λαός επιμένει, όπως επιβεβαιώνουν και τα ινστιτούτα ερευνών των ΗΠΑ σαν το PEW, να είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ (69% αρνητικός), ο Καμμένος και η κυβέρνηση αξιοποιούν τον αιώνιο μπαμπούλα, την Τουρκία, και τώρα και το προσφυγικό που τάχα έλυσαν υιοθετώντας λύσεις βαρβαρότητας, για να πουλήσουν όλη αυτή την άθλια υπηρέτηση της γεωπολιτικής και των πολεμικών σχεδίων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Να λοιπόν ο περίφημος γεωπολιτικός ρόλος της χώρας. Βέβαια, μιας και φάγαμε ήδη το τρίτο μνημόνιο από τη σφοδρά αντιμνημονιακή κυβέρνηση, ο γεωπολιτικός ρόλος «αξιοποιείται» για τη φύλαξη τελικά από τον πατροπαράδοτο εχθρό, την Τουρκία, ο οποίος πάντα ανάμεσα σε κουμπαριές, χορούς και άλλους χαριεντισμούς αξιοποιείται και για τη νομιμοποίηση του ΝΑΤΟϊκού στόλου, των βάσεων και γενικότερα τη μετατροπή της χώρας σε πεδίο βολής. Ας μην ξεχνάμε πως απ’ τα χρόνια της χούντας οι βάσεις θα μας έσωζαν από την Τουρκία, όμως τελικά μάλλον συνέβαλαν στο συντονισμό της κυπριακής τραγωδίας.
Στις μέρες μας κάνουν πως ξεχνάνε οι κάθε λογής υπερπατριώτες, όπως και αυτοί της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, πως μετά την εγκατάσταση του ΝΑΤΟϊκού στόλου στο Αιγαίο πήραν φωτιά οι παραβιάσεις, οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά και οι επικίνδυνες αερομαχίες. Ξεχνάνε ή κάνουν πως ξεχνάνε όλοι αυτοί για να υπηρετήσουν στενά ταξικά συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης, πως στις συνέργειες που ψάχνει με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ο Καμμένος, το μόνο που δεν ενδιαφέρει τους ιμπεριαλιστές είναι η ειρήνη, τα συμφέροντα και η ζωή των λαών.
Η κλιμακούμενη ιμπεριαλιστική σύγκρουση απλώνει τον πόλεμο και γεννά κινδύνους για πιο γενικευμένο μακελειό. Η γραμμή της ενίσχυσης της φιλίας των λαών και της κοινής πάλης ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό είναι η μόνη ρεαλιστική για την υπεράσπιση της ειρήνης και του μέλλοντος των λαών της περιοχής. Η προοδευτική κατά βάση στάση του λαού μας απέναντι στους πρόσφυγες και η σταθερή εναντίωσή τους στους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες αποδεικνύει πως υπάρχει έδαφος για να ενισχυθεί μια τέτοια γραμμή και κατεύθυνση στο μαζικό λαϊκό κίνημα.
Είναι αναγκαία η αντιπαράθεση στο πλαίσιο του κινήματος της γραμμής εκείνης (βλέπε ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που υποτιμά το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και του ρόλου του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για γραμμή υποταγής στην κυρίαρχη γραμμή της αστικής τάξης. Άλλο τόσο είναι αναγκαία και η αντιπαράθεση με τη γραμμή που βλέπει τους πολεμικούς κινδύνους μονόπλευρα στον «τουρκικό επεκτατισμό», αποκρύπτοντας το ρόλο του ιμπεριαλισμού στην ελληνοτουρκική διένεξη, αλλά και σε κάθε διένεξη στην ευρύτερη περιοχή. Η ίδια άποψη που διατυπώνεται ανοικτά από το μέλος του τμήματος εξωτερικής πολιτικής της ΛΑΕ στην Ίσκρα στις 21/6 βλέπει σαν «ιδεοληπτική και επιτηδείως ουδέτερη τη ρητορεία εξομοίωσης του δυτικού μπλοκ και Ρωσίας-Κίνας», ποντάρει στον Πούτιν και ξαναζεσταίνει τα παλιά ξινά σταφύλια της λαφαζανικής-τσιπρικής πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Όπου λείπει η σαφής ταξική αναφορά και η εμπιστοσύνη στη δύναμη της μαζικής λαϊκής πάλης, η προσκόλληση σε αστικά ιδεολογήματα είναι δεδομένη, θα λέγαμε, και οι συμμαχίες με χριστιανοεθνικιστές εξηγήσιμες. Κάθε άλλο παρά ιδεοληπτική και ουδέτερη στάση είναι η επιμονή στην κατεύθυνση πως οι λαοί χρειάζεται να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό την ίδια ώρα που σε κάθε χώρα παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση. Οι αναγκαιότητες και οι πολιτικές προϋποθέσεις στην πορεία ανάπτυξης της πάλης των λαών δεν ξεπερνιούνται με αταξικές τοποθετήσεις και τσαβισμούς στα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το μεροκάματο, την ειρήνη και την ανεξαρτησία.
Οι λαοί θα παλέψουν, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, για τη ζωή και το δίκιο τους και η κοινή δράση των αριστερών αγωνιστών για να υπηρετήσουν μια τέτοια κατεύθυνση είναι αναγκαία όσο αναγκαία είναι και η αμείλικτη αντιπαράθεση με απόψεις που υποτιμούν και υπονομεύουν αυτή την κατεύθυνση και ουσιαστικά κηρύττουν στο λαό την υποταγή στο σύστημα.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου