Μην βλέπεται τώρα που από τις πολλές κωλοτούμπες αποκαλύφθηκαν τα οπίσθια του και αντιμετωπίζεται πλέον ως μεγάλο... θεωρητικό νούμερο! Ρίξτε μια ματιά στο διαδίκτυο με αφορμή παλιότερες συγγραφικές εμφανίσεις, ομιλίες η συνεντεύξεις του και στον πανηγυρικό-διθυραμβικό τρόπο με τον οποίο τον υποδέχονταν κάθε φορά. Ξένοι αλλά και εγχώριοι οπαδοί της νέας ριζοσπαστικοποίησης και -θου κύριε- της μαρξιστικής σκέψης και καινοτομίας. Ξεφυλλίστε μερικά παλιά τεύχη από βαρύγδουπα θεωρητικά περιοδικά της εγχώριας προ-κυβερνητικής ή και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς λόγου χάρη για να θυμηθείτε τους ύμνους για τις ιδέες του. Για τον Σλαβόι Σίζεκ ο λόγος με αφορμή την νέα βαρυσήμαντη παρέμβαση του! Θα ψήφιζε, λέει, Τραμπ αν ήταν Αμερικανός ψηφοφόρος ως μικρότερο κακό και για να ξεκινήσει ύστερα από την επικράτηση του, η κατάρρευση του αμερικάνικου δικομματισμού! Έχει την ελπίδα πως με αυτόν τον τρόπο οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι θα ξαναεφεύρουν τους εαυτούς τους και θα επαναπροσδιοριστούν! Τόσο φοβερά πράγματα μέλλουν να συμβούν δηλαδή, αν τα γεγονότα ακολουθήσουν την σκέψη του...!
Συμπτωματικά δίπλα σε αυτήν την είδηση υπήρχε αυτή με την απάντηση που έδωσε η Σούζαν Σάραντον στην εκπομπή Newsnight του BBC στην ερώτηση αν θα ψηφίσει την Κλίντον. “Δεν ξέρω αν σας άρεσε αλλά εγώ δεν πρόκειται να ψηφίσω με το... αιδοίο μου. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο”. Έσπευσε μάλιστα να συμπληρώσει όπως γράφουν όλα τα ρεπορτάζ ότι δεν θα ψηφίσει ούτε τον Ντόναλντ Τραμπ. O φόβος για τον Τράμπ δεν είναι αρκετός για να την οδηγήσουν να υποστηρίξει τους Κλίντον είχε πει νωρίτερα η γνωστή ηθοποιός η οποία υποστήριξε τον Μπέρνι Σάντερς και τώρα τάσσεται υπέρ της ανάγκης μιας τρίτης υποψηφιότητας.
Η Σάραντον δεν προσποιήθηκε ποτέ ούτε την φιλόσοφο, ούτε την θεωρητικό του Μαρξισμού σε αντίθεση με τον πληθωρικό Ζίζεκ που το έκανε επιτυχώς, δυστυχώς ( με την συνενοχή πολλών ριζοσπαστών και αριστερών της συμφοράς ) μπροστά σε πολυπληθή ακροατήρια αφελών. Γιαυτό αν έπρεπε ντε και καλά να διαλέξουμε, η προτίμηση είναι προφανής. Σούζαν Σάραντον δίχως δεύτερη σκέψη! Ακόμα και στο φιλοσοφικό πεδίο απέναντι στον Σίζεκ θα έπαιρνε... το Όσκαρ!
π.
5 σχόλια:
Πολλοί την πάτησαν με διάφορους τέτοιους φωστήρες εγχώριους και εισαγόμενους! Από τον Καζάκη και τον Βαρουφάκη μέχρι τον Σίζεκ και τον Νέγκρι!
Και αφού τους πρόβαλαν και τους παρουσίαζαν σαν την αφρόκρεμα του σύγχρονου μαρξισμού περιφέροντάς τους δεξιά και αριστερά ή προωθώντας τα κείμενά τους και τα εξυπνακίστικα βίντεό του όπου μπορούσαν τώρα κάνουν πως δεν θυμούνται!!!
Ανεξάρτητα του αν συμφωνεί κάποιος γενικά με τη λογική της ψήφου στο μικρότερο κακό.
Είναι ο Τραμπ πράγματι το μικρότερο κακό; Απ' ό,τι φαίνεται από τα κείμενά σας ναι:
"Κατηγορεί λοιπόν ο όντως αλλόκοτος Τραμπ την αισθητά πιο σκληροπυρηνική Κλίντον πως αν κυβερνήσει, η αμετροέπεια της θα οδηγήσει την ήδη πυρακτωμένη κατάσταση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στα όρια της πυρηνικής σύγκρουσης με την ισόβαθμη σε αυτό το επίπεδο (το παραδέχεται και έτσι είναι βέβαια) Ρωσία."
"Τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια μείωση της ψαλίδας υπέρ του Τραμπ. Πιθανόν αυτή η εξέλιξη να απηχεί κάποιον σκεπτικισμό μερίδων του μπλοκ εξουσίας που διαπιστώνουν πως αυτή η ξέφρενη επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (που εκπροσωπεί η Χίλαρι) δεν αποδίδει τα δέοντα."
Από τις θελκτικές υποσχέσεις της Μαντόνα στον πυρηνικό τρόμο
"Με το μετεκλογικό τοπίο στις ΗΠΑ να είναι βέβαιο ότι θα σηματοδοτηθεί από μια πιο επιθετική-φιλοπόλεμη στάση των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και ο Τραμπ καταγγέλλει τη Χίλαρι για φιλοπόλεμη στάση που θα φέρει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο."
ΚΚΕ(μ-λ): Έξω ο Ομπάμα από τη χώρα!
Αν όμως διάβαζες τα κείμενά μας συνολικά θα διαπίστωνες ότι αυτό που λέμε σε σχέση με τις εκλογές στις ΗΠΑ είναι ότι η αναζήτηση αφορά το πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα συνεχίσει τη προσπάθεια κυριαρχίας του στο κόσμο. Ότι η στάση του έτσι κι αλλιώς θα σκληρύνει, ανεξάρτητα από το ποιος θα βγει. Παράλληλα διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν διαφορές στα πλαίσια μερίδων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για το μέχρι που μπορεί να πάει η όξυνση με τη Ρωσία, δεδομένου ότι το τέλος αυτής της όξυνσης δεν είναι άλλο από τον πυρηνικό πόλεμο. Ίσως και γι αυτό, όπως διαφάνηκε, μερίδες της άρχουσας τάξης απέσυραν, στο μέσον της προεκλογικής εκστρατείας, την απόλυτη υποστήριξη στην Κλίντον, αναλογιζόμενες τις συνέπειες από μια σύγκρουση των δύο πυρηνικών γιγάντων.
Η επισήμανση των καταγγελιών του Τράμπ -ο οποίος έφτασε να κατηγορεί τους έως τώρα ηγέτες των ΗΠΑ ακόμη και για τον εξοπλισμό του ISIS- όπως και η επισήμανση ότι η Κλίντον εκφράζει τις πιο επιθετικές τάσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού αυτό το γεγονός περιγράφει και τίποτα παραπάνω. Αν θες είναι και μια απάντηση απέναντι σε αυτούς που στη χώρα μας "ανατριχιάζουν" απέναντι στο ενδεχόμενο να βγει ο Τράμπ και με άμεσο ή έμμεσο τρόπο υποδεικνύουν την Κλίντον.
Το να κάνει κανείς λοιπόν εκτιμήσεις για το προς τα που θα πάει η αμερικάνικη ιμπεριαλιστική δύναμη δεν έχει καμιά σχέση με λογικές προτίμησης αλλά ούτε και με λογικές περιγραφής του μικρότερου κακού που οδηγούν σε αυτές, έτσι κι αλλιώς η ύπαρξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι από μόνη της "κακό" ανεξάρτητα από το ποια ηγεσία έχει το πάνω χέρι. Ο δημοκράτης Ομπάμα έχει περισσότερες επεμβάσεις στη πλάτη του από τον ρεπουμπλικάνο Μπους!
Το βέβαιο πάντως είναι πως οι ανταγωνιστικές σχέσεις των ΗΠΑ με Ρωσία και Κίνα, καθοριστικές για την τροχιά των διεθνών εξελίξεων, δεν θα κριθούν τελικά από το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών. Οι σοβαρές προσεγγίσεις στις ΗΠΑ περιστρέφονται γύρω από το ζήτημα της αξιοποίησης των σχετικών γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων τους και τη δημιουργία συνθηκών σαφούς υπεροχής απέναντι σε όλους τους ανταγωνιστές τους. Το γεγονός ότι σήμερα τα κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ δείχνουν τέτοια αβεβαιότητα και αστάθεια για τις επιλογές τους σχετίζεται με το ποιες τακτικές πρέπει να προκριθούν, όχι μόνο για να διατηρήσουν αλλά και για να ενισχύσουν αποφασιστικά αυτά τα πλεονεκτήματα, που δείχνουν να περνούν σε φάση αμφισβήτησης από διάφορες μεριές.
Οι εκτιμήσεις αφορούν την καλύτερη προετοιμασία τη δική μας, του λαού και του κινήματος για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε και πως θα πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα και όχι τη σπορά αυταπατών.
Έλεος φίλε ulyanovism. Είναι απόλυτα σαφής η τοποθέτηση μας στο ζήτημα και των αμερικάνικων εκλογών. Όπως δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για οποιονδήποτε επίδοξο διαχειριστή ενός καπιταλιστικού κράτους και δη εξαρτημένου, πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για τον τιμονιέρη ενός ιμπεριαλισμού και δη όταν αυτός αποτελεί τη συγκεκριμένη περίοδο την πιο εγκληματική και πολεμοχαρή δύναμη της υφηλίου.
Σαφέστατα και δεν έχουμε τη ψευδαίσθηση πως αν επικρατήσει ο Τραμπ, την επόμενη κιόλας μέρα θα ανακρούσουν πρύμνα οι ΗΠΑ, θα εγκαταλείψουν τον στόχο για κοσμοκρατορία και θα ακυρώσουν τη με φωτιά και ατσάλι προσπάθεια τους για υλοποίηση των απώτερων επιδιώξεων τους. Και βεβαιότατα δεν πιστεύουμε πως ο -φιλειρηνιστής- Τραμπ θα δώσει απο τη θέση του προέδρου εντολή να αφήσουν στην ησυχία του τον ουκρανικό λαό η` θα αποχωρήσουν απο τη Συρία ζητώντας συγχώρεση για τα κρίματα τους η` θα επανασυναρμολογήσουν τη Γιουγκοσλαβία η` θα αναιρέσουν το χάος στη Λιβύη η` θα αποκαταστήσουν το ρημαγμένο Ιρακ επαναφέροντας στη ζωή εκατοντάδες χιλιάδες θύματα η` με μία λέξη θα πάψουν να είναι αυτό που δηλαδή είναι: αδίστακτοι ιμπεριαλιστές.
ΑΠΛΑ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ, ΑΛΛΑ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ.
Είναι λοιπόν το λιγότερο άδικο, όταν είμαστε από τους δυστυχώς ελάχιστους που κρατάμε πλησίστια τη σημαία της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, να εισπράττουμε επιπλήξεις πως στην α π ε ρ α ν τ ο σ ύ ν η του ιμπεριαλιστικού κακού αναγνωρίζουμε τη θετικότητα της μικρότερης δοσολογίας του. Διαστρέφοντας πλήρως τις ξεκάθαρες απόψεις μας .
ΚΜ
@ ulyanovism
μικρότερο κακό για ποιον; Γιατί πρέπει να μιλάς από την ίδια αφετηρία...
ΑΛΕΠΟΥ
Δημοσίευση σχολίου