ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΛΑ - ΑΑΣ | Μια βραδιά για το εργατικό τραγούδι

Η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιϊμπεριαλιστική Συνεργασία ανέπτυξε όλα αυτά τα χρόνια μια σημαντική δράση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και στο μέτωπο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της, διοργάνωσε στις 28 Ιανουαρίου στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης εκδήλωση με θέμα « Εργατικό τραγούδι και λαϊκό κίνημα». Το αγωνιστικό και το εργατικό τραγούδι είναι από τα πιο άμεσα δημιουργήματα του λαού μας που αντανακλούν την αντικειμενική πραγματικότητά του, τα προβλήματα, την ψυχοσύνθεσή του, τις εργασιακές αλλά και τις ιδιαίτερα προσωπικές στιγμές του, τα μεγάλα και μικρά γεγονότα της καθημερινής δημόσιας ζωής του. Το εργατικό τραγούδι περιφρονήθηκε, απαξιώθηκε, βρίστηκε, κυνηγήθηκε και έγινε αντικείμενο της ταξικής καταπίεσης ενώ υφίσταται τις συνέπειες της εξάρτησης της χώρας μας. Όμως η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτά τα τραγούδια καθρεφτίστηκε η λαϊκή ψυχή και αποδόθηκαν μουσικά τα βιώματα από μια καθόλου αποδεκτή καθημερινότητα. Με απλά αλλά μεστά λόγια τραγούδησε ο λαός μας τα ζόρια και τα μεράκια του. Έμπνευσή του ήταν ο κόσμος της δουλειάς. Σε ρυθμό 12 βημάτων αυτός θα τραγουδά: “Η τράτα μας η κουρελού, σήμερα δω, αύριο αλλού. Και άκου να δεις ζόρια με «της γαλανής το φόρεμα, της ρούσσας το φουστάνι, που πέντε ραφτάδες το ‘ραβαν και δέκα μαθητούδια». “Κι ο μηχανικός στη μηχανή κι ο ναύτης στο τιμόνι κι ο θερμαστής στο στόκολο

μ’ έξι φωτιές μαλώνει.” Για να διαπιστώσουν όλοι ότι: «Μα η φωτιά είναι φωτιά, μα η φωτιά είναι λαύρα κι η θάλασσα τους τα έκανε τα σωθικά τους μαύρα”. Μέσα από το τραγούδι ο εργάτης θα βγάζει και το ερωτικό του παράπονο: «Αφού μου λες πως μ’ αγαπάς, τι άλλο σ’ εμποδίζει γιατί είμ’ εργάτης κούκλα μου, η γνώμη σου γυρίζει». Κάθε τόσο «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, πέφτουνε πάνω στην εργατιά». Οι αστοί τρομάζουνε και κάστρα φτιάχνουνε “να κλείσουν τα παιδιά των εργατών», μα πάντα κάποιος Μπεζαντάκος θα τους χαλά τα σχέδια. Χα…! Κι η μόρτισσα Κική το δηλώνει να ξέρετε… ε!: «Κι αν παντρευτώ με τον καιρό άντρα εργάτη θε να βρω». Μια «καρδιά παραπονιάρα» θα αναρωτιέται «Ποια λύπη τη βαραίνει βαριά κι αφόρητη», για να διαπιστώσει «Παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκοινωνία» και ότι «της κοινωνίας η διαφορά, φέρνει στον κόσμο συμφορά».

Σαν έτοιμοι από καιρό, οι εργάτες θα βαδίσουν το δικό τους δρόμο για να γίνουν το παν, αυτοί που ζούσανε στην καταφρόνια. Τον προορισμό τους τον ξέρουν και τον τραγουδουν «Να σε δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε».
Η εκδήλωση της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ προσπάθησε να μας ταξιδέψει στον κόσμο του αγωνιστικού και εργατικού τραγουδιού, σαν μέσου μουσικής έκφρασης της κοινωνικής συνείδησης του λαού μας, σε σχέση με το λαϊκό κίνημα. Οδηγοί μας σ’ αυτή την περιήγηση ήταν: ο Στράτος Τσίχλας, πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου «ΚΟΡΑΗΣ» (εδώ), ο Γιώργος Αλεξάτος, συγγραφέας και ιστορικός (εδώ) και η Δήμητρα Σαμαρά, ραδιοφωνική παραγωγός (εδώ).

Το φιλμ που προβλήθηκε ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς αγωνιστών της Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιϊμπεριαλιστικής Συνεργασίας Θεσσαλονίκης, ενώ η Ελευθερία Καφαράκη επιμελήθηκε την τεχνική επεξεργασία του φιλμ. Σαν αποκορύφωμα στο τέλος, ανιδιοτελώς προσφερθέντες, οι εξαίρετοι μουσικοί: Βασίλης Πιτυτζούγιας, Φιλάρετος Γραμματικόπουλος, Χρήστος Σακερτζής, Βασίλης Τσόλης, παρουσίασαν με ιδιαίτερη επιτυχία και καταχειροκροτούμενοι επιλεγμένα εργατικά τραγούδια. Ήταν για όλους μας μια ευχάριστη και χρήσιμη βραδιά. Και μη ρωτήσετε ποιο είναι το καλύτερο εργατικό τραγούδι. Είναι αυτό που δεν έχει γραφτεί ακόμα και περιμένει εμάς να το γράψουμε με τους αγώνες μας!

Γ.Χ. - Προλεταριακή Σημαία