Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση των συντρόφων της ΛΑΔ έχοντας βέβαια την άποψη ότι κινείται σε σωστή κατεύθυνση και προφανώς στην κατεύθυνση της κοινής δράσης όπως αναφέρει. Παρόλαυτα θεωρούμε δεδομένο ότι είναι γνωστές οι ενστάσεις μας σε διάφορα ζητήματα όπως αυτό της δημόσιας και δωρεάν υγείας και του ποιος θα πληρώσει την κρίση. Ζητήματα για τα οποία έχουμε τοποθετηθεί αρκετές φορές και δεν τα έχουμε υιοθετήσει.
Το καπιταλιστικό - ιμπεριαλιστικό σύστημα βρισκόταν ήδη σε βαθειά κρίση πριν την εμφάνιση της πανδημίας. Η πανδημία του κορωνοϊού, ως αστάθμητος παράγοντας, αποκάλυψε την γύμνια των επιλογών του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, την συνολική επιλογή ενός συστήματος να αφήσει σε δεύτερη μοίρα την υγειά με σκοπό το υπερτροφικό κέρδος πάνω στις πλάτες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Η κρίση που προηγήθηκε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή κρίση στα πλαίσια του οικονομικού κύκλου που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό. Ήταν παγκόσμια, με μεγάλη διάρκεια κι επιπτώσεις, κυρίως όμως δεν συνοδεύτηκε μετά, από καμία περίοδο ουσιαστικής οικονομικής ανάκαμψης. Κάθε αντίθεση που το προηγούμενο διάστημα ήταν οξυμμένη, οξύνεται ακόμη περισσότερο με αφορμή την πανδημία. Κάθε αναγκαίο υλικό για το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης, από τους αναπνευστήρες μέχρι και το εμβόλιο που θα εγκριθεί, θα τεθεί στο προσκήνιο σαν μια βάρβαρη διαμάχη μεταξύ των μονοπωλιακών φαρμακευτικών κολοσσών, κυρίως όμως στην ουσία θα φέρει το βάθεμα της αντίθεσης μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών που βρίσκονται στο ιμπεριαλιστικό τους στάδιο και των κρατών που βρίσκονται σε χαμηλότερη θέση στην πυραμίδα του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Ο ιμπεριαλισμός, ως καπιταλισμός που πεθαίνει, θα οξύνει ακόμη περισσότερο την αντίθεση μεταξύ των κεφαλαιοκρατών σε κάθε χώρα που θέλουν να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους και θα φορτώσει την κρίση στην εργατική τάξη και τους λαούς, δημιουργώντας μια συντριπτική οικονομική και πολιτική κατάσταση με κουρελιασμένα δικαιώματα κίνησης και αντίστασης για τους εργαζόμενους και τους λαούς. Οι άνεργοι, ως ο εφεδρικός στρατός της εργατικής τάξης, θα αυξηθούν. Ήδη στην Αμερική τα ποσοστά ανεργίας είναι μεγαλύτερα ακόμη και σε σχέση με τις καπιταλιστικές κρίσεις προηγούμενων ετών, ενώ η παραγωγή για το βιομηχανικό κεφάλαιο θα τίθεται πάνω από το δικαίωμα της εργατικής τάξης για αυτοπροστασία και παραμονή στο σπίτι για την μη διασπορά του ιού, όπως συμβαίνει τώρα στην Ιταλία. Ο τυχοδιωκτισμός των συμμαχιών που εμφανίστηκε το προηγούμενο διάστημα με αφορμή τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή και την διαχείριση του προσφυγικού θα φαντάζει σαν αθώο φλερτ το επόμενο διάστημα.
Σε κάθε χώρα, ανάλογα με την διαχείριση που επιλέγεται από το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό, διαφορετικές αναγκαιότητες θα τίθενται μπροστά στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ανάλογα και με την πρότερη κατάσταση του ντόπιου κινήματος, για την αντιμετώπιση της υγειονομικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης, οι μορφές πάλης και οι επιλογές των εργαζόμενων για την αυτοπροστασία τους θα δένονται διαλεκτικά με τις συνολικές ανάγκες για ζωή ,επιβίωση, τροφή και περίθαλψη.
Στην Ελλάδα, η υγειονομική, πολιτική και οικονομική κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που βαθαίνει την ήδη υπάρχουσα κρίση του προηγούμενο διαστήματος, έρχεται σε μια περίοδο που το δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας βρίσκεται διαλυμένο από τις επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η σχέση πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης της ντόπιας ολιγαρχίας από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια για διασφάλιση της ταξικής της κυριαρχίας, οδήγησαν το πολιτικό τους προσωπικό να τσακίσουν την δημόσια υγεία, να παροπλίσουν το δημόσιο σύστημα υγείας για χάρη της ιδιωτικής κερδοσκοπίας στο χώρο της υγείας. Η κυβέρνηση την ίδια στιγμή που λείπουν τα στοιχειώδη μέσα θωράκισης απέναντι στην πανδημία, χρυσοπληρώνει τους καναλάρχες -11 εκ. ευρώ- για την καμπάνια μένουμε σπίτι με μπόλικη ατομική ευθύνη, ακυρώνει την πληρωμή των δόσεων των 3.5 εκ. ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες λόγω έκτακτων συνθηκών, συγκροτώντας παράλληλα το αναγκαίο αφήγημα απομόνωσης μέσα στην παραπάνω κρίση. Η ατομική ευθύνη σαν ιδεολόγημα διαιρεί και απομακρύνει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αποδυναμώνει την κοινή ταξική οικογένεια που βάλλεται με ταξικό πρόσημο από την υγειονομική, πολιτική και οικονομική κρίση. Υπάρχει ευθύνη, κι αυτή είναι η συλλογική ευθύνη της εξαρτημένης ντόπιας ολιγαρχίας και των κυβερνήσεων της, που διέλυσαν το δημόσιο σύστημα υγείας κατ' επιλογήν των διεθνών αφεντικών τους και μετακίνησαν τα γραμμάτια της κρίσης τους στις πλάτες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το μέτρο της απαγόρευσης μετακίνησης όσο είναι εν λειτουργία τομείς της παραγωγής και όπου υπάρχει έντονος συνωστισμός -call centers, βιομηχανία, εργοτάξια- άνευ χρηστικότητας την δεδομένη περίοδο και σίγουρα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, είναι ένα κάλπικο μέτρο, ένα μέτρο που με αφορμή την πραγματικότητα της πανδημίας χτίζει την δυστοπία της κατάλυσης των κατοχυρωμένων από τους αγώνες της τάξης μας εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων ,ένα μέτρο που δένεται με το χτύπημα των μισθών, τις απολύσεις, την συνέχιση της φορολόγησης και της καταλήστευσης των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οι έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις και τα μέτρα οικονομικής προστασίας (μάθαμε καλά από τις κρίσεις σας) δεν θα πάνε για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, για δωρεάν και δημόσια υγεία για όλους, για δωρεάν τεστ για όλους τους εργαζόμενους και τον φτωχό λαό, για μέτρα προστασίας του υγειονομικού προσωπικού και του συνόλου των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, για προσλήψεις και νέες ΜΕΘ, όπως διεκδικούν οι μαχόμενοι γιατροί και το λοιπό μαχόμενο υγειονομικό προσωπικό στα νοσοκομεία, για την βέλτιστη αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, ούτε για αντιμετώπιση του ζητήματος επιβίωσης όσων εργαζόμενων ή φτωχών αυτοαπασχολούμενων, έχασαν ουσιαστικά ή και τυπικά τη δουλειά τους. Θα πάνε κατευθείαν στην τσέπη των ολιγαρχών και του ιδιωτικού τομέα υγείας - χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα 30 εκ. ευρώ σε κλινικάρχες. Και αυτά τα παράσιτα, κλεισμένα στα μπουντρούμια και τις βίλες τους θα πετάνε και κάνα ξεροκόμματο στην δημόσια υγεία για ενίσχυση, όπως όταν έφτιαχναν νοσοκομεία για τους καμένους, σακατεμένους και δολοφονημένους από εργατικά ‘’ατυχήματα.’’
Οι λαϊκοί αγωνιστές, ανεξαρτήτου ιδεολογικής αναφοράς, οι οργανωμένες δυνάμεις του εργατικού-λαϊκού-αντιφασιστικού κινήματος και της οργανωμένης κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης, όπως και εμείς από την δική μας σκοπιά, αναγνωρίζουμε ως ζήτημα ύψιστης σημασίας την έξοδο από την υγειονομική κρίση στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Έχουμε έμφυτη την πολιτική και ταξική ωριμότητα να αναγνωρίσουμε πως σε τέτοιες στιγμές η πολιτική πρακτική και οι μορφές πάλης αλλάζουν, αναδιαμορφώνονται, με άξονα την προστασία του ταξικού μας στρατοπέδου, για κάθε νεκρό της τάξης μας νιώθουμε την ανεπάρκεια της πρότερης δράσης μας και τα όρια μας, για κάθε ένα που πεθαίνει στο σπίτι γιατί η τηλε-ιατρική δεν έπιασε και δεν κατάφερε να διακομιστεί στο νοσοκομείο, η ταξική μας οργή μεγαλώνει. Δεν μπορεί να υπάρχει αναστολή πολιτικής δράσης αλλά πρέπει η πολιτική δράση να συγκροτηθεί με βάση την υπάρχουσα αντικειμενική κατάσταση.
Μέσα από τις συγκεκριμένες μορφές πάλης, δεν πρέπει να σταματήσει αλλά να ενταθεί η ανάδειξη και διεκδίκηση των αιτημάτων των μαχόμενων γιατρών και του λοιπού μαχόμενου υγειονομικού προσωπικού, η ανάδειξη και διεκδίκηση των εργασιακών αιτημάτων μέσα από την απαίτηση την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία, η πλουτοκρατία και το κράτους τους, η ανάδειξη της ταξικής βίας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, της κυβέρνησης, των κρατικών μηχανισμών και της διάλυσης των δημοκρατικών-λαϊκών-εργατικών κατακτήσεων, η διεθνιστική αλληλεγγύη και ανάδειξη των μορφών πάλης που επιλέγουν οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο για να αντισταθούν και η κατανόηση της δράσης τους μέσα στο δοσμένο πλαίσιο που αναπτύσσεται, η λαϊκή αλληλεγγύη και η στήριξη όσων την πραγματώνουν ήδη σε επίπεδο γειτονιάς για τα πιο αδύνατα κομμάτια του ταξικού μας στρατοπέδου, το χτύπημα του μαυραγοροτισμού και η ανάδειξη της θανατοπολιτικής σε κρατούμενους και πρόσφυγες και μετανάστες.
Δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε ωστόσο, ότι λόγω της αδυναμίας του υποκειμενικού κινηματικού παράγοντα και της ταπεινότητας με την οποία οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση πως η συμπυκνωμένη ταξική οργή και η λαϊκή αγανάκτηση μπορεί τώρα να αποδέχεται λόγω φόβου ή/και αδυναμίας του ταξικού στρατοπέδου της ανατροπής την πολιτική διαχείριση της κυβέρνησης, αλλά μέσα από την ένταση της αντεργατικής- αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στην υγειονομική, πολιτική και οικονομική κρίση και πάνω στα ζητήματα της επιβίωσης, της υγείας, της τροφής και της στέγασης μπορεί να λειτουργήσει πρώτη σπάζοντας το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει διαμορφωθεί.
Σε κάθε περίπτωση, το ταξικό μας στρατόπεδο και οι οργανωμένες δυνάμεις που ασπάζονται την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης, οφείλουν να καταδείξουν τον προδοτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας που λειτουργεί ως μοχλός αποσυμπίεσης και ενσωμάτωσης της ταξικής οργής και της λαϊκής αγανάκτησης προσδοκώντας αποκλειστικά στην κυβερνητική εκπροσώπηση αυτού του ρεύματος.
Ακόμη δεν παραγνωρίζουμε την ανάγκη αντιμετώπισης της ‘’φασιστικοποίησης’’ που βιώνουμε χρόνια τώρα, ως πάγιας συνύπαρξης των επίσημων κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, με τις παρακρατικές φασιστικές ομάδες, με προστασία αμφοτέρων απ’ τη δικαστική εξουσία, και της μορφής που αυτή μπορεί να λάβει στη συνέχιση της καπιταλιστικής κρίσης μέσα από την επικράτηση των πιο ακροδεξιών τάσεων εντός της Νέας Δημοκρατίας και πιθανής επανέναρξης της δολοφονικής δράσης των φασιστικών- παρακρατικών μηχανισμών επιβολής της αστικής πολιτικής ατζέντας σε μια συνθήκη πλήρης διάλυσης των εργατικών-λαϊκών-δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε την αξιοποίηση των έκτακτων μέτρων για την πανδημία απ’ τη ακροδεξιά κυβέρνηση Όρμπαν στην Ουγγαρία με σκοπό την επιβολή ανοιχτού κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, που παρά τα κροκοδείλια δάκρυα κρατών μελών της ΕΕ υπέρ της δημοκρατίας στην Ουγγαρία και της δήθεν ανάγκης για απομόνωση της κυβέρνησης Όρμπαν δεν υπήρξε καμία μετατόπιση, γεγονός που αποδεικνύει το κατά πόσο προστάτης της δημοκρατίας είναι η ιμπεριαλιστική ΕΕ.
Η οργάνωση της ταξικής-λαϊκής άμυνας περνάει μέσα από τον πλατύ μετωπικό συντονισμό των δυνάμεων που αναγνωρίζουν την ανάγκη να μπει φραγμός στις πολιτικές του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού-Ε.Ε.-Ν.Α.Τ.Ο, στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, την κρατική τρομοκρατία και την φασιστική-παρακρατική τρομοκρατία δίνοντας σκληρό αγώνα για την υπεράσπιση της τροφής,της επιβίωσης, της στέγης,της υγείας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δημιουργώντας τους όρους για την συντεταγμένη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ‘40 ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΠΑΝΤΑ
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΝΤΟΠΙΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ
Λαϊκή Αντιφασιστική Δράση
Απρίλης 2020
Σε κάθε χώρα, ανάλογα με την διαχείριση που επιλέγεται από το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό, διαφορετικές αναγκαιότητες θα τίθενται μπροστά στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ανάλογα και με την πρότερη κατάσταση του ντόπιου κινήματος, για την αντιμετώπιση της υγειονομικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης, οι μορφές πάλης και οι επιλογές των εργαζόμενων για την αυτοπροστασία τους θα δένονται διαλεκτικά με τις συνολικές ανάγκες για ζωή ,επιβίωση, τροφή και περίθαλψη.
Στην Ελλάδα, η υγειονομική, πολιτική και οικονομική κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που βαθαίνει την ήδη υπάρχουσα κρίση του προηγούμενο διαστήματος, έρχεται σε μια περίοδο που το δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας βρίσκεται διαλυμένο από τις επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η σχέση πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης της ντόπιας ολιγαρχίας από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια για διασφάλιση της ταξικής της κυριαρχίας, οδήγησαν το πολιτικό τους προσωπικό να τσακίσουν την δημόσια υγεία, να παροπλίσουν το δημόσιο σύστημα υγείας για χάρη της ιδιωτικής κερδοσκοπίας στο χώρο της υγείας. Η κυβέρνηση την ίδια στιγμή που λείπουν τα στοιχειώδη μέσα θωράκισης απέναντι στην πανδημία, χρυσοπληρώνει τους καναλάρχες -11 εκ. ευρώ- για την καμπάνια μένουμε σπίτι με μπόλικη ατομική ευθύνη, ακυρώνει την πληρωμή των δόσεων των 3.5 εκ. ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες λόγω έκτακτων συνθηκών, συγκροτώντας παράλληλα το αναγκαίο αφήγημα απομόνωσης μέσα στην παραπάνω κρίση. Η ατομική ευθύνη σαν ιδεολόγημα διαιρεί και απομακρύνει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αποδυναμώνει την κοινή ταξική οικογένεια που βάλλεται με ταξικό πρόσημο από την υγειονομική, πολιτική και οικονομική κρίση. Υπάρχει ευθύνη, κι αυτή είναι η συλλογική ευθύνη της εξαρτημένης ντόπιας ολιγαρχίας και των κυβερνήσεων της, που διέλυσαν το δημόσιο σύστημα υγείας κατ' επιλογήν των διεθνών αφεντικών τους και μετακίνησαν τα γραμμάτια της κρίσης τους στις πλάτες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το μέτρο της απαγόρευσης μετακίνησης όσο είναι εν λειτουργία τομείς της παραγωγής και όπου υπάρχει έντονος συνωστισμός -call centers, βιομηχανία, εργοτάξια- άνευ χρηστικότητας την δεδομένη περίοδο και σίγουρα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, είναι ένα κάλπικο μέτρο, ένα μέτρο που με αφορμή την πραγματικότητα της πανδημίας χτίζει την δυστοπία της κατάλυσης των κατοχυρωμένων από τους αγώνες της τάξης μας εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων ,ένα μέτρο που δένεται με το χτύπημα των μισθών, τις απολύσεις, την συνέχιση της φορολόγησης και της καταλήστευσης των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οι έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις και τα μέτρα οικονομικής προστασίας (μάθαμε καλά από τις κρίσεις σας) δεν θα πάνε για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, για δωρεάν και δημόσια υγεία για όλους, για δωρεάν τεστ για όλους τους εργαζόμενους και τον φτωχό λαό, για μέτρα προστασίας του υγειονομικού προσωπικού και του συνόλου των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, για προσλήψεις και νέες ΜΕΘ, όπως διεκδικούν οι μαχόμενοι γιατροί και το λοιπό μαχόμενο υγειονομικό προσωπικό στα νοσοκομεία, για την βέλτιστη αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, ούτε για αντιμετώπιση του ζητήματος επιβίωσης όσων εργαζόμενων ή φτωχών αυτοαπασχολούμενων, έχασαν ουσιαστικά ή και τυπικά τη δουλειά τους. Θα πάνε κατευθείαν στην τσέπη των ολιγαρχών και του ιδιωτικού τομέα υγείας - χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα 30 εκ. ευρώ σε κλινικάρχες. Και αυτά τα παράσιτα, κλεισμένα στα μπουντρούμια και τις βίλες τους θα πετάνε και κάνα ξεροκόμματο στην δημόσια υγεία για ενίσχυση, όπως όταν έφτιαχναν νοσοκομεία για τους καμένους, σακατεμένους και δολοφονημένους από εργατικά ‘’ατυχήματα.’’
Οι λαϊκοί αγωνιστές, ανεξαρτήτου ιδεολογικής αναφοράς, οι οργανωμένες δυνάμεις του εργατικού-λαϊκού-αντιφασιστικού κινήματος και της οργανωμένης κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης, όπως και εμείς από την δική μας σκοπιά, αναγνωρίζουμε ως ζήτημα ύψιστης σημασίας την έξοδο από την υγειονομική κρίση στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Έχουμε έμφυτη την πολιτική και ταξική ωριμότητα να αναγνωρίσουμε πως σε τέτοιες στιγμές η πολιτική πρακτική και οι μορφές πάλης αλλάζουν, αναδιαμορφώνονται, με άξονα την προστασία του ταξικού μας στρατοπέδου, για κάθε νεκρό της τάξης μας νιώθουμε την ανεπάρκεια της πρότερης δράσης μας και τα όρια μας, για κάθε ένα που πεθαίνει στο σπίτι γιατί η τηλε-ιατρική δεν έπιασε και δεν κατάφερε να διακομιστεί στο νοσοκομείο, η ταξική μας οργή μεγαλώνει. Δεν μπορεί να υπάρχει αναστολή πολιτικής δράσης αλλά πρέπει η πολιτική δράση να συγκροτηθεί με βάση την υπάρχουσα αντικειμενική κατάσταση.
Μέσα από τις συγκεκριμένες μορφές πάλης, δεν πρέπει να σταματήσει αλλά να ενταθεί η ανάδειξη και διεκδίκηση των αιτημάτων των μαχόμενων γιατρών και του λοιπού μαχόμενου υγειονομικού προσωπικού, η ανάδειξη και διεκδίκηση των εργασιακών αιτημάτων μέσα από την απαίτηση την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία, η πλουτοκρατία και το κράτους τους, η ανάδειξη της ταξικής βίας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, της κυβέρνησης, των κρατικών μηχανισμών και της διάλυσης των δημοκρατικών-λαϊκών-εργατικών κατακτήσεων, η διεθνιστική αλληλεγγύη και ανάδειξη των μορφών πάλης που επιλέγουν οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο για να αντισταθούν και η κατανόηση της δράσης τους μέσα στο δοσμένο πλαίσιο που αναπτύσσεται, η λαϊκή αλληλεγγύη και η στήριξη όσων την πραγματώνουν ήδη σε επίπεδο γειτονιάς για τα πιο αδύνατα κομμάτια του ταξικού μας στρατοπέδου, το χτύπημα του μαυραγοροτισμού και η ανάδειξη της θανατοπολιτικής σε κρατούμενους και πρόσφυγες και μετανάστες.
Δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε ωστόσο, ότι λόγω της αδυναμίας του υποκειμενικού κινηματικού παράγοντα και της ταπεινότητας με την οποία οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση πως η συμπυκνωμένη ταξική οργή και η λαϊκή αγανάκτηση μπορεί τώρα να αποδέχεται λόγω φόβου ή/και αδυναμίας του ταξικού στρατοπέδου της ανατροπής την πολιτική διαχείριση της κυβέρνησης, αλλά μέσα από την ένταση της αντεργατικής- αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στην υγειονομική, πολιτική και οικονομική κρίση και πάνω στα ζητήματα της επιβίωσης, της υγείας, της τροφής και της στέγασης μπορεί να λειτουργήσει πρώτη σπάζοντας το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει διαμορφωθεί.
Σε κάθε περίπτωση, το ταξικό μας στρατόπεδο και οι οργανωμένες δυνάμεις που ασπάζονται την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης, οφείλουν να καταδείξουν τον προδοτικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας που λειτουργεί ως μοχλός αποσυμπίεσης και ενσωμάτωσης της ταξικής οργής και της λαϊκής αγανάκτησης προσδοκώντας αποκλειστικά στην κυβερνητική εκπροσώπηση αυτού του ρεύματος.
Ακόμη δεν παραγνωρίζουμε την ανάγκη αντιμετώπισης της ‘’φασιστικοποίησης’’ που βιώνουμε χρόνια τώρα, ως πάγιας συνύπαρξης των επίσημων κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, με τις παρακρατικές φασιστικές ομάδες, με προστασία αμφοτέρων απ’ τη δικαστική εξουσία, και της μορφής που αυτή μπορεί να λάβει στη συνέχιση της καπιταλιστικής κρίσης μέσα από την επικράτηση των πιο ακροδεξιών τάσεων εντός της Νέας Δημοκρατίας και πιθανής επανέναρξης της δολοφονικής δράσης των φασιστικών- παρακρατικών μηχανισμών επιβολής της αστικής πολιτικής ατζέντας σε μια συνθήκη πλήρης διάλυσης των εργατικών-λαϊκών-δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε την αξιοποίηση των έκτακτων μέτρων για την πανδημία απ’ τη ακροδεξιά κυβέρνηση Όρμπαν στην Ουγγαρία με σκοπό την επιβολή ανοιχτού κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, που παρά τα κροκοδείλια δάκρυα κρατών μελών της ΕΕ υπέρ της δημοκρατίας στην Ουγγαρία και της δήθεν ανάγκης για απομόνωση της κυβέρνησης Όρμπαν δεν υπήρξε καμία μετατόπιση, γεγονός που αποδεικνύει το κατά πόσο προστάτης της δημοκρατίας είναι η ιμπεριαλιστική ΕΕ.
Η οργάνωση της ταξικής-λαϊκής άμυνας περνάει μέσα από τον πλατύ μετωπικό συντονισμό των δυνάμεων που αναγνωρίζουν την ανάγκη να μπει φραγμός στις πολιτικές του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού-Ε.Ε.-Ν.Α.Τ.Ο, στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, την κρατική τρομοκρατία και την φασιστική-παρακρατική τρομοκρατία δίνοντας σκληρό αγώνα για την υπεράσπιση της τροφής,της επιβίωσης, της στέγης,της υγείας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δημιουργώντας τους όρους για την συντεταγμένη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ‘40 ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΠΑΝΤΑ
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΝΤΟΠΙΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ
Λαϊκή Αντιφασιστική Δράση
Απρίλης 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου