Ξεκινάμε με τα νούμερα που είναι εξαιρετικά χαμηλά για μια χώρα του 1,5 δισεκατομμυρίου...
Αριθμοί αναξιόπιστοι όπως λίγο πολύ παντού στον κόσμο και για τον τρόπο που υπολογίζονται αλλά και για τον πολύ μικρό αριθμό διαγνωστικών τεστ που γίνονται. Στην Ινδία για παράδειγμα καταγράφονται μόνο οι θάνατοι στα νοσοκομεία και αποκαλύφθηκε ότι μόνο το 22% των θανάτων έχουν διαγνωστεί. Ποιος ξέρει πόσοι ακόμη έχουν πεθάνει από τον ιό,από πείνα ή από θερμοπληξία ενόσω περπατούσαν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κοινωνική /φυσική αποστασιοποίηση και το «κλείσιμο» δεν μπορούν να λειτουργήσουν στην Ινδία. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τα δεκάδες εκατομμύρια άτομα που ζουν σε παραγκουπόλεις. Πάρτε για παράδειγμα την Dharavi, την μεγαλύτερη παραγκούπολη της Ασίας, στο Μουμπάι. Ένα εκατομμύριο άτομα σε δύο τετραγωνικά χιλιόμετρα, μια τουαλέτα ανά 1400 άτομα, πως είναι δυνατό να υπάρξουν συνθήκες υγιεινής εκεί για να μην αναφερθώ στον περιορισμό και την καραντίνα. Ίσως η ζέστη όντως να βοηθήσει την Ινδία με τον ιό, ποιος ξέρει;
Αλλά η σοβαρότητα της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο ενάμισι μήνα δεν είναι μόνο υγειονομική. Είναι και οικονομική, για να μην αναφερθώ στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της καταστολής που έχει επικρατήσει στο όνομα του Covid19 αλλά και την έξαρση της ισλαμοφοβίας που υποκινεί η κυβέρνηση.
Έκανε αίσθηση η πρόσφατη συνέντευξη σας στην Deutche Welle όπου αναφέρεστε ότι αυτή η ισλαμοφοβία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε γενοκτονία. Ποιος βοηθά στην κλιμάκωση αυτής της κατάστασης;
Τα επεισόδια οργανωμένης βίας από την πλειονότητα των Ινδουιστών εναντίον της μουσουλμανικής μειονότητας δεν είναι καινούργια φαινόμενα στην Ινδία. Ας σκεφτούμε το πογκρόμ του 2002 στην Γκουτζαράτ όταν ο Μόντι ήταν επικεφαλής στην κυβέρνηση της πολιτείας και είναι ξεκάθαρα ένοχος για το ότι δεν κούνησε ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Από το 2014 που ο Μόντι έγινε ο πρωθυπουργός της Ινδίας έχουν αυξηθεί τα λιντσαρίσματα στους δρόμους και ακόμη χειρότερα τα εχθρικά κηρύγματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με πολλούς αποδέκτες. Ο σκοπός είναι να εδραιωθεί ένα κλίμα καταφρόνησης προς όλες τις μειονότητες αλλά κατά κύριο λόγο κατά των μουσουλμάνων μπροστά στην ανωτερότητα των Ινδουιστών, κάτι που εμπνέεται από τον φασισμό του Μουσολίνι. Στην πραγματικότητα προέρχονται από τους πρώιμους ινδουιστικούς κώδικες, την λεγόμενη χιλιόχρονη νομοθεσία Manu στην οποία βασίζεται η ανισότητα των καστών με βάση την θρησκεία.
Αλλά για να έρθουμε και στις μέρες μας αμέσως μετά το «κλείσιμο» η ανακοίνωση ότι υπάρχουν κρούσματα κοντά στην περιοχή που μένω εγώ, στο Nizamuddin Basti στο Δελχί, λόγω της συγκέντρωσης που είχαν οργανώσει μουσουλμάνοι με επισκέπτες από το εξωτερικό στο Τζαμί Ταμπλιχί. Ξεκίνησε έτσι στο Instagram το χάσταγκ #CoronaJihad ( ιός-τζιχάντ) με σχόλια μίσους που παρακινούσαν σε ανθρωποκυνηγητό. Άλλο παράδειγμα στο Ασάμ όπου έχουν καταφύγει μετανάστες από το Μπανγκλαντές. Τους αποκαλούν τερμίτες μέχρι και στις τηλεοπτικές συζητήσεις. Στην Τζαργκάρντ έγκυος ξυλοφορτώθηκε καθώς προσπαθούσε να πάει στο νοσοκομείο με αποτέλεσμα να χάσει το παιδί της. Για να μην αναφερθώ και στους δημοσιογράφους οι οποίοι μιλάνε για «ανθρώπινες βόμβες», δαιμονολογούν και κυνηγάνε τον κόσμο με τις κάμερες και μεγαλοποιούν γεγονότα και φαινόμενα και μετά τα πασάρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτά τα γεγονότα που βλέπω και δεν τα θεωρώ τυχαία είναι που με οδήγησαν να μιλήσω για προετοιμασία γενοκτονίας. Γιατί η γενοκτονία δεν συμβαίνει από μόνη της, από την μια μέρα στην άλλη. Υπάρχει μια διαδικασία που προετοιμάζει την συναισθηματική προδιάθεση και κουλτούρα για την κατασκευή ενός εχθρού που είναι φορέας ασθενειών και επικίνδυνος. Έτσι δημιουργείται μια κοινωνία ευεπίφορη σε δαιμονοποίηση. Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί με το θέμα θα μπορούσε να το επιβεβαιώσει, τα ίδια έκανε άλλωστε και η ναζιστική Γερμανία που τον φόβο της χολέρας και του τύφου τον είχε φορτώσει στους Εβραίους.
Τους προηγούμενους μήνες πριν την ανακοίνωση της πανδημίας, στις πόλεις της Ινδίας διαδραματίζονταν έντονες διαμαρτυρίες για τον νόμο- όνειδος που αφορά την ιθαγένεια και ο οποίος ξεκάθαρα στοχοποιεί την κοινότητα των μουσουλμάνων. Πώς εξηγείς την ύφεση των αντιδράσεων;
Πράγματι! Στο Δελχί συνέβησαν καταπληκτικά πράγματα μεταξύ Δεκέμβρη και Φλεβάρη παρά τις επιθέσεις της αστυνομίας σε κατειλημμένα πανεπιστήμια. Μετά τα μέσα του Δεκέμβρη ξεκίνησε και το κίνημα των γυναικών με καθιστικές διαμαρτυρίες στην περιοχή Shaheen Bagh, ( σ.τ.μ. στο νότιο Δελχί) και μέσα σε λίγες μέρες εξελίχτηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα και μακρόχρονια ειρηνικά κινήματα στην μετααποικιακή ιστορία της Ινδίας. Με την συλλογική δημιουργικότητα που υπήρχε σε αυτό να περιλαμβάνει συναυλίες, ανάγνωση ποίησης, ασχολίες για τα παιδιά, γρήγορα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις όπως στην Καλκούτα, στο Μουμπάι στο Μπαγκαλόρ.
Σε αυτά πρέπει να προστεθεί η μεγάλη ήττα στις περιφερειακές εκλογές στο Δελχί που υπέστη το BJP (σ.τ.μ. Μπαρατίγια Τζανάτα, Ινδικό Λαϊκό Κόμμα ) από το Aam Admi (Aam Aadmi Party, το κόμμα του κοινού ανθρώπου) το οποίο πήρε 62 από τις 70 έδρες στην τοπική βουλή. Μια συγκλονιστική λαϊκή αποδοκιμασία.
Δυστυχώς η βεντέτα δεν άργησε να ξεσπάσει και στα τέλη Φλεβάρη στο βόρειο Δελχί σημειώθηκε επίθεση σε μια εργατική συνοικία που στην πλειονότητα τους ήταν μουσουλμάνοι από οπλισμένες ομάδες μπροστά σε αστυνομικούς που παρακολουθούσαν άπραγοι. Ανθρωποκυνηγητό στους δρόμους, εμπρησμοί σπιτιών, πτώματα πεταμένα στα κανάλια, την ίδια ώρα που στο καινούργιο στάδιο του Αχμενταμπάντ, βρισκόταν ο Τραμπ με τον Μόντι σε ομιλία και όλα τα ΜΜΕ ασχολούνταν αποκλειστικά με αυτό. Οι δεκάδες νεκροί και τα επεισόδια στο Δελχί πέρασαν σε δεύτερο πλάνο.
Στην Ιταλία εκείνες τις μέρες όλοι μιλούσαν για τον ιό, τις κόκκινες ζώνες, το κλείσιμο στην Γιουχάν. Ενημερωθήκαμε αρκετές μέρες μετά για αυτές τις φρικαλεότητες από το γράμμα σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το οποίο τελείωνε :"αυτή είναι η δική μας εκδοχή του κορωνοιού και είμαστε όλοι μολυσμένοι". Στην συνέχεια ήρθε και ο ιός στην Ινδία...
Από την μια μεριά μας βρήκε απροετοίμαστους και από την άλλη επιτάχυνε το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών στο μέτωπο των συνταγματικών δικαιωμάτων εκείνων των ανθρώπων που από καιρό ήταν στο στόχαστρο. Επίσης για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την κακή διαχείριση της κρίσης. Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη έξοδος των φτωχών οι οποίοι προσπαθούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους αφού δεν είχαν κανένα εισόδημα πλέον. Αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν, διάφοροι καλλιτέχνες,διανοούμενοι, συνελήφθηκαν και κατηγορήθηκαν για αντεθνικές ενέργειες. Στα μέσα Απρίλη είχαμε τις συλλήψεις δύο διανοουμένων και ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Anand Teltumbde και Gautam Navlaka. Ο πρώτος υπερασπιστής των Ντάλιτ και κατήγορος του συστήματος των καστών. Ο δεύτερος συστηματικός μελετητής και συγγραφέας για τον πολυετή εμφύλιο μεταξύ του ινδικού κράτους και των Ναξαλιτών στις περιοχές των ορυχείων στην κεντρική Ινδία καθώς και για την άθλια κατάσταση που επικρατεί στο Κασμίρ. Να σημειωθεί πως η ημέρα της σύλληψης τους στις 14 Απρίλιου είναι η επέτειος της γέννησης του Ambedkar που για ένα μεγάλο κομμάτι των Ινδών που αντιστέκονται στο κράτος -υπερασπιστή των μεγάλων εταιριών, αποτελεί κάτι παραπάνω από μια συμβολική μορφή. Με φυλάκιση κινδύνευσαν και πολλοί άλλοι όπως ο Siddharth Varadarajan δημιουργός της ιστοσελίδας The Wire, δημοσιογράφοι που αντιστέκονται στο Κασμίρ,μια φοιτήτρια που συμμετείχε στις πρόσφατες καταλήψεις η οποία είναι και έγκυος και την γνώρισα, η Safoora. ( σ.τ.μ. Safoora Zargar, 27 ετών, φοιτήτρια μέλος της Jamia Millia Islamia συνελήφθη στις 13 Απριλίου με την κατηγορία πως οργάνωσε μια παράνομη κινητοποίηση) Το κοινό έγκλημα όλων η τόλμη τους να πουν την διαφορετική τους γνώμη. Τελευταίο θύμα αυτής της πολιτικής ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων Zafurul Islam Khan. Τον ανέκριναν 30 αστυνομικοί στο σπίτι του και όχι στο αστυνομικό τμήμα λόγω ηλικίας. Το έγκλημα που διέπραξε ήταν μια δημοσίευση στο Facebook στην οποία έθετε ερωτήματα γι αυτές τις απαράδεκτες συλλήψεις.
Οι τελευταίες μέρες του «κλεισίματος» στην Ινδία είναι πιο δραματικές από τις πρώτες μετά την έκρηξη που σημειώθηκε σε εργοστάσιο χημικών που από καιρό ήταν στο στόχαστρο περιβαλλοντικών οργανώσεων, τον θάνατο 16 μεταναστών από εμπορικό τρένο που τους παρέσυρε στην Madhya Pradesh αλλά και από καθημερινές συγκρούσεις μεταξύ πολιτών και αστυνομίας σε διάφορες περιοχές. Ποια Ινδία θα αντικρίσουμε 56 μέρες μετά το λοκ ντάουν;
Μια Ινδία βαριά τραυματισμένη, χωρισμένη βαθιά από της μεγάλες ανισότητες σε όλα τα επίπεδα που υπήρχαν από πάντα, αλλά πολλοί ήθελαν να αγνοούν και τώρα δεν γίνεται να μην τις δεις. Το «κλείσμο» δεν σταμάτησε μόνο την οικονομική δραστηριότητα αλλά απομάκρυνε από την εργασία τους για αρκετό καιρό τους εργάτες με χαμηλή αμοιβή με αποτέλεσμα να έρθει μια μακρά περίοδος ανέχειας και πείνας που ήδη λένε ότι είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων 40 χρόνων. Ας φανταστούμε τώρα τι θα συμβεί στις φτωχές περιοχές της χώρας που ζούσαν με τα εμβάσματα αυτών των εργατών και στις παραγκουπόλεις.
Όπως στον ανθρώπινο οργανισμό έτσι και στον κοινωνικό ιστό αυτός ο ιός θα οδηγήσει στην επιτάχυνση της κατάρρευσης του. ¨Όλες οι ασθένειες που ήταν σε ύφεση τώρα βρίσκονται σε έξαρση. Το μόνο παρήγορο είναι ότι τώρα η κατάσταση έγινε γνωστή σε όλους και όσοι ήταν αποκλεισμένοι στα σπίτια τους είδαν τι συμβαίνει δίπλα τους καθημερινά. Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα εξαρτάται από τον καθένα μας και όχι μόνο στην Ινδία. Αν, δηλαδή, θα συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε ή θα παλέψουμε για την αλλαγή. Πρέπει να επισημάνουμε πόσο γρήγορα αυτή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης οδηγείται σε μια κατάσταση μαζικής επιτήρησης. Στο όνομα της «ανάπτυξης» στην Ινδία 60 εκατομμύρια κατέβασαν στα κινητά τους την εφαρμογή Arogya Setu που είναι υποχρεωτική για τους δημόσιους υπαλλήλους. Αν πριν το κορονοιό οδηγούμασταν σε μια κατάσταση μαζικής παρακολούθησης χωρίς να το ξέρουμε τώρα θα βρεθούμε εκεί για «προληπτικούς» λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου