Υποκριτικές συγνώμες των φορέων της πολιτικής του μαστίγιου

Πήρε κάποιες μέρες στον υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ και την κυβέρνηση να ξανασκεφτούν την επιβολή προστίμων που επέβαλαν τα όργανά τους σε μια σειρά περιπτώσεις. Απέδειξαν έτσι ότι η δήθεν προστασία της δημόσιας υγείας από την πανδημία δεν ήταν και δεν είναι παρά ένα φτηνό πρόσχημα για την υλοποίηση προειλημμένων πολιτικών αποφάσεων. Αυτών της “μηδενικής ανοχής” σε διαμαρτυρίες, απεργίες, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Αυτών της επιβολής συνθηκών ενός ιδιότυπου στρατιωτικού νόμου που ζούμε όλο αυτό το τελευταίο διάστημα. Εκείνων της άγριας κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής για την επιβολή της αντιλαϊκής κι αντεργατικής πολιτικής τους.

Η άρση των διοικητικών χαρατσιών-προστίμων σε μια σειρά ελάχιστες περιπτώσεις (κατάθεση λουλουδιών μεμονωμένων κυρίως ατόμων, εθελοντή αιμοδότη κλπ που η κυβέρνηση είχε την ατυχία να δημοσιοποιηθούν ευρέως) συνοδεύτηκε από επιδεικτική ακαμψία και αναλγησία ιδιαίτερα στις περιπτώσεις προσέλευσης και συμμετοχής σε προσυγκεντρώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες δυνάμεων και αγωνιστών της Αριστεράς και μελών συλλογικών οργάνων του μαζικού κινήματος. Μάλιστα, στις τελευταίες αυτές περιπτώσεις, ζήσαμε πανελλαδικά ένα όργιο αστυνομικής βίας, προσαγωγών και συλλήψεων. Εκεί το σύστημα και η κυβέρνησή του υπήρξαν άτεγκτοι!

Η επιλεκτική “ευαισθησία”, μάλιστα, στις γυναίκες που “τόλμησαν” ν’ ανοίξουν πανό στο Σύνταγμα την ημέρα που σ’ όλο το κόσμο, στη χώρα μας και παραδίπλα στη Βουλή το αστικό πολιτικό κατεστημένο έδινε γι’ ακόμη μια φορά ρεσιτάλ ηθοποιίας τασσόμενο δήθεν κατά της βίας ενάντια στις γυναίκες, επιβεβαίωσε εμφατικά τον πολιτικό-κατασταλτικό χαρακτήρα των προστίμων. Πως να πείσεις, άραγε, ότι “γιορτάζεις” την ημέρα και “συμπάσχεις”, όταν την ίδια στιγμή απαγορεύεις, προσάγεις,  χαρατσώνεις  και απαγγέλεις κατηγορίες σ’ όποιον τολμάει να “πάει αλλιώς” και κυρίως κόντρα στην ανάθεση και την καπηλεία μιας ακόμη μέρας πάλης; Θα είχε ένα ενδιαφέρον, πάντως, να μας πει η κυβέρνηση αν αποσύρθηκαν και οι κατηγορίες που τους φόρτωσαν.

Οι επικίνδυνες για το λαό επιδιώξεις της κυβέρνησης δεν κρύβονται. Άλλωστε, η πολιτική του μαστίγιου απέναντι σ’ όποιον παλεύει, αντιστέκεται και διεκδικεί είναι διαχρονική επιλογή κάθε αστικής-ιμπεριαλιστικής εξουσίας παντού στο κόσμο. Δεν πέφτει απ’ τον ουρανό, έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις που αναδεικνύει, δεν συντελούν μόνο στην αποκάλυψη του είδους της “δημοκρατίας” που πρεσβεύει το σύστημα αλλά και στην ανάδυση του ατελέσφορου μιας επιλογής που δεν “πείθει” και αναγκάζεται να καταφεύγει ως επί το πλείστον στο βούρδουλα. Η πίεση της κίνησης κομματιών του λαού, όσο κι αν προσποιούνται ότι είναι “αμελητέα”, φανερώνει τα όρια του επιχειρούμενου αστυνομικού κράτους. Αυτά τα όρια επιβολής θα συρρικνώνονται όλο και περισσότερο στις συνειδήσεις και την πρακτική των μαζών, όσο ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου θα βγαίνει στο προσκήνιο, παίρνοντας την υγεία και τη ζωή στα δικά του χέρια!

14-12-2020

Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)