Ολοκληρώθηκαν οι απεργιακές εκδηλώσεις στην Αθήνα, με πορείες που ακολούθησαν τις τρεις ξεχωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις. Μαζικές μεν (ιδιαίτερα η συγκέντρωση των Προπυλαίων όπου καλούσαν πρωτοβάθμια σωματεία και εργατικές συλλογικότητες με αναφορά στην εξωκοινοβουλευτικη Αριστερά), αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς δηλαδή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα πολιτικό γεγονός που θα ταρακουνήσει το πολιτικό κλίμα.
Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις που βιώνουν οι εργαζόμενοι και παρά τη συσσωρευμένη οργή, το απεργιακό κάλεσμα δεν κατάφερε να κινητοποιήσει πλατιά τους εργαζόμενους. Είναι προφανές ότι οι εργαζόμενοι χρειάζονται πολλά περισσότερα από κάποια διαφημιστικά σποτ της ΓΣΕΕ, ή κάποιες μαζικές αφισοκολλήσεις. Με την κατάσταση να επιδεινώνεται σε όλα τα μέτωπα (πόλεμος, ακρίβεια, μισθοί, νόμος Χατζηδάκη) και η επίθεση να κλιμακώνεται διαρκώς, μία απεργία χωρίς συγκεκριμένο στόχο και, κυρίως, χωρίς προοπτική συνέχισης-κλιμάκωσης, δεν ήταν αρκετή για να εμπνεύσει τους εργαζόμενους Πολύ περισσότερο όταν αυτοί που την καλούσαν ήταν άφαντοι εδώ και δέκα μήνες, και παρά το γεγονός ότι στο μεταξύ έχει ψηφιστεί αντιασφαλιστικός νόμος, έχουν απολυθεί υγειονομικοί, πετιούναι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και των Περτρελαίων Καβάλας στο δρόμο,έχει ψηφιστεί ένας αντιλαϊκός προϋπολογισμός και ο νόμος Χατζηδάκη εφαρμόζεται. Επιπλέον, ήταν πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι η απεργία αυτή είχε έντονη προεκλογική “οσμή”. Τόσο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, όσο και από την πλευρά του ΚΚΕ, η ένταξη αυτής τη απεργίας στη συνολικότερη προεκλογική τους προτεοιμασία ήταν ολοφάνερη. Και αυτό από μόνο του ήταν στοιχείο που υπονόμευε την απεργία, ψαλίδισε τη δυνατότητα ενός κόσμου να δει στην απεργία μία μάχη με ουσιαστικό και συγκεκριμένο επίδικο.
Το ΠΑΜΕ, που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα, αν και είχε την πιο μαζική συγκέντρωση από τις τρεις, δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν και στα καλύτερά του. Προφανώς, επέδρασε η όλη του στάση εδώ και μήνες, σε πλήρη ακολουθητισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και χωρίς την παραμικρή προσπάθεια δημιουργίας ενός διαφορετικού, αγωνιστικού κλίματος. Στάση που όχι μόνο δεν μπορεί να απαντήσει στις αγωνίες της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, αλλά φροντίζει να τις υποτάξει στο γενικότερο προεκλογικό κλίμα που αναδύει όλη του η κίνηση. Στάση που προδίδει την απροθυμία του πολιτικού φορέα του, του ΚΚΕ, να συγκρουστεί με την αστική πολιτική και αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό του, που έχει εμπεδωθεί τόσο στον κόσμο του όσο και στον κόσμο που επηρεάζει.
Με τη στήριξη κατά βάση του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος -ενόψει εκλογών- θέλει να συντηρεί ένα φιλεργατικό προφίλ) και την παρουσία μερικών εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων (λιγότερων από άλλες φορές) πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος που καλούσαν ΓΣΕΕ, ΕΚΑ και ΑΔΕΔΥ. Χαρακτηριστική και αυτή τη φορά ήταν η άμαζη παρουσία (ή και απουσία) μεγάλων εργασιακών χώρων και κλάδων όπως είναι οι πρώην ΔΕΚΟ, οι τράπεζες κ.ά.
Σαφώς καλύτερα ήταν τα πράγματα στα Προπύλαια, με τη συγκέντρωση να μαζικοποιείται γρήγορα και να παραμένει μαζική, παρά την καθυστέρηση του ξεκινήματος της πορείας. Στη συγκέντρωση συμμετείχε και η Πρωτοβουλία για την κατάργηση του ν.4808/21, ενώ εκπρόσωπός της απεύθυνε χαιρετισμό στη συγκέντρωση.
Ιδιαίτερα μαζικό και δυναμικό ήταν το μπλοκ της Ταξικής Πορείας, με δεκάδες εργαζόμενους και νεολαίους, αποτέλεσμα και της δουλειάς που είχε γίνει όλο το προηγούμενο διάστημα για την προετοιμασία της απεργίας, με αφισοκολλήσεις, παρεμβάσεις κ.λπ., αλλά και της προσπάθειας που έγινε να αντιπαλευτούν οι πολλαπλές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι στο να απεργήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου