Με την επιλογή τους αυτή, τα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ κάνουν σαφείς τις προθέσεις τους σε σχέση με την απεργία της 15ης Σεπτέμβρη αλλά και συνολικά σε σχέση με το πώς εννοούν το “πανεκπαιδευτικό(;) μέτωπο” και τους «αγώνες» που σκοπεύουν να οργανώσουν. Κάνουν σαφές ότι θέλουν να υποβαθμίσουν την απεργία σε μια απλή εκδήλωση δυσαρέσκειας και την απεργιακή συγκέντρωση σε μια παράσταση διαμαρτυρίας.
Πρόκειται για μια διαλυτική απόφαση, η οποία θα επικαθίσει ακόμα πιο αρνητικά στο ήδη βαρύ κλίμα που υπάρχει στον κλάδο.
Δεν είναι ότι αποκλείουμε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να γίνει κάποια μαζική παρέμβαση στο Υπουργείο. Οι συγκεντρώσεις όμως (και ειδικά οι απεργιακές) ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΛΑΟ και δεν μπορούν να πραγματοποιούνται σε μια ανισόπεδη ενός δρόμου ταχείας κυκλοφορίας πίσω από πλαστικά ηχομονωτικά.
Το Υπουργείο Παιδείας βρίσκεται σε χώρο παντελώς απομονωμένο από χώρους που ζει, κινείται και εργάζεται ο λαός. Σε κανέναν δε γίνεται αντιληπτή μια συγκέντρωση και η «ύπαρξή» της εξαρτιέται απολύτως από τις επιδιώξεις και τις ιεραρχήσεις των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης.
Με τον τρόπο αυτό οι κινητοποιήσεις παίρνουν όλο και πιο εικονικό - τηλεοπτικό χαρακτήρα και εκφυλίζονται σε «παραστάσεις διαμαρτυρίας» όπου, αφού (αν είναι λίγο ζεστά τα αίματα) κουνηθούν λίγο οι πόρτες (είτε από ειλικρινή αγανάκτηση είτε για χάρη της κάμερας), ακολουθούν τα παζάρια για το πόσοι και ποιοι θα περάσουν ως αντιπροσωπεία για να συναντηθούν με τον υπουργό. Και η σεμνή τελετή ολοκληρώνεται με το φυλλορρόημα της συγκέντρωσης αλλά ταυτόχρονα και την ανάδειξη ενός συνδικαλιστικού δυναμικού που (ό,τι κι αν λέει) συμμετέχει στον διάλογο – απάτη, συνδιαλέγεται με τον αντίπαλο και άρα χτίζει διαύλους (πολιτικούς ή προσωπικούς) επικοινωνίας με αυτόν. Για να εμπεδωθεί ακόμα περισσότερο η σύγχυση ότι η ικανοποίηση ενός αιτήματος δεν έρχεται από το ανέβασμα της αντιπαράθεσης, από τη στήριξη στο λαό, από τη συγκρότηση των εργαζομένων – αλλά από τη σωστή παράθεση πειστικών επιχειρημάτων στους σφαγείς των δικαιωμάτων μας. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με πραγματικό κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης;
Το χειρότερο, λοιπόν, είναι ότι η επιλογή τόπου συγκέντρωσης στη συγκεκριμένη περίπτωση κουμπώνει απολύτως με όλη τη ρεφορμιστική, συνδιαχειριστική σαβούρα του εικονικού κινήματος, της συνεργασίας των τάξεων και της συνδιαλλαγής, μια σαβούρα που έχει λερώσει σε βάθος το συνδικαλιστικό κίνημα. Η μάχη για να απαλλαγεί το κίνημα από αυτή τη σαβούρα είναι μάχη ζωής για τα στοιχειώδη δικαιώματά μας.
Οι εργαζόμενοι νικάμε με τους αγώνες μας, με την οργάνωσή μας, με τις πραγματικές μας διαδικασίες.
Ούτε με διαλόγους - ούτε με «θέαμα».
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
5 σχόλια:
Πωπω μια κινητοποιηση! Θα τρομαξει το mall μαζι με... τον σταθμο της νερατζιωτισσας που ειναι εκει γυρω
σωστο το σκεπτικο, αλλα παντα η δοε την απεργια της στο υπουργειο δεν την κανει ουτως η αλλως? εννοω, δεν ειναι η πρωτη φορα, γιατι το καταγγελετε τωρα?
επισης αν δεν κανω λαθος, η απεργια απο το συνεδριο της δοε τον ιουνιο δεν ειχε οριστει για την πρωτη μερα του σχολειου?
τελος, με συγχωρειτε αν δεν εχω δει καποιο κειμενο, αλλα εχουν παρει οι αγωνιστικες κινησεις θεση για το αισχος των β'αναθεσεων μαθηματων ειδικοτητων σε δασκαλους, για την ντροπη που διεξαγεται μεσα στους συλλογους διδασκοντων οπου συνεδριαζουν για να παρουν τις ωρες των εικαστικων και των θεατρολογων (τους μουσικους φαινεται ηδη τους καθαρισαν), και για το οτι τα πακετα σχολειων που δινονται στις συγκεκριμενες ειδικοτητες για να επιλεξουν προτιμησεις δεν περιλαμβανουν ολα τα σχολεια που δικαιουνται, αλλα μονο τα ελαχιστα που απεμειναν μετα τις β' αναθεσεις?
Πάντα η ΔΟΕ κάνει στο υπουργείο τις συγκεντρώσεις και πρέπει να κοπεί. Στις ΓΣ και όχι μόνο, θέτουμε πάντα θέμα για το πού γίνονται οι απεργιακές συγκεντρώσεις.
Στο συνέδριο είχαν πει πως οι ΓΣ θα γινόταν το πρώτο 10ημερο ενώ τώρα τις βάζουν μετά τις 15/9 για να εμπεδώνεται εν τω μεταξύ από την πρωτοβάθμια ο νέος τρόπος λειτουργίας!
Έχουμε τοποθετηθεί για το αλληλοφάγωμα (οι β΄αναθέσεις είναι μόνο μία πλευρά)
Το ερώτημα που τίθεται στον κλάδο είναι αν θα παλέψει για να ανατρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς ή θα αφεθεί στους άθλιους χειρισμούς της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
οκ. θα μπορουσες να στειλεις ενα κειμενο για τις β' αναθεσεις? απλα να συμπληρωσω οτι δεν νομιζω οτι προκειται για αλληλοφαγωμα, αλλα για μονοφαγωμα απο την πλευρα των δασκαλων (προφανως οχι ολων) με χρηση των ηλιθιων επιχειρηματων του φιλη περι μη παιδαγωγικης επαρκειας/εισοδου στην εκπαιδευση απο την πλαινη πορτα κλπ, συν το σιγονταρισμα των παρεμβασεων οι οποιες επεμεναν σε συνελευσεις και συσκεψεις αναπληρωτων και επιστημονικων ενωσεων, αλλα και στις ιδιες τις συναντησεις της δοε με το φιλη οτι οι β' αναθεσεις δεν ειναι θεμα, και το να το βαζουν οι ειδικοτητες ειναι "συντεχνιακο" και "διασπαστικο". και ολα αυτα φυσικα με την παντα απαραιτητη γαρνιτουρα της αμεσοδημοκρατιας και των αποφασεων απο τα κατω, οπου απο κοινου διευθυνσεις π.ε. και εκπροσωποι των παρεμβασεων λεγαν οτι την αποφαση για τις β΄αναθεσεις να την παρουν οι συλλογοι διδασκοντων.
Η επιλογή του υπουργείου ως τόπου συγκέντρωσης από τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες πάντα μας ενοχλούσε αλλά περισσότερο μέχρι τώρα συνδεόταν με υποτιθέμενες παραστάσεις διαμαρτυρίας. Τότε (ιδιαίτερα το Μάη με τις κινητοποιήσεις αναπληρωτών που δεν είναι καθόλου ειδικό ζήτημα αλλά αφορά όλον τον κλάδο και ευρύτερα ενοχληθήκαμε ιδιαίτερα αλλά) επιλέξαμε να το θέσουμε σε μαζικούς χώρους αλλά δε θέλαμε (καλώς ή κακώς) να διευκολύνουμε υπονόμευση κινητοποιήσεων αναπληρωτών που ήταν σε εξέλιξη για αυτό και δε βγήκαμε τόσο καταγγελτικά.
Το να γίνεται όμως αυτό σε μια απεργιακή κινητοποίηση που υποτίθεται θα αποτελέσει το έναυσμα «αγωνιστικής δράσης με την πραγματοποίηση απεργιακών αγωνιστικών κινητοποιήσεων διάρκειας με επαναλαμβανόμενη μορφή (3ήμερες – 5ήμερες)» (απόφαση συνεδρίου και ΔΣ ΔΟΕ) αποτελεί καθαρή πρόκληση. Και αποτελεί τελική παγίωση αυτής της πρακτικής. Ως εδώ λοιπόν το δούλεμα κυβερνητικών και «ταξικών»…
Για το ζήτημα των αναθέσεων: Δυστυχώς η κατάσταση είναι χειρότερη από αυτό που περιγράφεις. Αν σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα που περιγράφεις υπάρχει «μονοφάγωμα», συνολικότερα υπάρχει αλληλοφάγωμα ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια και στα ΕΠΑΛ. Ειδικότητες εναντίον ειδικοτήτων – ποιος θα είναι στο ολοήμερο, γιατί οι ξενόγλωσσοι διδάσκουν ιστορία, γιατί οι πληροφορικοί έχουν πιο πολλούς μαθητές από τους ηλεκτρονικούς, γιατί οι βιολόγοι διδάσκουν β’ ανάθεση φυσική και μπορώ να σου πω άπειρα παραδείγματα. Συμφωνώ βέβαια ότι οι αναπληρωτές είναι τα πιο μόνιμα θύματα γιατί όχι απλώς πιέζονται αλλά μένουν άνεργοι. Αλλά αυτό δε λύνεται με μια θέση «όχι στις β’ αναθέσεις» (αν κατάλαβα καλά αυτό υπονοείς) γιατί μια τέτοια θέση είναι επικίνδυνη και κολλάει με το «καλά είναι δυνατόν οι ξενόγλωσσοι να διδάσκουν ιστορία; Τι ποιότητα εκπαίδευσης είναι αυτή;» αλλά και με αυτό (από την ανάποδη) που περιγράφεις ότι λένε κάποιοι μόνιμοι «είναι δυνατόν να κάνουν εικαστικά αυτοί που δεν έχουν παιδαγωγική επάρκεια;».
Και επειδή δεν μπορούμε να μπούμε σε μια λογική «εκεί είναι σωστή η β’ ανάθεση και εκεί όχι» μένουμε στο «να μην περάσει συνολικά η επίθεση – μόνιμοι μαζικοί διορισμοί» και σκοπεύουμε μετά την απεργία να βγάλουμε κι ένα χαρτί στην κατεύθυνση «όχι στον κανιβαλισμό – εχθρός είναι το σύστημα και η κυβέρνηση – η λύση στον αγώνα». Αν μπορεί να γίνει καλύτερη επεξεργασία, καλοδεχούμενος ο προβληματισμός. Με ανοιχτά όμως τα μάτια τι παρενέργειες δημιουργεί η κάθε φορά προσπάθεια εξειδίκευσης ενός αιτήματος.
Για τα παζάρια και τις επιστημονικές ενώσεις και τις «αμεσοδημοκρατικές» παρεμβάσεις των… παρεμβάσεων είναι προφανές ότι συμφωνώ (αν κατάλαβα καλά αυτό που λες)…
Πάνος
Δημοσίευση σχολίου