Δεν χωράς σε ένα σπίτι που να μπορείς να έχεις πρόσβαση στα βασικά, γιατί εδώ έχουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με κακής ποιότητας υποδομές, με ελάχιστο και επίσης κακής ποιότητας φαγητό, με ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Γιατί το κράτος κι η κυβέρνηση, κι αυτοί σαν αριθμό σε βλέπουν. Σε έχουν να “ζεις” σε αυτή την κατάσταση και θεωρούν, πως πρέπει να λες κι ευχαριστώ. Αφού έχεις, λέει, ένα μέρος να κοιμάσαι (και πάνω στις πέτρες να είναι πάλι καλά να λες) κι ένα πιάτο φαγητό (και πλαστικό να είναι δεν έχει σημασία). Έχεις και φίλους λέει, κάτι φίδια, κάτι ποντίκια και κάτι κατσαρίδες, για να μη νοιώθεις μοναξιά.
Δεν χωράς στο σχολείο, γιατί είσαι παιδί ενός κατώτερου θεού και δεν έχεις δικαίωμα στα γράμματα. Μόνο τα δικά μας παιδιά, τα ελληνόπουλα, που είναι από καλή πάστα, μπορούν να ακούν το κουδούνι του σχολείου. Έτσι σου είπαν κάποιοι απ΄ τους γονείς τους. Τους λένε γονείς, αλλά δεν είναι τέτοιοι. Γιατί, για να είναι κάποιος γονέας, πρέπει πρώτα απ' όλα να είναι άνθρωπος.
Δεν χωράς στον κόσμο τους. Ούτε εσύ, ούτε εμείς. Γι' αυτό τον λόγο, άλλο κόσμο πρέπει να φτιάξουμε! Έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων! Κι αυτός ο κόσμος, ο δικός μας κόσμος, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς είναι πολύ μεγαλύτερος απ' τον δικό τους κόσμο, του μίσους και του ρατσισμού! Αυτός ο κόσμος, ο δικός μας κόσμος, θα νικήσει!
Ένα μικρό μήνυμα προς τα μέλη του Συλλόγου της Ντροπής Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού σχολείου Ωραιοκάστρου που αποφάσισαν, πως τα προσφυγόπουλα δεν χωράνε στο σχολείο τους, γιατί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ένα μικρό μήνυμα όμως και προς όλους όσοι γράφουν τις δικές τους μικρές ιστορίες φόβου και μίσους κι έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται γονείς.
Κ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου