09 Σεπτεμβρίου 2016

ΔΕΘ: Περιτυλίγοντας τον νέο γύρο επίθεσης

Έχει γίνει σχεδόν πάγια συνήθεια -με αρκετές εξαιρέσεις, είναι αλήθεια, τα τελευταία μνημονιακά χρόνια- η σηματοδότηση της «νέας» πολιτικοσυνδικαλιστικής χρονιάς να συμπίπτει με τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβρη κάθε χρόνου. Εκεί πραγματοποιείται «παρέλαση» των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά η τοποθέτηση του εκάστοτε πρωθυπουργού για την πολιτική που προτίθεται ν’ ακολουθήσει η κυβέρνησή του. Τίποτε το πρωτότυπο και για τους σημερινούς κυβερνητικούς διαχειριστές, αν και όπως όλα δείχνουν αντιμετωπίζουν ορισμένες...δυσκολίες.

Πρώτη και μεγαλύτερη η υπενθύμιση (από πολλές πλευρές και με διαφορετικές στοχεύσεις) των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων των προηγούμενων ΔΕΘ! Για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο τελευταίες ΔΕΘ, πόρρω απέχουσες στις εξαγγελίες η μια από την άλλη, αποτελούν κυριολεκτικά βαρίδι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια ν’ αποτινάξει. Γιατί η «επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ», «η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ», «η εγγύηση των συντάξεων» κ.ά. αποτέλεσαν σχεδόν σλόγκαν και εισιτήριο ανόδου και παραμονής στην κυβερνητική εξουσία. Σήμερα φυσικά έχει αποκαλυφθεί το μέγεθος της απάτης...

Αυτή είναι και η βασική εξήγηση που, παρά το μπαράζ κυβερνητικών συσκέψεων κι επαφών στην απατηλή λογική ότι δήθεν και αυτή η κυβέρνηση «αφουγκράζεται» την κοινωνία, τίποτε το «συγκεκριμένο» για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων δεν δημοσιοποιείται, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει (δεν είναι εποχές για τέτοια κι ο Μητσοτάκης, για τον εαυτό του και όχι μόνο, αλλά κυρίως για λογαριασμό του συστήματος, φροντίζει να το υπογραμμίζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί!). Έτσι τα Μέσα Μαζικής Μονοφωνίας μας «ενημερώνουν» μόνο για το «περίγραμμα» της τοποθέτησης Τσίπρα. Θα είναι, λέει, με αιχμή τη σταθεροποίηση και την ανάκαμψη της οικονομίας. «Αφελές», βέβαια, να ρωτήσουμε για ποιον!

Υπάρχει, ασφαλώς, η μαγική λέξη: Επενδύσεις! Κάτι περίπου ως φάρμακο για κάθε νόσο. Και η εξίσου «θαυματουργή»: Διευθέτηση του χρέους! Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, κατά το λαϊκώς λεγόμενο. Ταυτόχρονα, οι εκπρόσωποι ΕΕ και ΔΝΤ υπενθυμίζουν κάτι προαπαιτούμενα για τον ενεστώτα χρόνο που έχουν παραμείνει ως εκκρεμότητες της πρώτης αξιολόγησης, τονίζουν την ανάγκη να μην υπάρξει καμία χαλάρωση στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων και εφιστούν τη προσοχή στα νέα προαπαιτούμενα (τρώγοντας ανοίγει η όρεξη) που πρέπει να υλοποιηθούν εν όψει της δεύτερης αξιολόγησης. Έτσι θα «ξεκλειδώσει» η πολυπόθητη υποδόση της δόσης που θα διατηρήσει τη χώρα στον...αναπνευστήρα.

Η κυβερνητική εκπρόσωπος πάντως και το οικονομικό επιτελείο, μετά τις «οδηγίες» Μοσκοβισί στις Βρυξέλλες, δήλωσαν τη δέσμευση (κάτι σαν λόγος τιμής) της κυβέρνησης για άμεση εφαρμογή και ολοκλήρωση των προαπαιτουμένων. Δεν παρέλειψε ταυτόχρονα να υπενθυμίσει ότι η ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ θα κινείται μέσα στο (δοσμένο) πλαίσιο «ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του προγράμματος». Και ο νοών, νοείτω!

Στο μεταξύ η φορομπηχτική πολιτική έχει απογειωθεί με μια σειρά μέτρα ξεζουμίσματος του όποιου λαϊκού εισοδήματος. Με άμεσο και έμμεσο τρόπο και με αστικορεφορμιστικά πρωτότυπες επινοήσεις. Η «κατάργηση» του ΕΝΦΙΑ, ενός φόρου «προσωρινού» χαρακτήρα σύμφωνα με τον αρχικό νόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων (άλλοι πολιτικοί απατεώνες αυτοί) έγινε παγίωση, ενώ πρόσφατα μετατράπηκε σε «αντικατάσταση» από νέο «δικαιότερο» φόρο ακίνητης περιουσίας για το 2017, σύμφωνα με δηλώσεις Τ.Αλεξιάδη στη Βουλή. Ταυτόχρονα, οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης κλπ) είναι στα ύψη μετά τις πρόσφατες αυξήσεις τους, ενώ εγκαινιάζεται από φέτος ένας μόνιμος εκβιασμός κράτους-κυβέρνησης ακόμη και στους λίγους που έχουν λαμβάνειν επιστροφή φόρου εισοδήματος, οι οποίοι εκβιάζονται να καταβάλουν ολόκληρο τον ΕΝΦΙΑ σε μια δόση μέσω συμψηφισμού του με την επιστροφή του φόρου! Διαφορετικά, η επιστροφή φόρου θα πρέπει να περιμένει (και αν) τον...Φλεβάρη του 2017, μετά την καταβολή των δόσεων του ΕΝΦΙΑ! (Τόσο χρόνο θέλει η «εκκαθάριση» όταν είναι να πληρώσει το κράτος, εν αντιθέσει με την ιλιγγιώδη ταχύτητα που παρατηρείται όταν πρόκειται για είσπραξη.)

Η κυβέρνηση, ωστόσο, είναι «κοινωνικά ευαίσθητη». Γι’ αυτό κάθε λίγο εξαγγέλλει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αυτό σκοπεύει να κάνει ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ. Άλλωστε οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν γίνει ψωμοτύρι στο στόμα των κυβερνητικών στελεχών. Μόλις πρόσφατα, ωστόσο, ανακοινώθηκε η επίσημη – η πραγματική είναι σε πολύ μεγαλύτερα νούμερα και ποσοστά – ανεργία στο 23,5%. Λίγο καιρό πριν, πληροφορηθήκαμε ότι πάνω απ’ τις μισές προσλήψεις που γίνονται στον ιδιωτικό τομέα είναι με ελαστικές μορφές απασχόλησης, μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Αλλά και στον δημόσιο τομέα μεγεθύνονται ραγδαία οι ευέλικτες μορφές δουλειάς. Κάπως έτσι «καταπολεμάται» η ανεργία. Τι φροντιστήριο έκαναν σ’ αυτούς και τους προηγούμενους επί δεκαετίες οι «κουτόφραγκοι» της ΕΕ για το πώς πρέπει να καμουφλάρεται η ανεργία;

Παράλληλα ολοκληρώθηκε(;) τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο η μόνιμη κατακρεούργηση μέχρι και 60% των επικουρικών συντάξεων εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου. Το σύστημα γίνεται «βιώσιμο» με την απλούστατη εφαρμογή της...κλοπής των συντάξεων. Τα ποσοστά συνταξιούχων που είδαν τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται είναι αντιστρόφως ανάλογα όσων ισχυρίζεται η κυβέρνηση για να «επηρεάσει» εργαζόμενους, άνεργους και νεολαία. Άσε το «κόλπο» με την εισφορά αλληλεγγύης, το νέο μόνιμο χαράτσι σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις που δήθεν θα ανακούφιζε τους ανέργους, την ώρα που το επίδομα ανεργίας μειώνεται ή μετατρέπεται σε εργοδοτική επιδότηση εργασίας και το παίρνουν όλο και λιγότεροι άνεργοι.

Αλλά ο νέος γύρος επίθεσης που έχει προαναγγελθεί από καιρό και για τον οποίο έχει γίνει η κατάλληλη προεργασία από κυβέρνηση, κεφάλαιο και ιμπεριαλιστές συνοψίζεται στον γενικό τίτλο εργασιακά. Πρόκειται για την πλήρη ανατροπή του θεσμοθετημένου εργασιακού καθεστώτος, την κατάργηση κάθε ψήγματος δικαιώματος των εργαζομένων με βάση την ιδιότητά τους αυτή. Η «αγορά», δηλαδή το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, έχουν διαμορφώσει ήδη ένα ασφυκτικό πλαίσιο και όλοι οι φορείς της επίθεσης κρίνουν ότι ήρθε η ώρα για την τυπική κατοχύρωσή του. Εδώ εντάσσεται η πλήρης «απελευθέρωση» της αγοράς εργασίας, δηλαδή η δυνατότητα της εργοδοσίας να επιβάλει τους όρους της σε όλο το πεδίο: ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, του ωραρίου εργασίας, απελευθέρωση των απολύσεων, απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα, χτύπημα του συνδικαλισμού και της δυνατότητας οργάνωσης των εργαζομένων, κατάργηση ουσιαστικά του απεργιακού δικαιώματος κ.ά. Με δυο λόγια, αστική τάξη και ιμπεριαλιστές θα επιχειρήσουν να παγιώσουν μια κατάσταση όπου οι εργάτες δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από εξαρτήματα-εργαλεία στη δούλεψή τους και συνολικά οι εργαζόμενοι θα αποτελούν έρμαια των ορέξεων των εργοδοτών, κράτους και ιδιωτών.

Μισθοί, μεροκάματα, συντάξεις, επιδόματα και κάθε είδους «παροχές» βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ στην κατεύθυνση κατάργησης ή περικοπών. Ήδη έχει τεθεί θέμα περαιτέρω συρρίκνωσης από τα 586 ευρώ μεικτά του κατώτατου μισθού πλήρους απασχόλησης (για τους κάτω των 25 ετών βρίσκεται στα 510 ευρώ μεικτά) καθώς επίσης κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού - δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας - και στον ιδιωτικό τομέα. Όσο για τις συμβάσεις, αυτές μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν μόνο ως ατομικές με την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης και υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας κι ας καμώνεται η κυβέρνηση για το αντίθετο.

Δώσαμε, νομίζουμε, ένα μικρό ουσιαστικό «περίγραμμα» των πραγματικών ζητημάτων με τα οποία βρίσκονται ήδη ή θα βρεθούν σύντομα αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι και συνολικά ο λαός μας. Είναι αυτά που αναδεικνύει η πραγματική ζωή, η επίθεση των δυνάμεων του συστήματος δηλαδή που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε. Είναι αυτά που σκόπιμα αποκρύπτουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, κρατικά και ιδιωτικά. Είναι αυτά που δεν θα πει ο Τσίπρας στη ΔΕΘ, στη μονότονη ατελέσφορη προσπάθεια και του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει μια νέα εικονική πραγματικότητα, ένα νέας κοπής success story. Είναι τα μέτωπα πάνω στα οποία καλείται ο λαός μας - μέσα σ’ αυτόν κι εμείς - ν’ αναπτύξει την πάλη και την αντίστασή του, όσο κι αν υπάρχουν πολλοί καλοθελητές ακόμη και της Αριστεράς που έχουν βαλθεί να τον ξεστρατήσουν. Είναι σ’ αυτό το πεδίο που θα κριθούν τόσο οι σημερινές συνθήκες διαβίωσης του λαού όσο και η προοπτική του που προβάλλουν πλέον ως αδήριτη ανάγκη προς κατάκτηση!

Προλεταριακή Σημαία

Δεν υπάρχουν σχόλια: