Επικεφαλής ο Βάρβαλης, των Ταγμάτων Ασφαλείας, ενώ έπαιρνε μέρος και ο διαβόητος εθνικοσοσιαλιστής Αγήνορας.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου όχι μόνο δεν λύγισε από τα βασανιστήρια αλλά με την κοφτερή της γλώσσα χτυπούσε Γερμανούς και συνεργάτες, με τα άψογα Γερμανικά που γνώριζε.
Συνέχιζε να μαστιγώνει τους βασανιστές της στη γλώσσα τους για να την καταλαβαίνουν καλύτερα.
Στους γερμανοντυμένους Ελληνες θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φεραίου: "Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ’ εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ’ αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης".
Η Ηρώ, μαζί με άλλους 49, μεταφέρεται στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί τη γάζωσε το εκτελεστικό απόσπασμα με τόσες σφαίρες όσα ήταν και τα χρόνια της, για παραδειγματισμό.
Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ρώτησαν ένα Γερμανό στρατηγό "γιατί τη σκοτώσατε; Ηταν μόλις 17 χρονών" εκείνος απάντησε:
"Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για εμάς".
Το μικρό αυτό κορίτσι, που έδωσε στους διώκτες της μαθήματα ελευθερίας, θάρρους, αξιοπρέπειας και αυταπάρνησης, ήταν μόλις 17 χρονών όταν την έστησαν στον τοίχο.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1927 στην Αθήνα από Σπαρτιάτες γονείς.
Μαθήτρια ήταν ακόμα του οκτατάξιου Γυμνασίου του Αρσακείου στο Ψυχικό όταν εντάχθηκε, το 1943, στην ΕΠΟΝ.
Το σώμα της ηρωικής Ελληνίδας, Ηρώς Κωνσταντοπούλου, έγινε λευτεριάς λίπασμα: "Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου, Ομως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ γιατί γνωρίζω γιατί σου λέω ευχαριστώ γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω … Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου". (Γιάννης Ρίτσος).
"Υπομονή κι υπομονή, καρτέρι και καρτέρι, και τούτος ο Σεπτέμβρης τη Λευτεριά θα φέρει". Ηταν οι τελευταίοι στίχοι που έγραψε λίγο πριν την πάρουν για εκτέλεση.
Η απελευθέρωση ήρθε όντως λίγες μέρες μετά.
Οσο για τη λευτεριά… αυτή θα αργούσε και αργεί πολύ ακόμα .
Και αυτό γιατί;
Ενώ είχε την δύναμη ο ΕΛΑΣ να αλλάξει το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα για τη Λευτεριά του Λαού;
Όλοι νομίζω γνωρίζουμε και δεν χρειάζετε περισότερη ανάλυση τώρα εδώ.
Εκείνη την μέρα εκτελέστηκε και η 16χρονη Αθηνά Χατζηεσθήρ. Είχαν προηγηθεί στις 17 Αυγούστου οι εκτελέσεις των 17χρονων κοριτσιών Διαμαντώς Κουμπάκη και Αθηνάς Μαύρου, οργανωμένες στην ΕΠΟΝ και οι δύο.
Λουκάς Σαγιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου